Iedereen voelt zich weleens eenzaam of alleen. Maar wat is eenzaamheid precies? En wanneer is eenzaamheid een probleem?
'Eenzaamheid is je niet verbonden voelen. Je ervaart een
gemis aan een hechte, emotionele band met anderen. Of je hebt minder contact
met andere mensen dan je wenst. Eenzaamheid gaat gepaard met kenmerken als
negatieve gevoelens van leegte, verdriet, angst en zinloosheid en met
lichamelijke of psychische klachten. Eenzaamheidgevoelens kunnen invloed hebben
op je gezondheid, welzijn en kwaliteit van leven'.
(bron: www.eentegeneenzaamheid.nl)
Zoals gezegd, zijn de meeste mensen wel eens (een poosje) alleen, daar is op zich niets mis mee. Het is juist goed om de dingen van elke dag rustig op een rijtje te kunnen zetten, om tijd te hebben om alleen met God te zijn of om je voor te bereiden op dingen die komen.
Helaas zijn er ongevraagd veel meer mensen méér dan een poosje alleen. Ze voelen zich eenzaam. Er zijn maar liefst 5 miljoen Nederlanders eenzaam! Ik schrok ervan toen ik dit aantal las. Als het er 500 geweest zouden zijn, zou dat al te veel zijn maar dit aantal is echt gigantisch. Blijkbaar zijn er ondanks alle sociale media waar alles zo 'mooi' lijkt te zijn toch veel mensen die ten diepste ongelukkig zijn omdat ze eenzaam zijn en nauwelijks contacten of vrienden hebben.
In de media wordt er de laatste tijd veel aandacht besteed aan dit thema. Veel onbekende mensen durven op een eerlijke manier hun verhaal te vertellen en er zijn eenzame mensen die voor een dag of voor langere tijd ruilen met iemand die een druk sociaal leven heeft.
Ook in het tijdschrift Jente (dat overigens in 2020 overgaat in Sestra mama) las ik in dit themanummer over vriendschap een artikel over eenzaamheid onder kinderen en tieners. Er zijn veel kinderen die nooit speelafspraakjes hebben of tieners die op zoek zijn naar 'een sociaal leven'. Mooi om te zien dat er populaire initiatieven zijn als Join Us en Stichting Vriendschapswens om kinderen en tieners te helpen vriendschappen op te bouwen hoewel het schrijnend blijft om te lezen hoe deze ongelukkig deze jongeren zich voelen. Eenzaamheid kan je zelfs ongezond maken.
Door alle aandacht die er in de media aan gegeven wordt, word je jezelf weer eens bewust van iets waar mensen mee kunnen worstelen terwijl je er zelf niet bekend mee bent. Het is een enorm probleem dat niet direct opgelost kan worden maar we kunnen (met elkaar) wel érgens beginnen. Hetgeen ik las in onderstaand stukje is mijns inziens de kern van waar het om gaat. In 'Het Leven' las ik dit:
Overal is eenzaamheid en veel mensen voelen zich afgesneden en vervreemd van anderen. In een menigte zijn mensen zich alleen maar meer bewust van hun isolement. We hebben allemaal mensen nodig die dicht bij ons blijven, luisteren, voor ons zorgen en ons hulp bieden als het nodig is, in goede en slechte dagen.
Het is beter om één zo'n vriend te hebben dan veel oppervlakkige kennissen. Probeer voordat je verlangt naar een echte vriend, er zelf een te zijn. Er zijn mensen die jouw vriendschap nodig hebben. Vraag God of Hij je ze wil laten zien en wordt dan een echte vriend.
Ik denk dat het hier uiteindelijk op aankomt. Laten we om ons heen kijken voor wie we een vriend kunnen zíjn en laten we God hierbij betrekken. Het is misschien moeilijk om de eerste stap te zetten maar als wij erom vragen zal Hij ons zeker mensen op onze weg brengen!
Naar aanleiding van dit thema moest ik ook denken aan een oudere vrouw die ik een aantal jaren geleden regelmatig opzocht. Inmiddels leeft ze niet meer maar ik leerde veel van haar. Rondom haar stoel lagen altijd veel (dag)boekjes en daarnaast lag altijd haar Bijbel. Ik vroeg haar eens of ze zich eenzaam voelde omdat ze veel alleen was en lichamelijk niet veel meer kon. Ze antwoordde met een lach: 'Ik ben hier nóóit alleen Wendy, en eenzaam ben ik ook niet want ik ben altijd samen met de Heer!' Haar stralende lach erbij zal ik nooit meer vergeten.
Hopelijk mag zij ook voor mensen die zich eenzaam voelen een voorbeeld zijn. Wanneer je de Hemelse Vader echt kent, hoef je je ten diepste nooit meer echt eenzaam te voelen.
Het is beter om één zo'n vriend te hebben dan veel oppervlakkige kennissen. Probeer voordat je verlangt naar een echte vriend, er zelf een te zijn. Er zijn mensen die jouw vriendschap nodig hebben. Vraag God of Hij je ze wil laten zien en wordt dan een echte vriend.
Ik denk dat het hier uiteindelijk op aankomt. Laten we om ons heen kijken voor wie we een vriend kunnen zíjn en laten we God hierbij betrekken. Het is misschien moeilijk om de eerste stap te zetten maar als wij erom vragen zal Hij ons zeker mensen op onze weg brengen!
Naar aanleiding van dit thema moest ik ook denken aan een oudere vrouw die ik een aantal jaren geleden regelmatig opzocht. Inmiddels leeft ze niet meer maar ik leerde veel van haar. Rondom haar stoel lagen altijd veel (dag)boekjes en daarnaast lag altijd haar Bijbel. Ik vroeg haar eens of ze zich eenzaam voelde omdat ze veel alleen was en lichamelijk niet veel meer kon. Ze antwoordde met een lach: 'Ik ben hier nóóit alleen Wendy, en eenzaam ben ik ook niet want ik ben altijd samen met de Heer!' Haar stralende lach erbij zal ik nooit meer vergeten.
Hopelijk mag zij ook voor mensen die zich eenzaam voelen een voorbeeld zijn. Wanneer je de Hemelse Vader echt kent, hoef je je ten diepste nooit meer echt eenzaam te voelen.
Reacties
Een reactie posten
Fijn dat je een reactie achterlaat. Deze wordt eerst gecontroleerd dus het kan even duren voor je hem terugziet onder het bericht.