Een opgeruimd huis heeft voordelen voor het hele gezin

Een opgeruimd huis... wie kan er niet van genieten? Wist je dat een opgeruimd huis veel psychologische voordelen heeft voor jezelf en je kinderen? Voor mij persoonlijk geldt vaak: een opgeruimd huis is een opgeruimd hoofd! Bovendien is 'huishoudelijk' zijn heel Bijbels, lees Titus 2:5 er maar eens op na.

Op de website van Gezinsfundament, las ik onlangs een inspirerend artikel van Imke Wijnhorst. Graag deel ik een gedeelte uit haar bericht en verwijs ik jullie verder naar haar website. Ik weet zeker dat je hier (als ouder) nog meer inspiratie op zult doen.

In een rommelig huis, voelen we ons al snel overweldigd. Misschien herken je het wel. Het maakt je onrustig en veroorzaakt stress. Volgens Psychology Today zijn er acht redenen waarom rommel zoveel stress veroorzaakt:

1. Rommel bombardeert ons brein met overmatige, onnodige prikkels. Je ziet en ervaart veel meer in een rommelig huis dan in een opgeruimd huis.
2. Het leidt onze aandacht af van waar we ons eigenlijk op willen focussen.
3. Rommel maakt het moeilijker om ons te ontspannen, zowel lichamelijk als mentaal.
4. Het geeft je continu het gevoel dat je werk nooit af is.
5. Het kan ons zelfs angstig maken, omdat we niet weten hoeveel tijd en energie het gaat kosten om het weer netjes te krijgen.
6. Rommel geeft ons schuldgevoelens ('Ik zou netter moeten zijn') en schaamte, misschien herken je het wel. Vooral als mensen onverwacht op bezoek komen.
7. Het remt ons en onze kinderen in onze creativiteit en productiviteit. Doordat er overal dingen liggen, wordt iedere lege ruimte in onze gedachten opgevuld. Terwijl die lege ruimten juist zo nodig zijn om na te denken, problemen op te lossen en ideeën te bedenken.
8. Rommel frustreert ons, omdat we niet snel kunnen vinden wat we nodig hebben. Denk maar aan je sleutels die ‘ergens’ liggen. Ik vind het heerlijk dat bij ons thuis alles een vaste plek heeft en daar ook gewoon ligt.

Kortom: een opgeruimd huis heeft veel voordelen voor het hele gezin! Maar hoe begin je?

Lees hier verder voor de tips van Imke op Gezinsfundament.

Hanna - Een vrouw die haar belofte hield

Sinds een aantal jaren probeer ik elk jaar het leven van één bijbelse vrouw te bestuderen. Over het leven van Eva, Sara, Rachel, Ruth en Esther heb ik al eens geschreven. Het afgelopen jaar heb ik gekozen voor de bijbelse persoon Hanna. Graag deel ik met jullie wat ik van haar leven heb geleerd.

In de hoofdstukken 1 en 2 Samuël kun je lezen over Hanna. Het boek begint in de tijd dat de richters nog over Israël regeerden; het is heel goed mogelijk dat dit in de laatste jaren van Simson was. Samuël was Israëls laatste richter en de eerste priester en profeet die tijdens een koning diende.
Hoewel veel leiders uit het Oude Testament meerdere vrouwen hadden, had God het huwelijk oorspronkelijk zo niet bedoeld. Polygamie veroorzaakte vaak ernstige problemen in een gezin, zoals ook te zien is in het verhaal van Hanna en Peninna.

Hanna is namelijk getrouwd met Elkana en hij houdt van haar. Helaas kan Hanna geen kinderen krijgen. Haar onvruchtbaarheid was sociaal gezien iets waar haar echtgenoot zich voor schaamde in die tijd. Hoewel Elkana Hanna had kunnen verlaten, bleef hij erg veel van haar houden, ondanks de kritiek uit de omgeving. Maar Elkana trouwt nog een vrouw: Peninna. Zij krijgt echter wel kinderen en dit veroorzaakt spanning tussen de beide vrouwen. Hanna heeft het hier erg moeilijk mee en zelfs de bemoediging van Elkana kan haar niet troosten. Penninna treiterde Hanna bovendien met haar onvruchtbaarheid en Hanna liet haar zelfvertrouwen door haar woorden ondermijnen. Een moeilijke situatie voor Hanna. Wanneer je hier goed over nadenkt, had ze goede redenen om zich ontmoedigd en bitter te voelen:

