Een aantal dingen vielen mij afgelopen week op in het nieuws. Als manager van het gezin, heb jij er ongetwijfeld ook over gehoord of gelezen. Graag deel ik onderstaande links, verhalen en artikelen die mij raakten.
Allereerst hoorde ik de Zweedse Jennifer Petterson die zich afvraagt hoe goed het Nederlandse systeem van kinderopvang en bassisscholen is. Radio Doc heeft de afgelopen weken de eerste drie delen uitgezonden van een 8-delige podcast getiteld 'Opgejaagd'.
Sinds Jennifer kinderen heeft, voelt ze zich een vreemde in Nederland; het land waar baby’s opgevangen worden door crèche-leidsters die immuun zijn voor huilgeluiden en waar kleuters dolblij mogen zijn met een volle minuut aandacht van de juf. Ze vraagt zich af of ze niet beter terug kan gaan naar Zweden, wat in vergelijking met Nederland het paradijs lijkt voor ouders met jonge kinderen. Er is slechts één probleem: haar echtgenoot wil niet mee.
Hieronder kun je de promo bekijken op YouTube:
Via onderstaande links kun je de afleveringen terugluisteren:
Deel 1: Opgejaagd: De schoonmaakmoeder
Deel 2: Opgejaagd: De veredelde parkeerplaats
Deel 3: Opgejaagd: Ik tel tot drie
Toen ik de afleveringen gehoord had, was ik heel blij dat ik de mogelijkheid heb gehad om zelf voor onze kinderen te zorgen toen ze klein waren. Ik hoop dat door deze serie van 2Doc.nl veel ouders aan het denken gezet worden en een weloverwogen keuze maken. Ook als je er uiteindelijk voor kiest om je kinderen wél naar een crèche te brengen, zou dit een weloverwogen keuze moeten zijn. Doe het niet omdat het nou eenmaal 'moet' of omdat mensen het van je verwachten. Volg je hart!
Ander nieuws dat mij opviel was een artikel in het Nederlands Dagblad. Het ging over de Huishoudbeurs en is getiteld 'Waarom het huishouden geen mannending wil worden'.
‘Per week besteden vrouwen acht uur meer aan het huishouden en het doen van boodschappen, dan mannen’, zegt SCP-onderzoeker Anne Roeters. En dat is best een groot verschil, vindt ze. ‘Een complete werkdag.’
Je kunt het artikel hier (gratis) teruglezen.
Wat mij tot slot opviel was de groeiende ongelijkheid tussen gezinnen met één en twee inkomens. Eenverdieners hebben, in verhouding tot stellen die samen een inkomen bij elkaar verdienen, steeds minder geld. Belastingen en toeslagen bevoordelen de tweeverdieners. De kloof met eenverdieners wordt groter, concludeert het Centraal Planbureau in een onderzoek dat vandaag naar buiten komt. In dit artikel in Trouw kun je er meer overlezen. Ook in dit artikel in de Volkskrant staat er iets over geschreven.Tja... over de eerste twee nieuwsitems heb ik wel zo mijn gedachten. Er staat in het artikel over de Huishoudbeurs dat vrouwen denken dat ze beter zijn in het huishoudelijk werk. Naar mijn mening denken ze dit niet alleen, maar is dit ook zo. Ik zeg niet dat mannen het niet kunnen leren, maar een vrouw heeft hier van nature veel meer gevoel voor. Ook het zorgen voor de kinderen is voor een vrouw vanzelfsprekender, al was het alleen maar om zo lang mogelijk in alle rust borstvoeding te kunnen blijven geven. Ik denk dan ook dat de oplossing voor de 'problemen' die genoemd worden niet zo moeilijk is: Probeer zolang als het kan thuis bij je kinderen te blijven en zorg voor hen en het huishouden. Dat is niet minderwaardig en makkelijk bedoeld, het is soms een hele stap om deze keuze te maken en ja... het heeft consequenties op allerlei gebieden. Toch denk ik dat je er - net als ik - achteraf geen spijt van zult hebben. 'Manager van het gezin' zijn, is een fulltime baan en het kost tijd en energie als je dit met volle overgave wilt doen maar het is zeer de moeite waard. Probeer volop te genieten van deze jaren wanneer de kinderen klein zijn want ze zijn voorbij voordat je het weet.
Wat mij betreft zou de overheid deze 'managers van het gezin' niet moeten 'bestraffen' door hun mannen meer belasting te laten betalen. Als vrouwen er (tijdelijk) voor kiezen om thuis voor hun kinderen en het huishouden te zorgen, heeft dit alleen maar voordelen. Het is uiteindelijk rustiger voor jezelf, voor je man en voor de kinderen. Het hele gezin vaart er wel bij. Je man hoeft dan niet (naast zijn vaak 40-urige werkweek) nog het halve huishouden op zich te nemen en als vrouw hoef je niet naast de zorg voor je gezin nog een extra baan buitenshuis ernaast te hebben waardoor je je huishouden misschien niet op die manier doet zoals je zou willen doen.
