Je bent nooit te oud om te leren

Vertrouw op de HERE met uw ganse hart en steun op uw eigen inzicht niet.
Ken Hem in al uw wegen, dan zal Hij uw paden recht maken.
Spreuken 3:5-6

Dat dit gedeelte woensdagmorgen op mijn weg kwam, is niet toevallig. Het sluit helemaal aan bij een gesprek dat mijn man en ik de avond ervoor hadden.

Onze conversatie begon over het feit dat ik erg blij ben met een nieuwe naaimachine maar eigenlijk helemaal niet zo van het werken met een naaimachine houd. Ik vind het soms zelfs vervelend en het duurt mij allemaal veel te lang. Hij vroeg zich af hoe dat kon omdat ik vroeger heel veel kleren voor onze dochters en mijzelf gemaakt heb. Ik was er echt uren en dagen mee bezig. Ik had er even geen verklaring voor op dat moment en wist niet waarom ik er geen plezier meer in had om de naaimachine op te halen.

 

Hoe langer we praatten hoe meer hobby's kwamen er van mij naar boven die ik de afgelopen jaren (korte tijd) beoefend heb. Toen ik een jaar of negen was, begon het al bij de gymnastiekvereniging waar ik lid van was. Na een jaar kwam ik erachter dat ik het niet leuk vond. Ik vond zelf dat ik weinig talent hiervoor had, zag niet gauw genoeg vorderingen en haakte af. In de loop van de jaren volgde er nog vele andere dingen die ik geprobeerd heb maar snel weer heb beëindigd. Ik denk aan kaarten maken, borduren, puzzelen, tekenen en schilderen. Vaak begin ik ergens enthousiast aan maar even later blijkt dat ik het niet meer leuk vind en er dus weer de brui aan geef.

(Overigens ben ik tegelijkertijd ook wel aan dingen begonnen die ik wél volgehouden en gedaan heb maar daar gaat het nu niet over. Ik wil voor mijzelf even goedpraten dat ik niet iemand ben die 'niets' doet en wacht tot er iets op mijn weg komt).

We hebben geprobeerd te achterhalen waarom ik veel dingen waar ik aan begin, niet afmaak. Mijn man sloeg de spijker op z'n kop door te zeggen: 'Als het moeilijk wordt, haak je vaak af'. In eerste instantie dacht ik dat het niet zo was, maar hoe langer ik er over nadacht, hoe meer ik erachter kwam dat hij gelijk heeft. Ik probeer vaak moeilijkheden te omzeilen als ik denk dat ik het niet kan of als ik denk dat het toch nooit wat wordt omdat ik niet goed genoeg ben. Kiezen voor de makkelijkste weg is vaak een snelle oplossing van problemen die zich voordoen.

Nóg een voorbeeld hiervan: vorig jaar had ik een kant en klaar pakket klaarliggen om te starten met handlettering maar toen ik in de boeken bladerde, zakte de moed mij in de schoenen. Binnen korte tijd stond het hele pakket weer op Marktplaats. Ik was er nog niet eens aan begonnen maar gaf bij voorbaat de moed al op. Ik zag het niet zitten en spiegelde mij direct aan allerlei professionals die de prachtige dingen maken. Dat niveau leek mij (niet gauw genoeg in elk geval) haalbaar en ik heb de handdoek in de ring gegooid.

Daar komt ook nog bij dat ik graag dingen doe waarvan ik zeker weet dat ik ze kán of dat ik er 'goed' in kan worden. Een rare gedachtegang maar zo werkt het in mijn hoofd. Als iets niets wordt, of als ik dénk dat het niets wordt, begin ik er al niet aan. Ik vind het dan al gauw verspilde moeite en ga ik dingen doen die vertrouwd zijn.

Dit probleem gaat overigens niet alleen over hobby's. Het gaat ook over allerlei 'angsten' die ik heb en liever omzeil. Zo houd ik bijvoorbeeld helemaal niet van het rijden op de snelweg. Zowel als bestuurder niet noch als bijrijder. Als ik kansen zie om dit te omzeilen (en bijvoorbeeld binnendoor ergens heen te rijden) zal ik dat doen. De gemakkelijkste weg dus... Ik heb wel eens leuke cursussen gezien ergens in Nederland maar het idee dat ik daarvoor naar Utrecht moet rijden, doet mij al rap besluiten er niet aan te beginnen. Met het openbaar vervoer reizen doe ik ook nooit, dus dat is dan voor mij algauw geen optie. Het liefst heb ik iets in de omgeving van Putten.

Ik realiseer me sinds gisteravond dat ik heel veel kansen laat liggen door aan veel dingen niet eens te beginnen. Mijn man vroeg zich zelfs af of ik mijn talenten op deze manier niet begraaf!

Tja, nu ik erover denk, denk ik dat dat best wel eens waar kan zijn. Ik kan het natuurlijk goedpraten door op te noemen wat ik al wél heb gedaan en wat ik allemaal wél heb 'bereikt' maar het gaat om het principe van het vermijden van tegenvallers of moeilijkheden. Ten diepste vertrouw ik misschien niet genoeg op mijn hemelse Vader en wil ik zelf de controle houden over dingen die ik niet ken of weet. Ik sluit hierdoor bij voorbaat veel kansen uit.

Ik ben erg blij dat mijn man mij aan het denken gezet heeft. En ik hoop dat het niet alleen bij denken blijft maar dat ik er ook wat mee zal gaan doen. Ik moet ook leren loslaten dat ík alles in de hand heb en dat het allemaal van mijzelf afhangt. Wanneer ik het in Gods handen leg, zal het lukken en mag ik vertrouwen dat het goedkomt. Ik ben nu bijna 50 jaar maar heb deze dagen wel geleerd dat ik nog veel te leren heb de komende tijd, in heel veel opzichten.

Vertrouw op de HERE met uw ganse hart en steun op uw eigen inzicht niet.
Ken Hem in al uw wegen, dan zal Hij uw paden recht maken.
Spreuken 3:5-6