• Ze kon geen kinderen krijgen; 
• Ze deelde haar man met een vrouw die haar treiterde:
• Haar liefdevolle man kon haar problemen niet oplossen
• Zelfs de hogepriester begreep haar verkeerd toen ze in de tempel bad

Maar, Hanna ontdekte de kracht van gebed. Gebed opent de weg waardoor God kan werken! Wanneer ze in de tempel in Silo bidt om een zoon, denkt Eli eerst dat ze dronken is omdat ze in zichzelf praat. In haar gebed spreekt Hanna uit dat ze bereid is om haar zoon in dienst van God te stellen. Even later vertelt Eli aan Hanna dat ze van God een zoon zal krijgen. Toen Samuël een jaar later geboren werd, kwam Hanna haar belofte na. Zodra hij van de borst af was, bracht ze hem naar Eli, die hem verder opvoedde. Ze sprak een prachtige lofzang uit naar God (1 Samuël 2). Ze vergat haar zoon natuurlijk niet en bezocht hem regelmatig. Elk jaar maakte ze een mantel voor hem en bracht hem die.
Bovendien werd Hanna in de jaren erna gezegend met nog vijf zonen en dochters! We horen verder niets meer van Peninna en haar kinderen, maar Samuël wordt op een indrukwekkende manier door God gebruikt.

Wat ik geleerd heb van het leven van Hanna:

• Hoewel Hanna in de knoop zat met haar gevoel voor eigenwaarde, omdat ze geen kinderen kon krijgen, was ze een vrouw van gebed. Ze had veel problemen maar stortte haar hart uit bij God.
• Ze verzette zich tegen de verleiding om het recht in eigen hand te nemen om ook Peninna dwars te zitten. Hierin is Hanna een voorbeeld voor de mensen om haar heen en voor ons!
• Ondanks alle moeilijkheden die ze doormaakt, prijst en dankt ze God voor wat Hij doet in haar leven. 
• Hana is bereid zich aan haar belofte te houden, ook als het haar veel kost. Wat moet het moeilijk geweest zijn voor haar om haar zoon weg te moeten brengen.
• Hanna ondervond dat de grootste vreugde van het hebben van een kind is dat je het weer helemaal teruggeeft aan God. Zij deed het letterlijk maar óók wij mogen onze kinderen loslaten en aan Hem toevertrouwen. Hij weet wat het beste voor hen is.
• God zegent vaak op een manier die we niet verwachten. Hanna had nooit gedacht dat zij op haar leeftijd nog zes! kinderen zou krijgen. Het is goed om ons niet te laten ontmoedigen door Gods tijdsplan. Hij geeft op Zijn tijd, wat Hij het beste vindt!

Nadat ik de bijbelstudie had afgerond heb ik de roman 'Hanna' gelezen van Maretha Maartens. Dit is een prachtig boek dat mooi beschrijft hoe Hanna zich gevoeld moet hebben. De kinderen van Peninna bijvoorbeeld, waren de hele dag om haar heen. Keer op keer werd ze er aan herinnerd dat ze zelf geen kinderen had. 

En wat moet het ook moeilijk geweest zijn voor haar om Elkana met Peninna te moeten 'delen'. Het boek gaat op nog veel meer facetten in.

Wanneer je je meer wilt verdiepen in het leven van Hanna, kan ik naast de bijbelgedeelten uit Samuël dit boek van harte aanraden.

Prioriteiten voor je leven als vrouw - vragen van een bloglezer beantwoord

Niet zo lang geleden ontving ik van een bloglezer een aantal persoonlijke vragen n.a.v. mijn blogbericht 'Prioriteiten voor je leven als vrouw'.

Het waren hele goede en praktische vragen van deze jonge moeder. Omdat ik een redelijk uitgebreid antwoord heb gegeven, leek het mij zinvol om de antwoorden ook op mijn blog te delen. Misschien zijn er meer moeders of andere lezers die er verder mee kunnen.

"Ik lees al een tijd mee op het blog 'manager van het gezin', en de blog over prioriteiten stellen sprak me heel erg aan. Ik heb het boek 'Een vrouw naar Gods hart' ook al meerdere keren gelezen en herlezen. En ik probeer zoveel mogelijk terug te laten komen in mijn eigen leven, alleen vind ik dat soms wel lastig. Dus ik heb verschillende vragen aan u.

