Korte update over mijn kinderboek over Drie

In september 2020 ben ik begonnen met het schrijven van een nieuw kinderboek. Het gaat over de gebeurtenissen die zich in de Tweede Wereldoorlog afspeelden in het buurtschap Drie bij Ermelo. Op de website van mijn man is een kort verslag te vinden van dit drama dat zich in onze familie heeft afgespeeld.

In begrijpelijke taal probeer ik voor kinderen van 9-12 jaar deze geschiedenis uit te leggen. Twee jongens die elkaar hebben ontmoet op de natuurcamping op Drie raken bevriend en beleven allerlei avonturen in het bos dat zich rondom de camping bevindt. Gaandeweg komen ze steeds meer te weten over wat er gebeurd is op Drie in de genoemde oorlogsjaren.

Inmiddels heb ik twaalf hoofdstukken geschreven en ben op zo'n driekwart van het boek. Het is boeiend om ermee bezig te zijn, ook omdat ik steeds meer dingen tegenkom die ik zelf nog niet wist. Leerzaam voor mijzelf dus ook. Ik hoop het boek over een paar maanden af te ronden en op zoek te gaan naar een uitgever. Wordt vervolgd...

Een goedlopend huishouden

 

Onlangs deed ik mee met de marriageweek van de huwelijkschallenge van uitgeverij Gideon. Elke dag ontving ik een inspirerende mail met punten om over na te denken én in praktijk te brengen. Eén van de mails trof mij en ik citeer hier graag een gedeelte uit.

'Een hele belangrijke huwelijksbehoefte van de man lijkt hopeloos ouderwets. Welke man verlangt er nou in de 21e eeuw nog van zijn vrouw dat ze het huishouden goed laat verlopen? In vrijwel alle huishoudens moeten man en vrouw allebei de nodige uren buitenshuis werken om de financiële eindjes aan elkaar te knopen. Alles in alle media ademt uit dat je als vrouw je eigen carrière moet nastreven en dat jij net zoveel recht hebt op die baan buiten de deur als je man. En ik ga hier als man niet beweren dat dat niet zo is; ik zou niet durven…

Maar… ergens diep vanbinnen hunkert die man ondertussen nog altijd – steeds stiller, want het is een taboe geworden – naar een vrouw die het huishouden goed runt. Niet dat hij zijn deel niet wil doen, helemaal niet. En hij verlangt er juist naar om financieel zo goed voor zijn gezin te zorgen dat vrouwlief (en eventuele kinderen) de vrijheid heeft om de dingen te doen die ze graag wil doen. En dus is het van wezenlijk belang dat jullie als stel hierover met elkaar in gesprek zijn. Als je nog niet getrouwd bent, bespreek dit dan zeker vóór het trouwen; als jullie wel getrouwd zijn maar samen, praat er dan over vóór er eventueel kinderen komen; en als jullie al een gezin hebben, praat er dan over om samen te bepalen hoe jullie ideale huishouden eruitziet.

Ik ken vrouwen die zich intens gelukkig voelen bij het traditionele rollenpatroon. Ik ken ook vrouwen die er niet aan moeten denken dat ze alleen maar die rol op zich zouden moeten nemen. Ik weet nog dat een oud-directeur van één van de scholen waar ik les gaf mij vertelde: ‘De dag dat wij trouwden was de laatste werkdag van mijn vrouw. Zo ging dat toen.’

We leven dus in een eeuw waarin het rollenpatroon volledig op z’n kop is gezet en de overheid het ook via belastingmaatregelen enorm stimuleert dat mannen én vrouwen buitenshuis het gezinsinkomen verdienen. In dat klimaat dragen jullie beiden de verantwoordelijkheid om jullie relatie te laten bloeien en jullie huishouden naar beider tevredenheid en tot zegen van de eventuele kinderen in te vullen. De weg ernaartoe laat zich heel simpel uitstippelen:

1.Spreek er samen over
2.Maak een plan
3.Voer het plan uit

Tot slot. Juist omdat rollenpatronen zo onder druk staan. Juist omdat relaties door de druk van het allebei moeten werken zo onder druk staan, is het van wezenlijk belang dat jullie als man en vrouw samen bidden en voor elkaar bidden. Naast de actieve steun thuis, hebben jullie ook elkaars gebedssteun nodig! Neem dat zeker mee in jullie gesprek.'

Er zijn geen 'geschreven wetten' natuurlijk en ieder echtpaar mag het huishoudelijk werk op hun eigen manier verdelen. Toch is het niet zo gek om de bovenstaande gedachtegang hierbij voor ogen te houden.

