In eerste instantie begreep ik niet wat ze bedoelde maar omdat ze terugkeerde van het toilet, waar verschillende Bijbelteksten op het prikbord hingen, drong het tot mij door. Ook op de schoorsteen had ze een kubus met Bijbelteksten zien staan en aan diverse andere dingen in ons huis kon ze ook zien dat ik mijn geloof in de Here Jezus niet onder stoelen of banken stak.
Ik was 'érg geworden', zei ze. Op 7 maart is ze jarig weet ik, en dat is de reden dat ik aan haar moet denken vandaag. We trokken vroeger veel samen op. Vooral op sportgebied. Eigenlijk waren we 'sportvriendinnen'. We voetbalden en volleybalden samen en zaten bij elkaar in de klas op de lagere school en op de middelbare school. Veel sportdagen en sporttoernooien wonnen we, samen met nog een aantal andere vriendinnen. Wat waren we fanatiek en gedreven. Op dát gebied hadden we iets gemeenschappelijks, iets wat ons verbond. We konden het goed samen vinden en voelden en vulden elkaar aan. Over mijn geloof deelde ik toen ik jong was niet zoveel, hoewel ik me er ook niet voor schaamde.
Toen we vervolgens ieder naar een andere beroepsopleiding gingen, zijn we elkaar uit het oog verloren maar in het dorp kwamen we elkaar nog wel eens tegen. In de loop van de jaren zijn we allebei getrouwd, kregen we kinderen en ging ons leven door. Zo'n vijftien jaar geleden kwam ze een keer bij mij op bezoek nadat we we elkaar kort gesproken hadden ergens. We haalden herinneringen op en lachten samen. Het was gezellig maar uiteindelijk ook verdrietig. En dat laatste realiseerde ik mij pas achteraf. Ik was 'érg geworden' maar voor haar betekende het christelijk geloof eigenlijk niet veel.
Zo heel af en toe groet ik haar nog eens als we elkaar onverwachts tegenkomen. Hoe haar leven verder is gelopen, weet ik eigenlijk niet. Ik hoop dat ik haar destijds aan het denken gezet heb.
Elk jaar op 7 maart denk ik aan haar en ik blijf voor haar hopen en bidden dat ze op een dag ook 'érg wordt'...
Inderdaad verdrietig hoe ver je dan uit elkaar gegroeid bent op dit gebied. Wel mooi dat ze er bij jou toch weer mee 'geconfronteerd' werd, wie weet wat dat voor haar betekend heeft.
BeantwoordenVerwijderenMisschien kun je haar nog eens uitnodigen in plaat van groeten?
Dat laatste is inderdaad een goed idee!
VerwijderenO, zo gaat het ja! Raakt me best wel. Is herkenbaar.
BeantwoordenVerwijderenDit is voor mij ook wel een herkenbaar iets.
BeantwoordenVerwijderenWat is 'erg' vraag je je dan af, in de ogen van niet-gelovigen. Tsjonge, maar goed het is (bijbels gezien) iets om je over te verheugen... hoe gek dat ook klinkt.
BeantwoordenVerwijderenDat is helemaal waar!
VerwijderenVolgens mij iets wat bijna iedereen wel eens meemaakt. Zo is het leven nu eenmaal.
BeantwoordenVerwijderen