• Hoe heeft u de afgelopen jaren het rijtje prioriteiten toegepast in uw leven? Ik ben vooral op zoek naar praktische handvatten.
• Hoe geef ik bijvoorbeeld mijn man prioriteit boven de kinderen?
• Waar liep u tegen aan in het naleven van de prioriteiten en hoe ging u daarmee om?
• Hoe organiseerde u uw dagen met vier kinderen (mijn gezin bestaat ook uit vier kinderen in de leeftijd van 7,5,1 en 2 maanden)
• Elizabeth George heeft het in haar boek over vijf mappen, welke onderwerpen heeft u gekozen en waar zocht u informatie voor deze mappen en wat deed u verder met deze informatie?

Een bijzondere hereniging

Er doen talloze verhalen de ronde over wonderen binnen de Joodse wereld. En zo’n verhaal deel ik graag deze keer.

Toen tijdens de Tweede Wereldoorlog een groep Joden uit Polen naar een vernietigingskamp werd weggevoerd door nazisoldaten, zeiden de Duitsers tegen Poolse omstanders dat ze de bezittingen van deze Joden wel mochten meenemen, omdat ze toch niet terug zouden komen. Twee Poolse vrouwen die dit hoorden, zagen hierop een vrouw met een prachtige jas aan, en vielen haar aan om haar de jas afhandig te maken.

De zakken zaten vol met kostbaarheden, maar toen ze de jas hadden leeggehaald, voelde deze nog steeds zwaar aan. In een geheime zak vonden de vrouwen een baby verstopt. Een van de vrouwen besloot hierop het kind te adopteren als haar eigen dochter. Het meisje werd goed behandeld, groeide voorspoedig op en werd kinderarts in een vooraanstaand Pools ziekenhuis.

Een doordeweekse, warme zomerdag...

Naast alle serieuze artikelen op mijn blog, is het deze keer tijd voor een luchtig tussendoortje. Nou ja, luchtig... zeg maar gewoon: warm!

Het beloofde immers een warme dag te worden vandaag en... dat werd het ook. Gisteravond had ik al een idee in mijn hoofd hoe ik zo'n '30 graden-dag' zou gaan indelen. Je moet nu eenmaal wat flexibeler zijn met deze temperaturen.

Om 6.45 uur vanmorgen had ik mijn hardloopkleding al aan en na mijn stille tijd, heb ik om halfacht de vaart erin gezet. Omdat ik toch mijn sportkleren al aan had, heb ik van het huishouden een workout gemaakt van anderhalf uur. Ik trok makkelijke schoenen aan en heb op hoog tempo de grootste klussen van vandaag afgewerkt. Dingen waar je van gaat zweten met dit weer, kun je maar beter op tijd doen! Op de achtergrond draaide ik de nieuwste c.d. met Opwekkingsliederen en dat gaf mij vleugels. Al zingend was in no time de geplande anderhalf uur voorbij en ben ik gaan hardlopen met onze Vizsla Bolt. Hij had er duidelijk zin in en stond kwispelend naast mij toen ik mijn schoenen aantrok.
In het bos was het nog redelijk koel, hoewel de thermometer bij thuiskomst om 10.00 uur hier toch al 24 graden aangaf. Na wat verkoelende drankjes en een heerlijke douche, dronken we 'samen' thee.
Hij gaf mij zelfs een schouderklopje, wat een lieverd is het ook!

Komt Jezus terug voor of met de Gemeente?

In 'Het Zoeklicht' werd in de maand juni een interessante vraag gesteld door een lezer. Bijbelleraar Theo Niemeijer geeft antwoord.

In Openbaring 21:9 en 10 lezen we over de ‘bruid des lams’, het ‘hemelse Jeruzalem’, dat uit de hemel neerdaalt. We lezen in de Bijbel echter ook dat we met Christus op aarde wederkomen, wanneer Hij Zijn voeten op de Olijfberg zal zetten. Komt de Gemeente dan nog een tweede keer terug als het hemelse Jeruzalem?

Antwoord:

In de Bijbel wordt geschreven over de komst van de Here Jezus voor de Gemeente en de wederkomst van de Here Jezus met de Gemeente. Tussen deze twee gebeurtenissen ligt de zevenjarige ‘grote verdrukking’. Deze ‘grote verdrukking’ begint direct na de opname van de Gemeente en eindigt zeven jaar later bij de zichtbare wederkomst van de Here Jezus op aarde (zie Matteüs 24:29-30). Bij deze zichtbare wederkomst van de Here Jezus begint ook het Messiaanse vrederijk op aarde.

