Regeltjes of vrijheid?

De afgelopen week heb ik de Galatenbrief gelezen en ben er opnieuw van onder de indruk geraakt. Het is een open en duidelijke verklaring van de vrijheid van de christen. De christenen in Galatië wilden ongetwijfeld groeien in het christenleven, maar ze werden misleid door mensen die zeiden dat dit alleen kon door de Joodse wetten te houden.
Toen ik hier over nadacht herkende ik er een stuk van mijn eigen manier van leven in. Regelmatig probeer ik me ook aan allerlei regeltjes te houden waarvan ik denk dat ze goed zijn. Soms vraagt een ander iets van mij, maar regelmatig leg ik ze ook mijzelf op. Het voelt vaak goed als je hieraan hebt gehouden, het geeft het gevoel dat 'het gelukt' is en het zelf hebt kunnen bereiken. Toch is dit absoluut niet het christenleven dat Paulus hier bedoelt. We kunnen niet worden gered door iets wat je zelf kunt 'doen'. Wanneer je zo leeft zit je als het ware gevangen en verstrikt in regels en bent op dat moment niet 'vrij'.
Het zou, als je er goed over nadenkt, ook belachelijk zijn als een gevangene die net was vrijgekomen uit zijn cel, weer terugliep en er vrijwillig weer in zou gaan zitten. Ook een dier dat bevrijd is uit een val gaat niet terug om weer in die val te kruipen. Zo is het eigenlijk ook verdrietig voor een christen om weer terug te vallen in allerlei wetjes en regeltjes terwijl Christus ons in de vrijheid heeft gezet.
Ik ben er door het lezen van deze brief weer opnieuw bij bepaald hoe belangrijk het is om in de vrijheid van Christus te leven en hoe belangrijk het is Hem te dienen in plaats van terug te gaan naar een vorm van wetticisme wat eigenlijk een vorm van slavernij is!
Vaak 'weet' ik dat het zo is, maar ik leef er niet altijd naar. Een waardevol Bijbelboek deze Galatenbrief.