Langs de Via Dolorosa - Diane Palm, Corina Schipaanboord e.a. - GIVEAWAY

Van 17 februari (Aswoensdag) tot en met 3 april (Stille Zaterdag) wordt door veel christenen stilgestaan bij de veertigdagentijd, ook wel lijdenstijd genoemd. Al eeuwenlang zijn de veertig dagen tot Pasen een tijd van stilte en bezinning. We leven dan soberder, doen misschien aan vasten en staan stil bij het lijden en sterven en de opstanding van de Here Jezus.

Onlangs is het boek Langs de Via Dolorosa verschenen en ik ontving via Royal Jongbloed een recensie-exemplaar. In deze uitgave wordt in veertig dagen het Johannesevangelie (hoofdstuk 12-21) uitgediept. De bijbelgedeelten zijn de kern van elk hoofdstuk maar het boek bevat meer. Elke dag bevat namelijk ook een korte introductie, een suggestie om stil te worden, een gebed, een leesvraag, een overdenking, een toepassingsvraag en een lied of gedicht. 

Alle onderdelen zijn erop gericht om je goed te laten lezen wat er in de Bijbel staat, te onderscheiden wat dat betekent en te zien wat voor impact dat heeft op je eigen leven. 

Zo'n 15 dagen geleden ben ik enthousiast met het boek bezig gegaan en heb ik inmiddels genoeg gelezen om mijn bevingen te kunnen delen.

Allereerst viel mij de pakkende titel van het boek op: 'Langs de Via Dolorosa'. Jezus werd na zijn veroordeling door Pontius Pilatus langs de Via Dolorosa naar Golgotha geleid. Omdat Jezus tijdens het grootste gedeelte van deze tocht het kruis droeg, kan het afleggen van de Via Dolorosa worden gezien als het symbolisch in de voetsporen treden van Jezus (letterlijk zouden we dit natuurlijk niet hoeven of kunnen doen). We wandelen als het ware met Jezus mee en kunnen door het lezen van dit boek, en Gods Woord, iets begrijpen van hoe Hij heeft geleden en wat Hij voor ons heeft gedaan. 

Wat mij in het boek zelf het meeste aanspreekt, zijn de overdenkingen uit het Johannesevangelie. Ze zijn bijbelgetrouw, verhelderend en zetten aan tot nadenken over het gelezen gedeelte. Er wordt dieper ingegaan op het betreffende bijbelgedeelte zodat je soms voor verrassende inzichten komt te staan. Leerzaam! 

Met de suggesties om stil te worden en de toepassingen kan ik niet elke dag even goed uit de voeten. Natuurlijk besef ik dat dit persoonlijk is, want wellicht kan een ander juist wel iets met de toepassingsvragen. Het zijn voor dan gelukkig ook niet de belangrijkste onderdelen uit de dagelijkse overdenkingen.

Het boekje is uitermate geschikt om in de veertig dagen voor Pasen heel bewust stil te staan bij het lijden en sterven van de Here Jezus. Er gebeurt soms zoveel om ons heen in de wereld, dat de tijd om bewust stil te staan bij de lijdenstijd er soms bij inschiet. Door elke dag een stukje uit deze nieuwe uitgave te lezen, met de Bijbel ernaast, kun je heel bewust tijd nemen voor wat de Here Jezus voor jou en mij heeft gedaan. Je kunt de stukjes lezen in je stille tijd maar ook op een ander willekeurig moment.

De dagelijkse stukjes zijn qua lengte ook precies goed. Het zijn geen complete bijbelstudies (je bent dan geneigd om stukken over te slaan) en het is vaak nét iets langer dan de gemiddelde lengte van een bijbels dagboek.

Al met al is 'Via Dolorosa' een helder, leerzaam en fijn leesbaar boek dat ik kan aanraden aan iedereen die tijdens de veertigdagentijd verdieping zoekt. Hoewel er alleen vrouwen meewerkten aan het boek, is het boek ook prima te gebruiken door mannen. Wil je kans maken om dit boek te winnen, kijk dan onder aan dit bericht om te zien hoe je mee kunt doen! Je kunt er nu nog mee beginnen of het wegleggen tot volgend jaar.

Titel: Langs de Via Dolorosa
Schrijfsters: Diane Palm, Corine Schipaanboord e.a.*
ISBN:9789088972683
Uitgever: Royal Jongbloed
Prijs: €15,99

*Aan dit boek werkten mee: Annemarie van Eijsden, Hanna Kater (Fleurrijk), Gerdina Korf (She Rises), Diane Palm, Corina Schipaanboord, Esther Visser, Eline van Vreeswijk en Willy Wouters.