De komst van der Here Jezus voor de Gemeente kan ieder moment plaatsvinden. Daar hoeft geen enkele profetie meer voor in vervulling te gaan! Deze komst zal plaatsvinden in een ‘oogwenk’ (1 Tessalonicenzen 4:17) of zoals Paulus ons in 1 Korintiërs 15:52 leert: 'in een ondeelbaar ogenblik’ letterlijk: een ‘atoom des tijds’. Deze eerste komst zal zo plotseling plaatsvinden, dat de mensen het niet eens zullen merken. In Matteüs 24:39 lezen we dat de mensen in de tijd van Noach niets bemerkten van het plotselinge wegnemen van Noach en zijn gezin! We lezen hier: ‘twee zullen in het veld zijn, één zal aangenomen worden en één achtergelaten worden; twee vrouwen zullen aan het malen zijn met de molen, één zal aangenomen worden, en de ander achtergelaten worden.' Zo plotseling zal de eerste komst van Christus voor Zijn Gemeente plaatsvinden.

Niets bijzonders...

Nu het in huize Born wat rustiger wordt omdat de kinderen uitvliegen en ook de jonge hond wat manieren geleerd heeft, heb ik af en toe het gevoel dat wat ik doe niet echt 'bijzonder' is. Diep in mijn hart weet ik dat dit ook niet altijd nodig is en dat 'gewoon' het huishouden doen en voor het gezin zorgen voldoende is (naast de andere bezigheden die ik heb). Maar de laatste tijd ervaar ik dat ik steeds meer periodes van rust heb. Aan de andere kant geniet ik ervan en weet uit ervaring dat deze periodes altijd weer gevolgd worden door drukkere periodes.

Onderstaand verhaal dat geschreven is door Marienschwester Joela, raakte mij opnieuw en de aanvulling die ik las in het dagboek van Elizabeth George bevestigde dit helemaal.

In de kruising - over voetbal en Jezus volgen

De wereldkampioenschappen voetbal zijn volop bezig, dus wat is er mooier dan op dit moment een recensie te mogen schrijven over het nieuwe boek van Joyce de Jongh. Met haar uitgave 'In de kruising - over voetbal en Jezus volgen', heeft zij een prachtig boek afgeleverd.
Al verschillende keren had ik via de sociale media gelezen dat Joyce met dit boek bezig was en ik heb deze uitgave nauwlettend in de gaten gehouden. Net als Joyce houd ik ook van voetbal én van Jezus, dus het leek mij erg leuk om dit boek te recenseren.

En om maar meteen met de deur in huis te vallen... wat een leuk, leerzaam en inspirerend boek is dit! Hoewel het geschreven is voor jongens en meiden tussen de 10 en de 14 jaar, heb ik er als moeder van 48 ook erg van genoten!

Joyce had eigenlijk niks met voetbal, zo schrijft zij op haar website. Maar haar zoontjes des te meer! En dus stond ze langs de lijn, drie keer per week, tijdens de trainingen en wedstrijden. Als voetbalmoeder heeft ze inmiddels heel wat geleerd over ‘het mooiste spel dat bestaat’!

Maar, Joyce had ik wél iets met geloven in Jezus. Wat wilde ze haar jongens daar graag enthousiast over maken. Uiteindelijk werd het een kruisbestuiving. Zoals haar zonen haar enthousiast maakten over voetbal door hun verhalen, het plezier binnen hun team, de wedstrijden, tegenslagen en overwinningen, maakte zij voor hen de koppeling met het christelijk geloof.

Hij heeft het allemaal volbracht!

Het zal niemand zijn ontgaan dat onze maatschappij hoe langer hoe meer op prestaties en presteren gericht is. Het lijkt de afgelopen jaren steeds erger te worden. Zelfs baby's worden in de baarmoeder al 'getest' of ze wel aan alle verwachtingen van de ouders voldoen en ik denk dat het einde nog lang niet in zicht is...

