Een halve eeuw oud, ik ben een dankbaar mens!

1969-2019
Wat een mijlpaal, vandaag ben ik 50 jaar geworden! Een 'halve eeuw' oud zoals op een kaartje stond dat ik kreeg.

Aan het begin van dit jaar hebben we al mogen vieren dat mijn ouders vijftig jaar getrouwd waren en vandaag mag ook ik vieren dat ik al deze jaren van onze Hemelse Vader heb gekregen, in goede gezondheid. En dat laatste is zeker geen vanzelfsprekendheid.

Wat is er veel gebeurd in de afgelopen vijftig jaar. Ik werd er in het voorjaar al op gewezen toen ik samen met mijn zus allemaal oude foto's aan het doorkijken was die we wilden gebruiken voor het feest van mijn ouders. Wat hebben we al veel meegemaakt in onze familie en in ons eigen gezin. Zowel in het gezin vroeger, bij mijn ouders thuis, als met onze eigen kinderen.
Ook de afgelopen maanden passeerden er weer veel oude foto's de revue omdat we ze hebben verwerkt in diverse 'stukjes' en een feestgids voor de bruiloft van onze oudste zoon.
De jaren zijn omgevlogen. Veel mensen zeggen dat de tijd sneller lijkt te gaan naarmate je ouder wordt, maar dat is ook echt zo. Inmiddels is ons derde kind getrouwd en heeft onze jongste sinds kort een vriendin. Kleintjes worden (snel) groot, maar ook andere dingen gaan razendsnel in het leven. Ondanks moeilijke dagen en momenten, ben ik vooral dankbaar voor alles wat ik van Hem heb mogen ontvangen. Het is één en al genade...

Elly en Rikkert
Ook voor Elly en Rikkert zijn de afgelopen vijftig jaar bijzonder geweest. Onlangs mocht ik samen met mijn dochters én schoondochter het jubileumconcert van Elly en Rikkert bezoeken. Al vijftig jaar lang trekken ze door het land en geven ze voorstellingen. Hun beginjaren waren wat rumoerig maar de laatste jaren mochten ze op veel plaatsen het Evangelie laten klinken. Het was een prachtige avond waar we erg van genoten hebben met elkaar. Er zijn nog verschillende avonden gepland en wie wil, kan nog boeken! Hieronder is een kleine impressie te zien van de avond.


                 

Jubeljaar
Waar ik ook aan moest denken bij 50 jaar is het 'Jubeljaar'. Het jubeljaar wordt beschreven in Leviticus 25, samen met het sabbatsjaar. Het sabbatsjaar werd elk zevende jaar gevierd. Elk zevende jaar mochten akkers niet ingezaaid worden en wijngaarden niet bijgehouden worden. Men moest leven van wat het land spontaan opbracht. Het jubeljaar is een uitbreiding hiervan.

Als er zeven sabbatsjaren gevierd waren, dan was het jaar daarna een jubeljaar. Evenals in een sabbatsjaar mocht het land niet worden bewerkt. Toch zou men geen armoede kennen, omdat het land in het zesde jaar genoeg op zou brengen. Alle bezittingen keerden terug naar de oorspronkelijke eigenaars. Land mocht namelijk niet voor altijd verkocht worden. Het idee hierachter was dat op deze manier blijvende verarming werd voorkomen en de verdeling van de twaalf stammen intact bleef. Ook kon men zo op deze manier herdenken dat al het land uiteindelijk aan God toebehoorde.

Wanneer ik dit op mijn eigen leven betrekt, mag ik er ook aan denken dat ik Jezus Christus toebehoor. Dat alleen al geeft reden om te jubelen. Ik hoop dat ook mijn leven de komende jaren vruchtbaar mag zijn en dat ik mag leven tot eer van Hem. Ik bid dat ik er een bijzonder 'jubeljaar' van mag maken waarin ik ook met anderen mag delen wat ik van Hem ontvangen heb.

Plannen

De afgelopen tijd heb ik er veel over nagedacht over wat ik nog zou willen doen in mijn leven. Allerlei dingen zijn er in mijn gedachten opgekomen. Maar, om eerlijk te zijn, kan ik weinig op een bucketlist zetten voor de komende jaren. Het is niet zo dat ik geen dromen of ambities heb, maar meer dat ik wil genieten van hetgeen ik al wél heb. Er hoeft niet zo veel meer bij.We zijn gelukkig getrouwd, we hebben een fijn gezin, mijn ouders en zus leven nog (niemand had ooit gedacht dat mijn zus ook al bijna 48 jaar zou worden binnenkort) en ik ben dankbaar voor een goede gezondheid. Ook wonen we in een heerlijk huis en in een prachtig stuk van Nederland aan de rand van het bos.
Ik kom er hoe langer hoe meer achter dat het belangrijk is om te genieten van elke dag die God mij geeft. Het is niet nodig om grote idealen te hebben voor de komende jaren, hoewel er natuurlijk best bepaalde uitdagingen zullen komen. Gewoon genieten van het eenvoudige is soms al een hele kunst. Natuurlijk wil ik open blijven staan voor dingen die God op mijn weg brengt, want vaak gaat het in het leven toch even anders dan je zelf denkt of plant.

Tot slot wil ik nog delen dat we met een blij en dankbaar gevoel terugkijken op de bruiloft van onze oudste zoon. Het is alweer even geleden maar we genieten nog steeds na. Op 4 oktober jl. trouwde onze Wim met zijn Bianca. Ze hebben er maanden van voorbereiding opzitten en wat is het dan geweldig om te kunnen zeggen dat alles goed verlopen is. Het was een geweldige dag!