Levensbelang

Regelmatig spreken mijn man en ik tegen elkaar uit blij te zijn dat we in de huidige tijd geen kinderen meer behoeven op te voeden. Het wordt tegenwoordig voor jonge ouders steeds moeilijker om - tussen alle geluiden van de wereld die ons overspoelen - binnen het gezin nog ‘het christelijk geluid’ te laten horen.

Hoewel wij nog helemaal niet zó oud zijn, zien we bij jonge gezinnen om ons heen steeds vaker hoe moeilijk het is om met hun kinderen over de Here God en Zijn Woord te spreken. Er wordt zóveel van hen gevraagd en van alle kanten wordt er een beroep op hun tijd gedaan.

Toen wij begonnen met de opvoeding van onze kinderen - inmiddels bijna dertig jaar geleden - waren veel dingen, naar mijn beleving, nog een stuk eenvoudiger. Natuurlijk hadden de jaren negentig ook hun uitdagingen, maar veel dingen gingen gemoedelijker en waren eenvoudiger. Ook was er meer rust en regelmaat. Neem nu alleen al de invloed van de sociale media en het gebruik van computers en mobiele telefoons. ‘Schermtijd’ is tegenwoordig een bekend begrip onder de jeugd en er moeten zelfs afspraken over gemaakt worden. Destijds behoefden wij hier geen rekening mee te houden omdat het eenvoudigweg nog niet bestond. Ook gamen en andere dingen in de virtuele wereld waren ons en onze kinderen vrijwel onbekend. Wij waren blij dat ze graag knutselden, buiten speelden en sportten.

Nu we eind vorig jaar opa en oma zijn geworden, merken we dat het ‘opvoeden’ in zekere zin weer een beetje terugkomt. En hoe lastig we het ook vinden, we zullen toch een manier moeten zoeken om onze kleinkinderen te leren omgaan met de dingen die deze wereld te bieden heeft. Hoewel onze kleinzoon zelf nog lang niet aan telefoongebruik of sociale media toe is, is het al nu al van belang om als (groot)ouders het goede voorbeeld te geven en niet te veel op een scherm te turen. En, eerlijk is eerlijk, nu we regelmatig oppassen op onze kleinzoon, moet ook ik er op letten om niet bij alles wat hij doet een foto te maken.

Ten diepste is er, denk ik, op het gebied van geloofsopvoeding niet heel veel veranderd. Of eigenlijk moet ik zeggen: Gods Woord is in al die jaren niet veranderd. Zowel vaders als moeders, maar ook opa’s en oma’s, mogen de Bijbelse verhalen en ook de praktische toepassing daarvan doorgeven aan hun (klein)kinderen en van generatie op generatie vertellen wat Hij voor ons heeft gedaan en nog altijd doet. Daar genoeg tijd voor nemen is misschien nog wel het moeilijkste, omdat doorlopend zoveel andere dingen onze aandacht opeisen.

Het Evangelie doorgeven aan de volgende generatie is letterlijk van ‘Levensbelang’; daar moeten we koste wat kost tijd voor vrij (blijven) maken. Laten we onze (klein)kinderen steeds weer opdragen in gebed bij alles wat er in de wereld op hen afkomt, onder welke omstandigheden ook. Jakobus leert ons dat we mogen bidden als we in wijsheid tekortschieten (Jak. 1:5) en dat is een enorme bemoediging.

Dit artikel is onlangs verschenen in 'Het Zoeklicht' nr. 7 2022 en is een bijdrage die ik voor dit blad mocht schrijven.