Bloggen en schrijven (tijdelijk) op een wat lager pitje...

Het is een lange tijd geleden dat ik een blog heb geschreven over wat persoonlijke dingen. Op mijn weblog 'manager van het gezin' dat sinds vorig jaar ook ondergebracht is op dit blog, schreef ik wel vaker over mijzelf of ons gezin, maar ik merk dat ik de laatste tijd sowieso wat minder actief ben achter het toetsenbord. Ik ben eens bij mijzelf nagegaan wat de redenen daarvoor zouden kunnen zijn.

Ten eerste merk ik dat ik meer tijd aan mijn huishouden besteed. Je zou denken dat nu de kinderen het huis uitgaan, dit juist minder wordt, maar niets is minder waar. Ik heb juist een aantal taken overgenomen van mijn man (hij is al druk genoeg met zijn eigen werk) en daardoor ben ik nog actiever in huis en met het huishouden. Zo heb ik in het najaar bijna alle slaapkamers gesausd, de kelder weer helemaal 'gewit' en heb ik veel spullen opgeruimd en uitgezocht. Daarnaast ben ik in de keuken meer tijd door gaan brengen.

Ook ben ik intensiever betrokken bij de zorg voor mijn zus. Ik help haar nu twee morgens in de week met allerlei dingen in haar huis(houden). Daarnaast hebben we veel contact via de app, doe ik boodschappen voor haar en zorg ik voor een deel van haar was. Ik merk dat ik ook in gedachten veel 'bij' haar ben en erg betrokken ben bij haar leven. Er zijn het afgelopen jaar veel dingen gebeurd en veranderd in haar leven.

Nu mijn blogs die ik de afgelopen jaren had allemaal zijn ondergebracht op dit blog, merk ik dat ik een stuk rustiger geworden ben wat betreft het bloggen. Het 'hoeft' niet meer allemaal op een bepaalde tijd. Ik vraag me soms af hoe ik het voor elkaar gekregen heb om op elk blog elke week een artikel te plaatsen. Het kostte veel tijd en ik vond het leuk om te doen maar om eerlijk te zijn, vind ik de manier waarop ik nu werk ontspannender. Het geeft wat meer lucht.

Bij het leven van de kinderen betrokken blijven, kost ook tijd. Hoewel er al drie uitgevlogen zijn, heb ik veel contact met hen en ben veel bij hun levens betrokken. Onze oudste zoon is op dit moment bijvoorbeeld bezig met zijn eigen huis dat hij gekocht heeft en het zou zo maar kunnen dat we dit jaar nog een bruiloft hebben 😊
En, over bruiloften gesproken, mijn ouders waren afgelopen maand 50 jaar getrouwd. Ook dat hopen we nog uitgebreid te vieren met elkaar over een aantal maanden. Ik ben blij mét en voor hen.

Op mijn blog 'Natuurlijk de Veluwe'* heb ik vorig jaar uitgebreid geschreven over onze jonge hond. Gelukkig wordt hij nu wat rustiger maar hij heeft wel zijn beweging nodig elke dag. Ik ben dus veel (hard)lopend in het bos te vinden elke dag. Het kost de nodige tijd maar het is leuk om te doen. Ook binnenshuis houdt hij mij lekker bezig overigens. Hij is erg nieuwsgierig en loopt de hele dag echt als een hondje achter mij aan...

Verdrietig genoeg zijn er de afgelopen maanden drie familieleden overleden. Sommigen waren oud en ziek maar er was ook een plotseling overlijden en dat zet je als gezin even stil en aan het nadenken. Je gaat als vanzelf ook nadenken over je eigen uitvaart en begrafenis en over wat de ander graag zou willen. Het was goed om hier zo met elkaar over in gesprek te zijn en wat dingen over op papier te zetten. Het zette mij ook aan om de adressenlijst weer eens helemaal up to date te maken en op verschillende manieren ben ik hierdoor in contact gekomen met familieleden die ik al lang niet gesproken had. Bijzonder!

