God komt naar vrouwen toe

Onlangs las ik op Facebookpagina 'Supermam' een interessante gedachtegang. Ik deel hem graag met jullie.

'Is het je wel eens opgevallen dat het in de Bijbel altijd mannen zijn die de bergen in gaan om God te ontmoeten? Zelden horen we over vrouwen die de bergen in gingen, en we weten wel waarom – toch?

De vrouwen waren namelijk veel te druk met alle dagelijkse bezigheden; ze konden geen baby’s in de steek laten, maaltijden, hun thuis, de tuin, en nog duizend andere verantwoordelijkheden om er op uit te kunnen, de bergen in!

Laatst sprak ik een vriendin. Ik vertelde haar dat ik als vrouw van deze tijd het gevoel heb dat ik nooit ‘vrij’ genoeg ben van mijn verantwoordelijkheden. Dat ik nooit de rust kan vinden, of een moment dat heilig genoeg is om het soort samen zijn te hebben dat ik graag zou willen met God.

Ik was ondersteboven van haar reactie:'Daarom komt God naar vrouwen toe. Mannen moeten de berg beklimmen om God te ontmoeten, maar naar vrouwen komt Hij toe. Waar ze ook zijn.'

Al weken loop ik te mijmeren over haar woorden en heb ik gezocht in mijn Bijbel om te kijken of het waar is wat ze zei. God komt inderdaad naar vrouwen toe. Daar waar ze zijn, wanneer ze bezig zijn met hun gewone, alledaagse bezigheden.

Hij ontmoet ze bij de bron, waar ze water halen voor hun familie, in hun huis, in hun keuken, in hun tuin. Hij komt naar hen toe als ze de wacht houden over hun zieken, als hun baby geboren wordt, als ze zorgen voor de ouderen, als ze bezig zijn met rouwen en begraven. Zelfs bij het lege graf, was Maria de eerste die zag dat Jezus weer was opgestaan, toen ze bezig wilde gaan met de vrouwentaak van het verzorgen van Zijn lichaam nadat Hij was overleden.

In deze ogenschijnlijk gewone en alledaagse taken, was het dat deze vrouwen het goddelijke ineens recht in de ogen keken.

Dus als jij jezelf – net als ik – hoort jammeren dat je niet zoveel tijd hebt om met God in de bergen door te brengen als je graag zou willen, onthoud dan: God komt naar vrouwen toe. Hij weet waar we zijn en kent de lasten die we dragen. Hij ziet ons, en als we onze ogen en onze harten openen dan zullen we Hem zien, zelfs in de meest gewone plaatsen en in de meest gewone dingen. Hij leeft!'

(Oorspronkelijk geschreven door: Heather Farrel)