Het berouw van God heeft nooit te maken met een foute beslissing

In het Bijbelboek Amos, lezen we over verschillende visioenen die hij van God kreeg. Opvallend is de reactie van de profeet op de visioenen die hij te zien kreeg met betrekking tot de straf die Israël te wachten stond. Hij bad tot God of Hij Israël wilde sparen. Het gebed blijkt een krachtig middel want uiteindelijk staat er in Amos 7:3 en 6: 'Dit berouwde de Here'. Op meerdere plekken in de Bijbel kunnen we lezen dat God terugkomt op Zijn eerdere beslissingen en berouw heeft. We zien het bv. in Genesis 6:7 en Jeremia 42:10. 

Nu kun je dit 'berouw hebben' op verschillende manieren opvatten en ik denk dat het goed is om te kijken wat er precies mee bedoeld wordt. Als je 'berouw hebben' zou lezen in de zin van 'spijt hebben', zou je kunnen veronderstellen dat God verkeerde beslissingen neemt. Dit zou betekenen dat God fouten zou maken en Hij niet almachtig, alwetend, heilig en volmaakt zou zijn. Dit is natuurlijk ondenkbaar.
Wanneer je Numeri 23:19 leest, is het namelijk ook niet mogelijk dat het berouw van God hier letterlijk genomen moet worden want er staat hier 'God is geen man, dat Hij liegen zou; of een mensenkind, dat Hij berouw zou hebben'. Er moet dus een andere verklaring zijn.

Wat ik onlangs las in een naslagwerk was verhelderend: 

In Zijn soevereiniteit luistert de HEERE naar het gebed van Zijn dienaar en geeft het een plaats in de voortgang van Zijn werk. Hij vergeeft niet – vergeven kan alleen na belijdenis –, maar voert deze straf niet uit. Hij heeft er ‘berouw’ over. Hij is niet de onvermurwbare God, de God van steen. Niet dat Hij Zijn plannen verandert, maar Hij verandert de manier waarop Hij ze uitvoert. Het berouw van God heeft nooit te maken met een foute beslissing die Hij zou hebben genomen, maar met een verandering in de wijze waarop Hij Zijn juiste en onherroepelijke beslissing uitwerkt.

Wat ook niet onbelangrijk is, is dat het Hebreeuwse woord dat achter ons vertaalwoord 'berouw' schuilgaat (nacham), een veel bredere betekenis heeft. Het is verwant aan het woord voor 'warm' (cham). Het wordt dan ook dikwijls gebruikt voor warme gevoelens als 'ontfermen', 'medelijden' en 'troosten'.
Wanneer we op deze manier tegen Gods berouw aankijken, lijken bovenstaande Bijbelteksten makkelijker te begrijpen en wordt duidelijker waarom Hij berouw kan hebben over een beslissing.