Zwerfafval opruimen - een daad van aanbidding

 

Nu ik sinds een aantal weken op onze kleinzoon pas en regelmatig met hem naar het dorp wandel, valt mij nog meer op hoeveel rommel er ligt in de plantsoenen, in de goten en op de stoepen. Dat er aan de rand van het bos waar wij wonen veel zwerfvuil ligt dat met name uit auto's gegooid wordt, ervaar ik nu al een aantal jaren maar ook binnen de bebouwde kom wordt het 'afvaldumpen' steeds erger. De mondkapjes dwarrelen je tegemoet of blijven aan struiken hangen en ook lege blikjes, patatbakjes, snoeppapiertjes en sigarettenverpakkingen waaien nog net niet de kinderwagen in. Het is bar en boos. 

Gisteren heb ik mijn maandelijkse opschoonrondje in de buurt weer gelopen. Hoe gek het ook klinkt: ik verheug mij er elke keer toch weer op omdat het een aantal dingen oplevert. Het is een manier om je hoofd even leeg te maken, je kunt genieten van het buiten zijn en je kunt bijdragen aan het schoner maken van onze aarde. Deze keer ging liep mijn route iets anders dan anders omdat er op mijn 'gebruikelijke' route veel mensen bezig waren met het opruimen van takken en bomen van de storm 'Eunice'. Maar, verdrietig genoeg ligt er altijd 'genoeg' rommel om op te ruimen dus of ik nu links of rechtsaf ga aan het einde van de straat, afval ligt helaas overal. Ik hoef nooit te zoeken.

Toen ik gisteren de stoute schoenen weer aantrok - die bij thuiskomst trouwens steevast onder de hondenpoep zitten - had ik in ruim een uur tijd een vuilniszak vol zwerfafval opgehaald. Van de gemeente Putten heb ik onlangs een handige trolley cadeau gekregen om het opruimen te vergemakkelijken. Ik had gevraagd of ze mee wilden denken naar het zoeken voor een oplossing zodat mijn arm niet steeds overbelast raakt van het sjouwen en niet veel later kwamen ze spontaan dit karretje brengen. Zo hoef ik de steeds zwaarder wordende zak niet de hele weg vast te houden en kan ik gewoon de trolley achter mij aan trekken. Ik ben er blij mee. De gemeente levert trouwens ook plastic zakken en knijpers wanneer je daarom vraagt. Ook komen ze steevast de zak met afval dezelfde (werk)dag nog ophalen wanneer je een mailtje stuurt. Wat dat betreft wordt het de afvalopruimers gemakkelijk gemaakt! 

Ik moest vandaag trouwens nog denken aan het artikel  'Afvalscheiden - daad van aanbidding' dat ik een aantal jaren geleden deelde op mijn blog. In feite is zwerfafval opruimen ook een vorm van aanbidding. We kunnen op deze manier goede rentmeesters zijn van wat God ons in Zijn schepping heeft toevertrouwd.

De column die ik afgelopen week hierover in het Nederlands Dagblad las, bevestigt dit. Je kunt het hier teruglezen (artikel zit helaas achter een betaalmuur).

'Zwerfvuil rapen is een gebed zonder eind – maar het moet wel gebeden worden. Waarom? Omdat er iets op het spel staat. Tegen afstomping begin je in je eentje weinig, maar in deze strijd kan iedereen meedoen. Als je een raapstok hebt, hoef je niet eens te bukken. Je hoeft zelfs niet goed te kunnen lopen, want het kan ook vanuit een rolstoel of achter een rollator. Samen tegen dat lamme gevoel dat het toch niks uitmaakt. Dat de openbare ruimte van niemand is. Dat tussen ons geen bezield verband meer bestaat. Dat we best zonder een ondergrens van wellevendheid kunnen, elkaar passerend als schepen in de nacht. Het lijkt een wanhoopsoffensief, maar de drijfveren zijn geloof en hoop'.

 

 

Over een maand, op zaterdag 19 maart, is het weer Landelijke Opschoondag. Hoewel ik er een groot voorstander van ben om een maandelijkse (of misschien wel wekelijkse?) Opschoondag te organiseren in elke woonplaats, is dit natuurlijk een geweldig initiatief om je buurt schoon te houden. Het zou mooi zijn wanneer er in elke wijk één persoon is die de buurt schoonhoudt of andere mensen aanstuurt om het zo met een aantal mensen te kunnen doen. Het is niet moeilijk en bijna iedereen kan het. En... alle beetjes helpen.

Doe je ook mee met de Landelijke Opschoondag? Probeer het eens een keer en wie weet werkt het ook bij jou verslavend. Je kunt je opgeven bij je gemeente.