Bijna iedere christen worstelt van tijd tot tijd met gebed. Het is soms zelfs een echte geestelijke strijd. Het kan gaan om het vinden van tijd om te bidden, om antwoorden op gebeden die (lang) uitblijven of om het vinden van de juiste woorden in je gebeden. Gebed blijft ten diepste iets mysterieus. In de relatie met onze hemelse Vader moet je je volkomen overgeven aan Hem, (in de antwoorden) op Hem vertrouwen en ervan uitgaan dat Hij weet wat het beste is voor je ook als het anders gaat dan je had gehoopt.
Persoonlijk blijf ik bidden moeilijk vinden. Ik ben altijd op zoek naar manieren om mijn gebedsleven te intensiveren of juist nét iets anders te doen. Soms lees ik zelfs meer óver gebed dan dat ik daadwerkelijk bid. Hoewel ik 'trouw' mijn lijstje bid, ontbreekt heel vaak de spontaniteit, de diepgang en de passie tijdens het bidden. Nu gaat het er uiteindelijk natuurlijk niet om hoe ik mij er bij voel, maar soms merk ik wel dat ik half gebakken bid, biddend is slaap val (wat onbeleefd eigenlijk) en vaak te veel vertrouw op mijn eigen kunnen en niet op Zijn kracht.
Onderstaande uitspraak die ik afgelopen week tegenkwam, zette mij aan het denken.
Het is mijn verlangen om intenser te bidden. Om er met mijn gedachten meer bij te zijn en grote dingen van God te verwachten. Ik zou veel serieuzer met gebed om moeten gaan hoewel ik weet dat de resultaten ten diepste niet van mijn gebeden af zullen hangen.
Ik vertrouw erop dat God oneindig veel meer kan doen dan ik kan bidden of beseffen (Ef.3:20) maar ik moet het gebed wel serieus nemen!
"Te vaak bidden wij nonchalant en oppervlakkig. Ernstig gebed vereist concentratie. Het brengt ons in contact met Gods wil en kan ons werkelijk veranderen. Zonder een ernstig gebedsleven reduceren wij God tot een apotheker met pijnstillers voor al onze kwalen."
Persoonlijk blijf ik bidden moeilijk vinden. Ik ben altijd op zoek naar manieren om mijn gebedsleven te intensiveren of juist nét iets anders te doen. Soms lees ik zelfs meer óver gebed dan dat ik daadwerkelijk bid. Hoewel ik 'trouw' mijn lijstje bid, ontbreekt heel vaak de spontaniteit, de diepgang en de passie tijdens het bidden. Nu gaat het er uiteindelijk natuurlijk niet om hoe ik mij er bij voel, maar soms merk ik wel dat ik half gebakken bid, biddend is slaap val (wat onbeleefd eigenlijk) en vaak te veel vertrouw op mijn eigen kunnen en niet op Zijn kracht.
Onderstaande uitspraak die ik afgelopen week tegenkwam, zette mij aan het denken.
Het is mijn verlangen om intenser te bidden. Om er met mijn gedachten meer bij te zijn en grote dingen van God te verwachten. Ik zou veel serieuzer met gebed om moeten gaan hoewel ik weet dat de resultaten ten diepste niet van mijn gebeden af zullen hangen.
Ik vertrouw erop dat God oneindig veel meer kan doen dan ik kan bidden of beseffen (Ef.3:20) maar ik moet het gebed wel serieus nemen!
"Te vaak bidden wij nonchalant en oppervlakkig. Ernstig gebed vereist concentratie. Het brengt ons in contact met Gods wil en kan ons werkelijk veranderen. Zonder een ernstig gebedsleven reduceren wij God tot een apotheker met pijnstillers voor al onze kwalen."
Reacties
Een reactie posten
Fijn dat je een reactie achterlaat. Deze wordt eerst gecontroleerd dus het kan even duren voor je hem terugziet onder het bericht.