De laatste tijd kom ik ze nogal eens tegen in artikelen en blogberichten, de bemoedigende woorden: 'Je bent waardevol, Je bent uniek, Je bent bijzonder, Je bent een parel in Gods hand, Je bent Gods geliefde kind, Je mag er zijn, Je bent kostbaar, Je mag er zijn zoals je bent...'
Wanneer ik deze woorden hoor, word ik er blij van. Ze zijn namelijk helemaal waar, want de Bijbel spreekt erover. We zijn geschapen naar Zijn beeld (Gen.1:26) en tegen het volk Israël (en indirect ook tegen ons) wordt zelfs gezegd dat het kostbaar in Zijn ogen (Jes. 43). Voor onze eigenwaarde en ons zelfbeeld zijn bovenstaande woorden geweldig om te horen.
Toch schuilt er - naar mijn mening - een gevaar in wanneer je deze woorden té vaak hoort om je heen. Het is dikwijls eenrichtingsverkeer vanuit God gezien naar ons als mensen en soms denk ik dat we daarmee erg op onszelf gericht zijn en op wat wij willen horen. We leven in een maatschappij die zich steeds meer richt op het individu, op de mens zelf. Je ziet dit onder niet-christenen maar ook steeds meer onder christenen. Het gaat vaak om wat ik wil, wat ik fijn vind (om te horen) en waar ik mij prettig bij voel. Steeds minder gaat het om de vraag wat Gód wil en om wat Hij vraagt van ons in ons leven.
Het is niet mijn doel om de eerstgenoemde bovenstaande woorden te ontkrachten of af te zwakken. Ze zijn wáár en heerlijk om te horen. Ze kunnen ons soms moed en kracht geven op moeilijke momenten maar... we moeten het niet bij deze woorden laten. Laat we ons richten op Zijn grootheid en heerlijkheid, op Zijn liefde en genade. Op wie Hij is! Dat is het allerbelangrijkste.
John Piper zegt het in zijn boek 'Verspil je leven niet' zo:
Wanneer ik deze woorden hoor, word ik er blij van. Ze zijn namelijk helemaal waar, want de Bijbel spreekt erover. We zijn geschapen naar Zijn beeld (Gen.1:26) en tegen het volk Israël (en indirect ook tegen ons) wordt zelfs gezegd dat het kostbaar in Zijn ogen (Jes. 43). Voor onze eigenwaarde en ons zelfbeeld zijn bovenstaande woorden geweldig om te horen.
Toch schuilt er - naar mijn mening - een gevaar in wanneer je deze woorden té vaak hoort om je heen. Het is dikwijls eenrichtingsverkeer vanuit God gezien naar ons als mensen en soms denk ik dat we daarmee erg op onszelf gericht zijn en op wat wij willen horen. We leven in een maatschappij die zich steeds meer richt op het individu, op de mens zelf. Je ziet dit onder niet-christenen maar ook steeds meer onder christenen. Het gaat vaak om wat ik wil, wat ik fijn vind (om te horen) en waar ik mij prettig bij voel. Steeds minder gaat het om de vraag wat Gód wil en om wat Hij vraagt van ons in ons leven.
Het is niet mijn doel om de eerstgenoemde bovenstaande woorden te ontkrachten of af te zwakken. Ze zijn wáár en heerlijk om te horen. Ze kunnen ons soms moed en kracht geven op moeilijke momenten maar... we moeten het niet bij deze woorden laten. Laat we ons richten op Zijn grootheid en heerlijkheid, op Zijn liefde en genade. Op wie Hij is! Dat is het allerbelangrijkste.
John Piper zegt het in zijn boek 'Verspil je leven niet' zo:
"We verspillen ons leven, als onze gebeden,
gedachten, dromen, plannen en werkzaamheden niet gericht zijn op het grootmaken
van God op alle terreinen van het leven. God heeft ons met dit doel geschapen:
zo leven dat Zijn grootheid, schoonheid en oneindige waarde zoveel mogelijk
zichtbaar worden"
Het gaat uiteindelijk dus niet om óns en of wíj ons wel geliefd en waardevol voelen maar of HIJ alle eer krijgt van óns. Laten we Hem prijzen en verheerlijken, Hij is het meer dan waard!
Ik hoorde laatst een hele mooie van Joyce Meyer: "Zoek Zijn gezicht, niet Zijn handen." Zoek de Gever, niet de gave.
BeantwoordenVerwijderenMooi verwoord!
VerwijderenGoed om hier steeds weer opnieuw bij stil te staan en de vraag te stellen: geef ik Hem wel de eer die Hij toekomt of draait het te veel om mezelf? Dank je wel voor deze blog!
BeantwoordenVerwijderenInderdaad een goede vraag. Dank je voor je reactie.
Verwijderen