Wil jij graag dit inspirerende boek winnen, stuur dan een mailtje naar info@wendyborn.nl met je naam en adresgegevens. Je kunt dit doen t/m vrijdag 12 maart. Op zaterdag 13 maart maak ik de winnaar op mijn blog bekend. Het boek wordt  naar de winnaar opgestuurd (let op: je betaalt wel verzendkosten). Het zou ook leuk zijn wanneer je dit bericht deelt op een van je socialmedia-accounts.

Mocht je het boek niet winnen, dan kun je het altijd bestellen via de christelijke boekhandel of Royal Jongbloed.

 

Korte update over mijn kinderboek over Drie

In september 2020 ben ik begonnen met het schrijven van een nieuw kinderboek. Het gaat over de gebeurtenissen die zich in de Tweede Wereldoorlog afspeelden in het buurtschap Drie bij Ermelo. Op de website van mijn man is een kort verslag te vinden van dit drama dat zich in onze familie heeft afgespeeld.

In begrijpelijke taal probeer ik voor kinderen van 9-12 jaar deze geschiedenis uit te leggen. Twee jongens die elkaar hebben ontmoet op de natuurcamping op Drie raken bevriend en beleven allerlei avonturen in het bos dat zich rondom de camping bevindt. Gaandeweg komen ze steeds meer te weten over wat er gebeurd is op Drie in de genoemde oorlogsjaren.

Inmiddels heb ik twaalf hoofdstukken geschreven en ben op zo'n driekwart van het boek. Het is boeiend om ermee bezig te zijn, ook omdat ik steeds meer dingen tegenkom die ik zelf nog niet wist. Leerzaam voor mijzelf dus ook. Ik hoop het boek over een paar maanden af te ronden en op zoek te gaan naar een uitgever. Wordt vervolgd...

Een goedlopend huishouden

 

Onlangs deed ik mee met de marriageweek van de huwelijkschallenge van uitgeverij Gideon. Elke dag ontving ik een inspirerende mail met punten om over na te denken én in praktijk te brengen. Eén van de mails trof mij en ik citeer hier graag een gedeelte uit.

'Een hele belangrijke huwelijksbehoefte van de man lijkt hopeloos ouderwets. Welke man verlangt er nou in de 21e eeuw nog van zijn vrouw dat ze het huishouden goed laat verlopen? In vrijwel alle huishoudens moeten man en vrouw allebei de nodige uren buitenshuis werken om de financiële eindjes aan elkaar te knopen. Alles in alle media ademt uit dat je als vrouw je eigen carrière moet nastreven en dat jij net zoveel recht hebt op die baan buiten de deur als je man. En ik ga hier als man niet beweren dat dat niet zo is; ik zou niet durven…

Maar… ergens diep vanbinnen hunkert die man ondertussen nog altijd – steeds stiller, want het is een taboe geworden – naar een vrouw die het huishouden goed runt. Niet dat hij zijn deel niet wil doen, helemaal niet. En hij verlangt er juist naar om financieel zo goed voor zijn gezin te zorgen dat vrouwlief (en eventuele kinderen) de vrijheid heeft om de dingen te doen die ze graag wil doen. En dus is het van wezenlijk belang dat jullie als stel hierover met elkaar in gesprek zijn. Als je nog niet getrouwd bent, bespreek dit dan zeker vóór het trouwen; als jullie wel getrouwd zijn maar samen, praat er dan over vóór er eventueel kinderen komen; en als jullie al een gezin hebben, praat er dan over om samen te bepalen hoe jullie ideale huishouden eruitziet.

Nog even wachten... en plassen ...

Sommige weken is het even zoeken naar een nieuw bericht voor mijn blog maar deze keer werd mijn verhaal 'vanzelf' geschreven vandaag. Ik noem het 'nog even wachten... en plassen...' 

Gisteravond was het eigenlijk al begonnen. Ik had weinig energie, had de hele dag het gevoel dat ik heel nodig moest plassen en viel 's avonds op de bank als een blok in slaap. Toen vanmorgen de 'plasklachten' aanhielden, raadpleegde ik Google (moet je eigenlijk niet doen) en nam ik het zekere voor het onzekere. De symptomen die ik had, wezen overduidelijk niet op kou op mijn blaas door de winterse weersomstandigheden. Er was naar mijn idee méér aan de hand. Mijn zus in Harderwijk zat al met smart om mij te wachten omdat ik haar vanwege het dikke pak sneeuw afgelopen dinsdag ook al niet had kunnen helpen. Maar voordat ik naar haar toe ging, stond ik om 8 uur al op de stoep met een goudgeel goedje. Ik had erop gegokt dat ik dat zomaar kon afgeven zonder van tevoren te bellen over mijn klachten. De alleraardigste assistente begreep het gelukkig meteen en een paar uur later zou ik contact op kunnen nemen voor de uitslag. 