 

Nog even wachten... en plassen ...

Sommige weken is het even zoeken naar een nieuw bericht voor mijn blog maar deze keer werd mijn verhaal 'vanzelf' geschreven vandaag. Ik noem het 'nog even wachten... en plassen...' 

Gisteravond was het eigenlijk al begonnen. Ik had weinig energie, had de hele dag het gevoel dat ik heel nodig moest plassen en viel 's avonds op de bank als een blok in slaap. Toen vanmorgen de 'plasklachten' aanhielden, raadpleegde ik Google (moet je eigenlijk niet doen) en nam ik het zekere voor het onzekere. De symptomen die ik had, wezen overduidelijk niet op kou op mijn blaas door de winterse weersomstandigheden. Er was naar mijn idee méér aan de hand. Mijn zus in Harderwijk zat al met smart om mij te wachten omdat ik haar vanwege het dikke pak sneeuw afgelopen dinsdag ook al niet had kunnen helpen. Maar voordat ik naar haar toe ging, stond ik om 8 uur al op de stoep met een goudgeel goedje. Ik had erop gegokt dat ik dat zomaar kon afgeven zonder van tevoren te bellen over mijn klachten. De alleraardigste assistente begreep het gelukkig meteen en een paar uur later zou ik contact op kunnen nemen voor de uitslag. 

Waardevolle uitdagingen en acties die wél kunnen tijdens een lockdown

Het is een moeilijke tijd waarin we op dit moment leven omdat veel dingen tijdelijk niet kunnen of mogen vanwege allerlei maatregelen rondom corona. Toch zijn er, wanneer je er oog voor hebt, heel veel dingen wél mogelijk zij het in een andere vorm. De laatste week las ik allerlei mooie en waardevolle initiatieven die ik graag deel met jullie. Wil je ook opgebouwd en bemoedigd worden in je geloof of huwelijk doe er dan je voordeel mee!

 

Teenchallenge #asfaltjungle (9 t/m 28 februari)

In het midden van de 20e eeuw verliet een jonge predikant zijn rustige gemeente op het Amerikaanse platteland. Zijn naam: David Wilkerson. Hij wist dat God hem riep naar de achterbuurten van New York, waar jeugdbendes de dienst uitmaakten. De meeste mensen dachten dat hij zijn verstand verloren had, maar Wilkerson geloofde in Gods leiding. Hij vertelde drugsverslaafden, prostituees en jonge gangsters dat God hen liefhad. Zijn leven liep vaak gevaar, maar hij hield vol.

In Nederlandstalige gebieden is hij vooral bekend als stichter van Teen Challenge en als schrijver van het boek Het kruis in de asfaltjungle.

De organisatie Teenchallenge start op 9 februari met een uitdaging.  Ze noemen het het jaar van 'Het kruis in de asfaltjungle'! Als je wilt weten wat je kunt verwachten, download dan hier de brochure over de #asfaltjungle-challenge.

Van 9 t/m 28 februari is de lancering van de campagne met dagelijks een korte pakkende video via de socialemediakanalen, waarmee ze je willen bemoedigen, inspireren en uitdagen.

Wil je meer weten over de challenge, kijk dan hier op de website. 

Schrijven voor Het Zoeklicht

Zoals veel van mijn lezers weten, is schrijven één van mijn passies. De afgelopen jaren heb ik op mijn blog veel berichten mogen publiceren en voor diverse tijdschriften en magazines heb ik incidenteel artikelen mogen schrijven. Ik ben dankbaar dat ik dit mocht en nog steeds mag doen en dat ik hiermee mensen op de Here Jezus mag wijzen, hen mag bemoedigen en inspireren. 

Nu ben ik (tot mijn grote vreugde) gevraagd door enkele mensen van Het Zoeklicht of ik één van de vaste schrijvers wil worden van hun magazine. Dit magazine dat maandelijks wordt uitgegeven, staat boordevol actuele, leerzame en bemoedigende artikelen. Wij lezen zelf het magazine al heel wat jaren en worden er elke keer weer door geïnspireerd  en opgebouwd. De artikelen die ik mag gaan schrijven, zullen vooral gaan over vrouw/moeder-zijn in deze tijd, huwelijk, gezin en opvoeding. Dit zijn natuurlijk onderwerpen waar ik de afgelopen jaren al veel over geschreven heb op dit weblog dus ik denk dat de artikelen die ik mag schrijven voor Het Zoeklicht in het verlengde zullen liggen van veel onderwerpen die op mijn blog verschenen zijn. Zodra mijn bijdrage voor de betreffende maand gepubliceerd is in het tijdschrift, zal ik het ook delen op mijn weblog. Eind mei is de eerste deadline dus ik heb nog even tijd om na te denken over het eerste onderwerp. Ik ben erg dankbaar dat dit op mijn weg is gekomen en zie ernaar uit om voor Het Zoeklicht te mogen schrijven.