Wat ons de afgelopen jaren ook veel energie heeft gekost, is het vinden van een Gemeente waar we ons als gezin thuisvoelen. We hebben veel kerkelijke gemeentes in diverse woonplaatsen in de regio bezocht. Het was een leerzame maar ook wel onrustige tijd. Je 'hoort eigenlijk nergens echt' bij om het zomaar te zeggen. Ik weet wel dat Gods gemeente niet beperkt is tot de plaatselijke Gemeente maar het is fijn dat we weer een plek hebben gevonden in ons eigen dorp. Op deze manier bouwen we ook contacten op met mensen die in de buurt wonen en kunnen we ook voor elkaar wat betekenen.

De laatste tijd komt trouwens opnieuw, via allerlei wegen, de cursus Professional Organizer op mijn weg. (Deze is te volgen via een thuisstudie maar wordt ook door diverse professional organizers aangeboden). Ik heb mij er op verschillende manieren goed in verdiept. Wanneer ik er over lees, word ik zo blij dat ik het liefst vandaag nog zou beginnen. Aan de andere kant weet ik dat ik er op dit moment de tijd niet voor heb. Het is een gebedszaak geworden en tot nu toe heb ik steeds bevestigd gekregen dat het niet de goede tijd is hiervoor. Het blijft dus nog steeds bij een wens of droom voor de toekomst, en ik probeer het voor nu los te laten en in Zijn handen te leggen. Ik heb er ook in het verleden ook al eens een blog over geschreven.

Gaandeweg heb ik zomaar een aantal redenen opgesomd die mij de laatste tijd wat van het bloggen hebben afgehouden. Op zich is dat niet erg maar het verklaart wel waarom het bloggen op een lager pitje is komen te staan. Ook het schrijven aan een nieuw boek, wil op dit moment (nog) niet echt lukken. Hopelijk krijg ik daar de komende tijd weer wat inspiratie voor!

Tot slot nog iets over het blogbericht van de vorige keer. Het blijft steeds in mijn gedachten. Ik heb namelijk af en toe geworsteld met de vraag wat God op dit moment van mij vraagt nu ik toch in een wat andere fase van mijn leven terechtkom. Ideeën om dingen te doen of op te pakken, heb ik genoeg maar de vraag is of God ook wil dat ik dat doe op dit moment. Het is in het verleden namelijk vaak zo geweest dat ik allerlei dingen en projecten heb aangegrepen waarvan ik zelf dacht dat ze goed waren. En hoewel ze misschien goed waren, waren het toch vaak mijn eigen plannen.
De laatste tijd probeer ik hierin meer naar Gods wil te zoeken ook al is dit moeilijk. Je krijgt natuurlijk geen kant en klaar briefje uit de hemel waar opstaat wat je moet gaan doen of juist niet. Aan de andere kant hebben we als mensen ook een eigen verantwoordelijkheid. In dat spanningsveld zit ik nu een beetje. Maar mijn hoofdmotto blijft wel: 'Bij twijfel, niet doen'. Ook deze zinnen hebben mij aan het denken gezet: 'Wat moet ik doen Heer? Waar moet ik heen?' - en de Heer wil soms dat je dan gewoon niets doet en nergens heengaat, maar eenvoudig daar blijft waar Hij je geplaatst heeft. Veel kwellende vragen zouden niet bij ons opkomen als we tevreden waren met de plek die Hij ons heeft aangewezen.'

Het boekje 'Bidden brengt je hart tot rust' van Elizabeth George is steeds weer een eyeopener. In het eerste hoofdstuk zegt ze: 'Het trouw vervullen van je plichten is wel van wezenlijk belang, maar het is niet de topprioriteit in het leven van een christen. Belangrijker is een intiemere wandel met de Here Jezus. Als je op Hem gericht bent - als Hij het middelpunt is van je minuten en dagen - hoef je je niet druk te maken over de dagelijkse plichten en omstandigheden. Hij zal je de wijsheid geven die je nodig hebt om de juiste keuzes te maken, en de kracht om je eraan te kunnen houden.'

Dit laatste wil ik dan ook voor ogen houden. Het gaat uiteindelijk allemaal om Hem, de Here Jezus. Wanneer ik dicht bij Hem blijf, zal Hij mij de weg wijzen en Zijn plannen voor mijn leven bekend maken of het nu gaat om ons huwelijk, ons gezin of bloggen en schrijven.
Ik wens jullie Zijn liefdevolle nabijheid toe.

*dit blog is niet meer online