Waardevolle uitdagingen en acties die wél kunnen tijdens een lockdown

Het is een moeilijke tijd waarin we op dit moment leven omdat veel dingen tijdelijk niet kunnen of mogen vanwege allerlei maatregelen rondom corona. Toch zijn er, wanneer je er oog voor hebt, heel veel dingen wél mogelijk zij het in een andere vorm. De laatste week las ik allerlei mooie en waardevolle initiatieven die ik graag deel met jullie. Wil je ook opgebouwd en bemoedigd worden in je geloof of huwelijk doe er dan je voordeel mee!

 

Teenchallenge #asfaltjungle (9 t/m 28 februari)

In het midden van de 20e eeuw verliet een jonge predikant zijn rustige gemeente op het Amerikaanse platteland. Zijn naam: David Wilkerson. Hij wist dat God hem riep naar de achterbuurten van New York, waar jeugdbendes de dienst uitmaakten. De meeste mensen dachten dat hij zijn verstand verloren had, maar Wilkerson geloofde in Gods leiding. Hij vertelde drugsverslaafden, prostituees en jonge gangsters dat God hen liefhad. Zijn leven liep vaak gevaar, maar hij hield vol.

In Nederlandstalige gebieden is hij vooral bekend als stichter van Teen Challenge en als schrijver van het boek Het kruis in de asfaltjungle.

De organisatie Teenchallenge start op 9 februari met een uitdaging.  Ze noemen het het jaar van 'Het kruis in de asfaltjungle'! Als je wilt weten wat je kunt verwachten, download dan hier de brochure over de #asfaltjungle-challenge.

Van 9 t/m 28 februari is de lancering van de campagne met dagelijks een korte pakkende video via de socialemediakanalen, waarmee ze je willen bemoedigen, inspireren en uitdagen.

Wil je meer weten over de challenge, kijk dan hier op de website. 

Schrijven voor Het Zoeklicht

Zoals veel van mijn lezers weten, is schrijven één van mijn passies. De afgelopen jaren heb ik op mijn blog veel berichten mogen publiceren en voor diverse tijdschriften en magazines heb ik incidenteel artikelen mogen schrijven. Ik ben dankbaar dat ik dit mocht en nog steeds mag doen en dat ik hiermee mensen op de Here Jezus mag wijzen, hen mag bemoedigen en inspireren. 

Nu ben ik (tot mijn grote vreugde) gevraagd door enkele mensen van Het Zoeklicht of ik één van de vaste schrijvers wil worden van hun magazine. Dit magazine dat maandelijks wordt uitgegeven, staat boordevol actuele, leerzame en bemoedigende artikelen. Wij lezen zelf het magazine al heel wat jaren en worden er elke keer weer door geïnspireerd  en opgebouwd. De artikelen die ik mag gaan schrijven, zullen vooral gaan over vrouw/moeder-zijn in deze tijd, huwelijk, gezin en opvoeding. Dit zijn natuurlijk onderwerpen waar ik de afgelopen jaren al veel over geschreven heb op dit weblog dus ik denk dat de artikelen die ik mag schrijven voor Het Zoeklicht in het verlengde zullen liggen van veel onderwerpen die op mijn blog verschenen zijn. Zodra mijn bijdrage voor de betreffende maand gepubliceerd is in het tijdschrift, zal ik het ook delen op mijn weblog. Eind mei is de eerste deadline dus ik heb nog even tijd om na te denken over het eerste onderwerp. Ik ben erg dankbaar dat dit op mijn weg is gekomen en zie ernaar uit om voor Het Zoeklicht te mogen schrijven.

Voor wie Het Zoeklicht nog niet kent, geef ik graag wat toelichting.

Gewoonte of toewijding?

Tijdens mijn stille tijd lees ik op dit moment het bijbelboek Hosea. En hoewel ik in mijn laatste blogberichten al vrij veel geciteerd heb uit allerlei mooie en inspirerende boeken, wil ik toch ook nu weer een paar gedeelten delen die ik gelezen heb in een naslagwerk bij Hosea. Ze troffen mij erg en ik kan het zelf niet beter verwoorden.

Het gaat om twee gedeelten die betrekking hebben op het volk Israël (maar indirect ook op de Gemeente). Het volk luisterde niet naar God en naar wat Hij van hen vroeg. Ze hadden hun eigen afgoden en namen het Woord van God al helemaal niet serieus. En áls ze er naar luisterden, betrokken zij wat zij hoorden niet op zichzelf.