Voor wie Het Zoeklicht nog niet kent, geef ik graag wat toelichting.

Gewoonte of toewijding?

Tijdens mijn stille tijd lees ik op dit moment het bijbelboek Hosea. En hoewel ik in mijn laatste blogberichten al vrij veel geciteerd heb uit allerlei mooie en inspirerende boeken, wil ik toch ook nu weer een paar gedeelten delen die ik gelezen heb in een naslagwerk bij Hosea. Ze troffen mij erg en ik kan het zelf niet beter verwoorden.

Het gaat om twee gedeelten die betrekking hebben op het volk Israël (maar indirect ook op de Gemeente). Het volk luisterde niet naar God en naar wat Hij van hen vroeg. Ze hadden hun eigen afgoden en namen het Woord van God al helemaal niet serieus. En áls ze er naar luisterden, betrokken zij wat zij hoorden niet op zichzelf.

'Hoewel de wetten voor hen geschreven waren, beschouwden de Israëlieten ze als voor 'mensen ver weg'. Het is gemakkelijk te luisteren naar een preek en te bedenken voor welke mensen die we kennen de boodschap bedoeld is. Of om de Bijbel de lezen en te bedenken wie van de mensen die we kennen, het gedeelte moeten toepassen. De Israëlieten deden dit voortdurend; zij pasten Gods wetten op anderen toe en niet op zichzelf. Ook dat is een manier om Gods wil te verdraaien en te vermijden dat je de nodige verandering moet aanbrengen. Als je aan anderen denkt die moeten toepassen wat jij hoort of leest, ga dan na of die toepassing ook bij jou nodig is. Pas de lessen eerst toe in je eigen leven, want vaak zien we onze eigen fouten het eerst in anderen.'

Ook onderstaand citaat is er een om eens op je in te laten werken:

Je kinderen loslaten en in Gods handen leggen

 

'Als we er niet van overtuigd zijn dat God het leven van onze kinderen vast in handen heeft, zullen we door angst worden beheerst. En de enige manier om er zeker van te zijn dat God de touwtjes van hun leven vast in handen heeft, is hen los te laten en Hem de volledige zeggenschap over hun leven te geven. Dat kunnen we doen door Zijn Woord en Zijn geboden te gehoorzamen en alles in gebed bij Hem te brengen. We mogen erop vertrouwen dat God beter voor onze kinderen kan zorgen dan wij. Als we onze kinderen in de handen van de Vader leggen en erkennen dat Hij hun leven en het onze in handen heeft, zullen wij én onze kinderen veel meer vrede ervaren.
Wij kunnen niet overal tegelijk zijn. God wel. Wij kunnen niet alles zien.God wel. Wij kunnen niet alles weten. God wel. Hoe oud onze kinderen ook zijn, we laten zien dat we God geloven en vertrouwen als we hen loslaten en in Gods handen geven.'

Stormie Omartian (uit: De kracht van biddende ouders)

Respect hebben voor je man

'Het is interessant dat God van de man verlangt dat hij zijn vrouw liefheeft, maar dat Hij van de vrouw verlangt dat ze respect heeft voor haar man. 'Laat ieder voor zich zijn eigen vrouw zó liefhebben als zichzelf en de vrouw moet ontzag hebben voor haar man' (Efeziërs 5:33)'.

Deze woorden uit het boek 'De kracht van een biddende vrouw' van Stormie Omartian troffen mij vandaag opnieuw. Aan het begin van het nieuwe jaar ben ik opnieuw begonnen met lezen en bidden uit dit boek. Het blijft leerzaam en bemoedigend. Graag deel ik een gedeelte uit het eerste hoofdstuk.

'Ik neem aan dat geen enkele vrouw met een man zou trouwen die ze niet liefheeft, maar al te vaak verliest een vrouw het respect voor haar man, nadat ze een tijd met hem getrouwd is. Het verlies van respect lijkt vooraf te gaan aan het verlies van liefde, en kwetst de man meer dan een vrouw beseft.