Mijn schoolperiode
Toen ik vroeger op de kleuterschool zat, ruim 45 jaar geleden, kon ik nog onbezorgd kleuter zijn. Ik speelde heerlijk in de zandbak, in de poppenhoek of aan de kleitafel. Ik kan mij eerlijk gezegd niet herinneren dat ik ook maar één toets heb hoeven maken of iets heb moeten doen wat de kleuterjuf heeft moeten opschrijven. Uiteraard zal zij onze vorderingen voor zichzelf in een multomap hebben opgeschreven maar als kinderen hadden we daar geen erg in.
Op de lagere school waren er natuurlijk de repetities, overhoringen en spreekbeurten maar ook dat gebeurde allemaal in een ongedwongen sfeer. Af en toe mocht je bij de 'hoofdmeester' woordjes komen lezen en hij hield dan met zijn stopwatch bij hoe snel je een bepaald aantal woorden kon lezen in drie minuten. Ik denk dat dit misschien het meest 'stressvolle' was in al die zes jaar basisschool. De Cito-toets in klas 6 was leuk om te doen en voor mijn gevoel hing niet mijn hele verdere 'schoolcarrière' van deze uitslag af. Het advies van de leraar was het belangrijkste, hij had je immers een jaar lang geobserveerd en meegemaakt.

Hoe mijn blogs groeiden en weer krompen

Eind 2009 ben ik begonnen met het schrijven van dit weblog met de titel 'Christenleven'. In 2011 is daar het weblog 'Christelijk opvoeden' bijgekomen omdat ik merkte dat veel berichten die ik schreef over opvoeden gingen. Begin 2012 kreeg ik het verlangen om andere vrouwen die er ook voor gekozen hebben fulltime 'manager van het gezin' te zijn, te bemoedigen en heb daar ook een weblog voor gemaakt. In 2012 volgde nog een weblog met foto's van de Veluwe op 'Natuurlijk de Veluwe' en het weblog 'Christelijke webloggers'. Dit laatste weblog is bedoeld om christenen die een eigen weblog hebben meer bekendheid te geven. Over dit laatste weblog kun je meer lezen door aan de zijkant op de afbeelding 'christelijke webloggers' te klikken. In 2014 ben ik gestart met een weblog over een grote hobby van mij: 'Een passie voor schrijven'. Ten slotte volgde in juni 2015 mijn zevende en tevens laatste weblog 'Liefde en Trouw'.

Goede boeken naast de Bijbel lezen

Misschien houd je, net als ik, van het lezen van goede christelijke boeken met een Bijbelse boodschap waardoor je bemoedigd en opgebouwd wordt in je geloof. We zijn gezegend dat er in ons land zoveel goede boeken beschikbaar zijn want veel christenen kunnen niet eens lezen of moeten zo hard werken dat hun werk hen van zonsopgang tot zonsondergang bezighoudt. In sommige landen zijn zelfs helemaal geen boeken voorhanden.

De Here God heeft ons geweldige menselijke onderwijzers - levend en gestorven - gegeven om de Bijbel beter te begrijpen en ervan te kunnen genieten. Vele theologen, zendelingen en anderen hebben hun ervaringen in hun leven opgeschreven zodat anderen ervan mogen leren en er door bemoedigd mogen worden.

John Piper stelt in zijn boek ‘Vechten voor Vreugde’ dat het lezen van goede christelijke boeken naast de Bijbel, een middel kan zijn om meer vreugde in God te vinden. Piper heeft een prachtige uitspraak gedaan over het belang van  'goede boeken' lezen. Nu zal niet iedereen even makkelijk of even snel lezen en het is voor vele mensen moeilijk om tijd (of prioriteit?) te vinden om te lezen maar ook als je een langzame lezer bent kun je in een kwartier per dag al heel veel bereiken.

'Thuiskomst' - Randy Alcorn - Een aangrijpend boek

China is officieel een land met godsdienstvrijheid en die vrijheid wordt gegarandeerd in de grondwet. Alleen, de partij heeft wel het recht om te bepalen welke godsdienst legitiem is en welke niet. Het christendom wordt wel getolereerd door de communistische autoriteiten, mits ze zich op een bepaalde manier schikken naar hun ideologieën. Dat betekent onder meer dat alleen geregistreerde en strikt gecontroleerde kerken zijn toegelaten. De protestantse 'Drie-zelf Patriotische Beweging' - een typisch Chinees-communistische benaming heeft zo'n licentie en mogen religieuze bijeenkomsten organiseren. Volgens officiële cijfers zijn er vandaag een kleine 30 miljoen christenen in China. Christelijk geïnspireerde onderzoekers schatten hun aantal op 60 tot 80 miljoen. Daarin zitten ook de leden van de ondergrondse 'huiskerken', die geen deel willen uitmaken van de officieel geregistreerde religieuze organisaties. Maar het zijn vooral de groeicijfers die opvallen. Officieel is het aantal protestanten in China de voorbije twee decennia gestegen met zowat 60 procent, het aantal katholieken met 25 procent. De christenen zelf spreken van een veel grotere groei. Een Amerikaans-Chinese onderzoeker voorspelt dat er tegen 2025 zowat 160 miljoen protestanten zullen zijn in China, evenveel als in de VS, en vijf jaar later zou het land het grootste aantal christenen ter wereld tellen.

