Van je huis een thuis maken

Soms heb je van die momenten dat je je afvraagt waarom je een bepaald boek dat al jaren in de kast staat, nog nooit gelezen hebt. In dit geval ging het om de roman 'Geen musje zal vallen' van Linda Nichols. Mijn man had al eens aangegeven dat hij het zo'n mooi boek vond en heeft het diverse malen herlezen. Tot nu toe was het er bij míj nooit van gekomen. Gelukkig dat ik het nu 'ontdekt' heb want het is een geweldig boek.

Er staan prachtige passages in het boek die mij als 'manager van het gezin' helemaal gelukkig maken. Het zijn soms namelijk van die hele kleine dingen die van een huis een thuis maken. De Engelsen hebben er zo'n mooi woord voor: 'Homemaking'. In dit boek wordt op talloze bladzijden uitgebreid omschreven wat een van de hoofdpersonen doet om van het huis een 'thuis' te maken.

Mary Washburn (die zichzelf Bridie noemt) is haar uitzichtloze bestaan moe en snakt ernaar gewoonweg gelukkig te zijn met een eerlijke baan en een dak boven haar hoofd. Haar weg kruist die van voorganger Alasdair MacPherson, een weduwnaar met drie jonge kinderen en met meer problemen dan hij aankan. 
Bridie komt bij het gezin in huis om een helpende hand te bieden. Wanneer ze voor de predikant en zijn kinderen heeft gezorgd toen ze allemaal ziek waren, komt Alasdair op een ochtend naar beneden en ziet wat Bridie allemaal heeft gedaan en hoe ze voor het gezin heeft gezorgd.

Geniet mee...

Toen hij de trap afliep kon hij stemmen uit de keuken horen komen en begon hij de veranderingen op te merken.
Zo hing er bijvoorbeeld niets voor de ramen. De zware gordijnen die er meestal voor hingen waren weggetrokken en bijeengebonden, zelfs de blinden waren open. De ruiten waren gezweemd. Hij ging de trap af en moest beneden over zo'n plastic traphekje voor peuters stappen dat hij van plan was geweest te kopen. Hij knipperde opnieuw met zijn ogen toen hij door de hal liep en impulsief de woonkamer binnenging. Ook daar was het veranderd, evenals in de eetkamer. Er ontbraken dingen. De snuisterijen en prulletjes die er al drie generaties lang gestaan hadden waren weg. Alle tafels waren kaal en leeg.

Toen hij bij de keuken kwam, zag hij waarom. In plaats van opgesloten te zitten in hun box liep de tweeling vrij rond te hollen. Cameron zat op de grond en sloeg met een houten lepel op een plastic schaal. Zijn haar was geknipt. Hij had geen loopneus. Bonnie stond over de onderste lade gebogen, en gooide plastic diepvriesbakjes en deksels achter zich neer zonder ook maar te kijken waar ze terechtkwamen. Ze droeg kleren die hij nog nooit had gezien en haar haar was netjes gekamd en werd bijeen gehouden door een knipje. Het was warm in de keuken, die gevuld was met de geur van brood, en nu hij dichter bijkwam, kon hij de geur van kaneel en gember ook thuisbrengen.
Bridie stond over de tafel geboden en deed iets met een klomp donkerbruin deeg.
'Goedemorgen,' zei hij.

Het is natuurlijk maar een hele korte passage uit het boek maar wat had ik graag meer geciteerd. Het is werkelijk hartverwarmend om te lezen. Ik realiseer mij op zo'n moment weer hoe belangrijk het is om voor je man en kinderen een veilige, rustige haven te creëren waar ze zich thuisvoelen en tot rust mogen komen. In de hectische maatschappij waarin we leven, lijkt dit soms maar iets onbeduidends. Er wordt vaak aandacht besteed aan allerlei andere dingen die rondom ons heen gebeuren maar juist die warme en gezellige thuisbasis in een huis(houden) is zo waardevol!

Ik wil jullie aanmoedigen om er tijd voor te (blijven) nemen, wat andere mensen soms ook zeggen over het 'thuisblijven en voor je kinderen zorgen'. Het zijn zulke belangrijke jaren, je kinderen zijn groot voordat je het weet. En ook als je kinderen uit zijn gevlogen, is het heerlijk om voor je (werkende) man een heerlijk thuis te maken, zodat hij het fijn vindt om thuis te zijn.

Naast alle dagelijkse dingen die ik gedaan heb, heb ik gisteren een heerlijk bananen-chocoladebrood gebakken voor mijn mannen 😋

Wat zou ik of zou jij vandaag kunnen doen om van je huis (nog meer) een thuis te maken?