Heb jij bovenstaande artikelen afgelopen week ook gelezen? Wat vind jij ervan?
Wat betreft éénverdieners bloed mijn hart... Ik kan er zó boos van worden. Er zijn nogal wat vrouwen/mannen die qua gezondheid het gewoon niet redden om naast de gewone drukte van een gezin nog betaald werk te gaan doen.
BeantwoordenVerwijderenIk zou hier heel wat over kunnen vertellen.
Er zijn mensen die zich eerst inzetten voor hun gezin omdat er kinderen zijn die extra zorg nodig hebben en niet geplaatst kunnen worden in een kinderdagverblijf.
Er zijn mensen die niet (meer) aan de slag komen omdat er gewoon geen werk is, in hun dorp of omgeving. Ze hebben voor die enkele baan die er dan is, niet de juiste papieren of zijn 'te oud'.
En zo kunnen we nog wel even doorgaan. Ik zie het om me heen... hoeveel mensen doen fantastische dingen buiten betaald werk om. Heel belangrijk; bijvoorbeeld als mantelzorger. Als ze voor geld zouden gaan werken, zou de maatschappij omvallen. Hun werk wordt nou eenmaal niet betaald.
Je hebt helemaal gelijk Elizabeth, de situaties die jij noemt gingen ook door mijn hoofd maar heb ik hier niet opgeschreven. Goed dat je het nog even benoemd. Dank je voor je aanvulling!
VerwijderenIk ben ook gestopt met werken sinds dit jaar,omdat ik het niet meer trok. Mijn dochter had een hoop klachten, onverklaarbare.. en nog steeds... en er was meer waar we mee te kampen hadden. Daarnaast vond ik het verschrikkelijk (en zwaar) om de kinderen weg te brengen,op te halen...het racen. Het voelde echt alsof ik ze te kort deed. En altijd doodop als ze thuis kwamen.
BeantwoordenVerwijderenBijzonder dat je deze keuze hebt gemaakt. Hopelijk geeft het nu meer rust in je gezin.
VerwijderenVoor ons was dit de beste keuze voor nu.
VerwijderenHoi Wendy, ik lees al geruime tijd jouw blogs omdat ik ook manager van het gezin ben. Ik ben manager van mijn gezin naast mijn baan buitenshuis. Ik werk parttime en zonder bezwaard gemoed breng ik mijn kinderen naar de crèche of naar oma of de bso. We zijn met elkaar een team en we dragen en draaien met elkaar ons gezin. Iedereen levert een bijdrage. Dit gebeurt door taken mee te laten doen in huis of door een paar uurtjes elders te verblijven omdat papa en mama aan het werk zijn. Ik wil daar aan toevoegen dat het volgens mij nooit anders geweest is. Vroeger hielpen kinderen op het land mee of in de fabriek. Of werden even aan de tafel vastgebonden zodat moeder haar handen vrij had om te werken(Afkes tiental!). Het is van alle tijden en van alle culturen dat oudere kinderen (tieners) de zorg voor de jonkies op zich neemt zodat moeder kan werken. Tegenwoordig is het juist heel professioneel geregeld met lieve, opgeleide juffen die goed voor je kindjes kunnen zorgen. In mijn opinie is de negativiteit waarmee je vaak over kdv of bso schrijft tamelijk overdreven. Ik ervaar het absoluut niet zo en ik vind dat ik recht van spreken heb omdat ik er daadwerkelijk mee te maken heb ��Uiteraard is het je verantwoordelijkheid om ervoor te zorgen dat je kinderen in goede handen zijn. Dat je een juiste balans vindt tussen ontspanning en taken. Een balans tussen thuis zijn en buitenshuis zijn. Een balans vinden wie het huishouden doet. Als team en partners samen de schouders eronder zetten. Wij varen er wel bij iig. Ik ben een fulltime moeder en manager vind ik zelf ook al ben ik een aantal uren per week op een andere manier voor mijn gezin aan het voorzien dan fulltime thuis zijn. Wilde ook deze kant wel even benoemen.
BeantwoordenVerwijderenSucces met je blogs! Hartelijke groet, Mieke
Dank je wel voor je aanvulling Mieke.
VerwijderenIk denk dat het er inderdaad om gaat dat je zeker weet - wanneer je je kinderen wegbrengt - dat ze in goede handen zijn. Veel ouders 'vertrouwen' daar op maar het blijkt in de praktijk toch wel eens anders te zijn. In bovenstaand verhaal kun je dat ook teruglezen/luisteren.
Het is fijn om te horen dat je een veilige thuisbasis voor je kinderen hebt gevonden als je buitenshuis werkt.
Leuk dat je mijn blogs leest trouwens!