Dat de huiskerken groeien, blijkt wel uit het boek 'Thuiskomst' van Randy Alcorn. Het is al in 2002 uitgegeven maar nog altijd actueel. China staat immers ook in 2018 op de 43e plaats op de Ranglijst christenvervolging van Open Doors. Onlangs heb ik het boek herlezen en werd (opnieuw) aan het denken gezet en af en toe tot tranen toe geroerd.

Elke dag nieuwe kracht voor moeders - Ellen Banks Elwell - GIVEAWAY

Dagelijkse bemoedigingen vanuit Gods Woord.

Voor elk moment van de dag, waar dan ook.

Onlangs heb ik in een vorige giveaway al aangekondigd dat er opnieuw een dagboekje is verschenen van Ellen Banks Elwell. Het is deze keer een dagboekje speciaal voor moeders en heeft als titel 'Elke dag nieuwe kracht voor moeders' meegekregen. Ook deze keer mag ik twee exemplaren weggeven namens Grace Publishing House. Je vindt hierover meer informatie onderaan het blogbericht.

Nu ik er zelf een poosje in gelezen heb, kan ik zeggen dat dit een prachtig, bemoedigend dagboekje is. De dag begint met één of twee korte Bijbelverzen gevolgd door een korte, praktische toelichting. De meeste stukjes worden afgesloten met een kort gebed.

Qua vormgeving ziet dit boekje er anders uit dan het vorige dagboekje van deze schrijfster. Het is wat kleiner (je kunt het gemakkelijk ergens instoppen) en heeft een soepele leatherlook omslag. Het is gebonden en heeft een leeslint. Het boekje is voorzien van Bijbelverzen uit de HSV.
Om een indruk te krijgen van de inhoud, deel ik het stukje van 17 april.

Schrijven blijft een grote passie

Nu ik de laatste tijd wat meer tijd krijg om te schrijven, ben ik zoals gezegd bezig met het 'in goede banen leiden' van mijn schrijverijen.
Soms gaan er allerlei gedachten door mijn hoofd. Ik zou een boek over 'zus' willen schrijven maar eigenlijk ook wel een boek over 'zo'. Wanneer ik dan de grote lijnen heb uitgedacht, kom ik er soms achter dat er al een boek bestaat over het onderwerp waarvoor ik gekozen heb.
Het is dan soms niet motiverend om ermee verder te gaan en ik heb dan bovendien de neiging om veel uit dat reeds bestaande boek over te nemen. Dat is natuurlijk niet de bedoeling maar de verleiding is groot om zo'n boek als basis te nemen.

Het is dus voor mij nu zaak om goed na te denken over het onderwerp van mijn boek. En dit is toch lastiger dan ik in eerste instantie dacht...
De komende zomer wil ik hier goed over nadenken en het raamwerk van het boek in grote lijnen opzetten. In september wil ik alles dan gaan uitwerken en daadwerkelijk beginnen met schrijven.

'Afstemmen' aan het begin van je huwelijk

Een huwelijk is iets heel moois, als twee mensen zich er helemaal voor willen inzetten om het goed te houden, wat er ook gebeurt. Veel mensen beginnen echter met bepaalde verwachtingen van de ander en van het huwelijk, en als blijkt dat die niet uitkomen, kan er verdeeldheid ontstaan in hun 'koninkrijkje'. Het is goed om voortdurend te bidden dat onrealistische verwachtingen aan het licht komen en dat je overeenstemming bereikt op punten waar je verschilt van mening, zodat je naar elkaar toegroeit in een geest van eenheid, toewijding en intimiteit.

'Afstemmen', dat is het thema dat de host van deze maand - Chiel Voerman - gekozen heeft als thema voor de #bloghop voor de maand mei. Het is een thema waar je alle kanten mee op kunt en waar ik op elk van mijn blogs wel een artikel over zou kunnen schrijven. Ik ben blij en dankbaar te kunnen bloggen over de bruiloft van onze oudste dochter op 9 mei jl.