Als je je man niet langer respecteert, kunnen de gevolgen zeer ernstig zijn. Toen de Ark van het Verbond de stad werd binnengebracht, zag Michal, de vrouw van koning David, haar man van vreugde dansen voor de Heer, zonder zijn koninklijk gewaad, in zijn onderkleed, voor het oog van alle mensen, Michal had geen deel aan zijn vreugde; zij verachtte hem zelfs (2 Samuel 6:16). Zij was kritisch en probeerde niet de situatie vanuit Gods oogpunt te zien. Zij betaalde een hoge prijs voor haar gebrek aan respect. Als straf van God kon zij geen kinderen krijgen. Als we geen respect tonen, geloof ik dat we niet alleen ons huwelijk en onze man schade doen, maar we sluiten daardoor ook de deur naar vernieuwing van onze relatie.

Bonenstoofschotel

 

Tussen alle serieuze berichten door, is het wel eens leuk even een recept te plaatsen. Afgelopen week  maakte ik deze heerlijke bonenstoof.

Ingrediënten:

• 2 uien
• 1 teen knoflook
• 1 el olijfolie
• 500 g hacheevlees
• 50 g boter
• 500 g bonen, gekweekt en gaar gekookt
• 1 tl gemalen komijn
• 1 tl gemalen koriander
• 1 tl gemalen kaneel
• 1 tl (gerookt) paprikapoeder
• zout en peper
• 1 el balsamicoazijn
• 2 blikjes tomatenstukjes (totaal 800 g)
• 1 tl donkere basterdsuiker

Zegen door Israël – Oscar Lohuis

Dit derde boek van Oscar Lohuis - met als ondertitel Wat christenen moeten weten over Israël - laat zich, net als zijn voorgaande boeken (Zien en leven en Exclusieve Liefde), gemakkelijk lezen en is voor een brede doelgroep toegankelijk. Lohuis heeft de Romeinenbrief bestudeerd en hierdoor is hij zich bewust geworden van het belang van Israël. Als reisleider is hij inmiddels tientallen keren in dat land geweest; daarom gebruikt hij veel voorbeelden vanuit zijn eigen ervaringen.

Het land Israël roept bij veel mensen emoties op en iedereen lijkt een andere mening te hebben over het belang van het volk in het plan van God. In de Bijbel gaat het bijna helemaal over de geschiedenis van Israël en het christendom is geworteld in het Jodendom. Vrijwel alle gebeurtenissen van zowel het Oude als het Nieuwe Testament spelen zich in dit land af. De afgelopen tweeduizend jaar hebben veel christenen echter beweerd dat het over en uit was met Gods bijzondere plan met Israël. Maar klopt dat wel?

Zegen door Israël is bedoeld als een gemakkelijk leesbaar boek dat antwoord geeft op vragen als: Speelt Israël nog een rol in Gods verlossingsplan voor deze wereld? Wat hebben de terugkeer van de Joden naar het land en het ontstaan van de staat Israël te maken met het Evangelie? Wat is een Bijbelse visie op Israël en hoe kunnen wij op een goede manier betrokken raken bij dit volk, zonder in extremen te vervallen of af te dwalen van het Evangelie?’

Israël heeft al eeuwenlang een belangrijke rol gespeeld. God had en heeft met dit volk Zijn verbond gesloten; zij hebben Gods Woord ontvangen en uit dit volk is de Redder voorgekomen. Lohuis bepleit - met verwijzing naar en bespreking van diverse Bijbelgedeelten - een positieve houding jegens Israël aan te (gaan) nemen en de vervangingstheologie en het christelijke antisemitisme vaarwel te zeggen. Gedurende vele eeuwen heeft de kerk zich als het nieuwe, geestelijke Israël gezien. Ook nu heeft God nog steeds een plan met Israël en Hij is dit actief aan het uitvoeren. De climax van dit plan is de terugkeer van Jezus in Jeruzalem, waarbij het koningschap over Israël wordt hersteld. Jezus Christus zal dan op de troon van David als koning regeren - over Israël en over alle volken van de wereld.

Het boek is een mustread voor iedere christen, zeker als je je eigenlijk nog nooit met Israël hebt beziggehouden. Door het eenvoudige taalgebruik en de heldere uitleg zal deze uitgave ook zeker jongeren aanspreken. 

Titel: Zegen door Israël
Schrijver: Oscar Lohuis
ISBN: 9789082000320
Prijs: €12,95