'Hoewel de wetten voor hen geschreven waren, beschouwden de Israëlieten ze als voor 'mensen ver weg'. Het is gemakkelijk te luisteren naar een preek en te bedenken voor welke mensen die we kennen de boodschap bedoeld is. Of om de Bijbel de lezen en te bedenken wie van de mensen die we kennen, het gedeelte moeten toepassen. De Israëlieten deden dit voortdurend; zij pasten Gods wetten op anderen toe en niet op zichzelf. Ook dat is een manier om Gods wil te verdraaien en te vermijden dat je de nodige verandering moet aanbrengen. Als je aan anderen denkt die moeten toepassen wat jij hoort of leest, ga dan na of die toepassing ook bij jou nodig is. Pas de lessen eerst toe in je eigen leven, want vaak zien we onze eigen fouten het eerst in anderen.'

Ook onderstaand citaat is er een om eens op je in te laten werken:

Je kinderen loslaten en in Gods handen leggen

 

'Als we er niet van overtuigd zijn dat God het leven van onze kinderen vast in handen heeft, zullen we door angst worden beheerst. En de enige manier om er zeker van te zijn dat God de touwtjes van hun leven vast in handen heeft, is hen los te laten en Hem de volledige zeggenschap over hun leven te geven. Dat kunnen we doen door Zijn Woord en Zijn geboden te gehoorzamen en alles in gebed bij Hem te brengen. We mogen erop vertrouwen dat God beter voor onze kinderen kan zorgen dan wij. Als we onze kinderen in de handen van de Vader leggen en erkennen dat Hij hun leven en het onze in handen heeft, zullen wij én onze kinderen veel meer vrede ervaren.
Wij kunnen niet overal tegelijk zijn. God wel. Wij kunnen niet alles zien.God wel. Wij kunnen niet alles weten. God wel. Hoe oud onze kinderen ook zijn, we laten zien dat we God geloven en vertrouwen als we hen loslaten en in Gods handen geven.'

Stormie Omartian (uit: De kracht van biddende ouders)

Respect hebben voor je man

'Het is interessant dat God van de man verlangt dat hij zijn vrouw liefheeft, maar dat Hij van de vrouw verlangt dat ze respect heeft voor haar man. 'Laat ieder voor zich zijn eigen vrouw zó liefhebben als zichzelf en de vrouw moet ontzag hebben voor haar man' (Efeziërs 5:33)'.

Deze woorden uit het boek 'De kracht van een biddende vrouw' van Stormie Omartian troffen mij vandaag opnieuw. Aan het begin van het nieuwe jaar ben ik opnieuw begonnen met lezen en bidden uit dit boek. Het blijft leerzaam en bemoedigend. Graag deel ik een gedeelte uit het eerste hoofdstuk.

'Ik neem aan dat geen enkele vrouw met een man zou trouwen die ze niet liefheeft, maar al te vaak verliest een vrouw het respect voor haar man, nadat ze een tijd met hem getrouwd is. Het verlies van respect lijkt vooraf te gaan aan het verlies van liefde, en kwetst de man meer dan een vrouw beseft.

Als je je man niet langer respecteert, kunnen de gevolgen zeer ernstig zijn. Toen de Ark van het Verbond de stad werd binnengebracht, zag Michal, de vrouw van koning David, haar man van vreugde dansen voor de Heer, zonder zijn koninklijk gewaad, in zijn onderkleed, voor het oog van alle mensen, Michal had geen deel aan zijn vreugde; zij verachtte hem zelfs (2 Samuel 6:16). Zij was kritisch en probeerde niet de situatie vanuit Gods oogpunt te zien. Zij betaalde een hoge prijs voor haar gebrek aan respect. Als straf van God kon zij geen kinderen krijgen. Als we geen respect tonen, geloof ik dat we niet alleen ons huwelijk en onze man schade doen, maar we sluiten daardoor ook de deur naar vernieuwing van onze relatie.

Bonenstoofschotel

 

Tussen alle serieuze berichten door, is het wel eens leuk even een recept te plaatsen. Afgelopen week  maakte ik deze heerlijke bonenstoof.

Ingrediënten:

• 2 uien
• 1 teen knoflook
• 1 el olijfolie
• 500 g hacheevlees
• 50 g boter
• 500 g bonen, gekweekt en gaar gekookt
• 1 tl gemalen komijn
• 1 tl gemalen koriander
• 1 tl gemalen kaneel
• 1 tl (gerookt) paprikapoeder
• zout en peper
• 1 el balsamicoazijn
• 2 blikjes tomatenstukjes (totaal 800 g)
• 1 tl donkere basterdsuiker