Een leeg nest…

De meeste ouders krijgen er op enig moment mee te maken: een ‘leeg nest’. Als alle kinderen zijn uitgevlogen, is het zorgvuldig opgebouwde ouderlijk nest van de ene op de andere dag leeg. Voor ouders is dit vaak een moeilijk moment, zeker wanneer het je enige of laatste kind is dat het huis verlaat. Er kan dan letterlijk en figuurlijk een lege plek ontstaan in je leven.

Het lege nest kan allerlei gevoelens losmaken en stelt je als ouders voor belangrijke vragen. Hoe geven we deze fase vorm? Wat betekent dit voor de relatie met mijn partner? Hoe verandert de band met onze kinderen als je elkaar minder vaak ziet? Allemaal vragen waar je een weg in moet vinden en dat kan best lastig zijn.

Eigen ervaring
Nog heel goed kan ik me herinneren dat onze jongste telg - als laatste - het ouderlijk huis verliet. Bijna dertig jaar lang waren er kinderen thuis, maar op een dag was het dan toch opmerkelijk stil. We realiseerden ons dat ze nu écht alle vier uitgevlogen waren! We liepen af en toe nog eens even naar de laatst verlaten slaapkamer en moesten best wennen aan dit ‘lege-nest-gevoel’ dat iets weghad van een rouwproces.

Loslaten
In de eerste tijd na het uitvliegen, was het moeilijk om ze helemaal los te laten en niet regelmatig te informeren hoe het met ze ging. Ook heb ik moeten leren niet overal ongevraagd mijn mening over te geven. Nu - na een aantal jaren - blijft het af en toe nog weleens lastig. Want… wat kun je wel en wat moet je niet voor ze doen? Wanneer ga je bijspringen of hulp aanbieden? Soms denk je dat je ergens goed aan doet, maar dat blijkt dan toch niet zo te zijn. Of misschien is het voor het ene kind wel goed, maar niet voor het andere. Het is bemoedigend dat we altijd onze Hemelse Vader om wijsheid mogen vragen. Die wijsheid hebben we nodig om voortdurend dit onderscheid te maken.

Hoewel het nest leeg is en je kinderen ‘fysiek’ zijn uitgevlogen, zijn ze natuurlijk nooit uit je gedachten. Ze zullen altijd behoefte hebben aan jouw liefde en goedkeuring, je aanmoediging en steun. En je zult onophoudelijk blijven verlangen naar Gods leiding voor hun leven. Het lijkt er soms op dat hetgeen onze volwassen kinderen meemaken - de uitdagingen waar ze voor staan of de dingen die op hun pad komen - veel grotere gevolgen hebben dan toen ze nog thuis waren.

Blijven bidden
Wanneer we in de Bijbel zoeken naar voorbeelden over het loslaten van kinderen kom je algauw uit bij Hanna. Zij had God gebeden om een kind, maar nadat hij van de borst af was, bracht ze hem naar Eli (1 Samuel 1). Zo moest ze Samuel al heel jong loslaten, maar ze bleef hem regelmatig opzoeken en voor hem bidden.

Wat onze gevoelens bij het ‘lege nest’ ook mogen zijn, het blijft belangrijk om onze uitgevlogen kinderen voortdurend in Gods handen te leggen. We mogen bidden dat Hij hen vormt en verandert in overeenstemming met Zijn wil. Hij zal voor hen zorgen en alleen Hij weet wat uiteindelijk het beste is.

Dit artikel is onlangs verschenen in 'Het Zoeklicht' nr. 7 - 2024 en is een bijdrage die ik voor dit blad mocht schrijven.