Duurzame relaties en duurzaam trouwen

Bij elkaar blijven. Zo'n 40 procent van alle huwelijken eindigt in een scheiding. Het kan ook anders. Hoogleraar duurzame relaties Esther Kluwer (49) werkt een jaar op haar post. Aan haar wordt in de Stentor de vraag gesteld: hoe houd je je relatie leuk?

Het is een interessant artikel geworden dat vol staat met allerlei tips.

Uiteraard kan ik niet het hele artikel delen maar helaas moet ik naar de website verwijzen. Een van de waardevolle tips die Kluwer geeft is deze:

Wat mooi is, is dat Kluwer ook schrijft over het vergeven van je partner. 

"Of het met opzet gebeurt of per ongeluk, partners kunnen elkaar kwetsen, met als gevolg dat de ander zich terugtrekt. Als je niet wilt dat de relatie eindigt, is het belangrijk om te kunnen vergeven. Dat is geen kwestie van de knop omzetten; vergeven is een proces dat, zeker als het om groot zeer gaat, tijd nodig heeft. Maar je moet er doorheen, zolang er rancune blijft zitten, kun je niet samen verder. Bovendien is het een heel vervelend gevoel om boos en gekwetst te blijven. Vergeven doe je dus niet in de laatste plaats voor jezelf. Bij vergeven erken je: ik voel mij gekwetst, maar er is wel beweging naar de ander toe. Met elkaar praten over wat er is gebeurd, is daarbij onmisbaar."

Het hele artikel is terug te lezen op de website van De Stentor.*

(* Later ontdekte ik dat het hele artikel ook hier terug te lezen is)

Ook in het Nederlands Dagblad stond vandaag in de bijlage Leven een heel aantal pagina's over duurzame huwelijken maar dan in een ander opzicht. Deze artikelen gingen namelijk allemaal over 'Duurzaam trouwen'. 

Graag deel ik hiervan een artikel:

Huwelijksreis naar de Veluwe

Charlotte Wiersma-Zwarts (25) uit Groningen trouwde op 17 maart dit jaar met Lammert. Ze wilde kritisch kijken naar de kosten en koos voor hergebruik.

'Hergebruik levert een kleinere ecologische voetafdruk op. Ik heb de versieringen bijvoorbeeld zelf gemaakt. Mijn trouwboeket, de corsages en de slingers heb ik onder andere gemaakt van oud muziekpapier. We hebben ook versierspullen van anderen overgenomen. En de spullen die ik gemaakt heb, hebben we daarna doorgegeven aan anderen. Het feest was op vrijdag en de kerkdienst en receptie waren op zondag. We konden daardoor de versierspullen twee keer gebruiken. Mijn trouwjurk heb ik via internet bij een vintage winkel gekocht. Het lijkt erop dat als er bruids- of trouw- voor dingen staat, de prijs enorm omhooggaat. Dat vond ik niet nodig. En ik heb bewust geen witte zijden schoenen gekocht, maar gekleurde, die ik nog vaker aan kan. De jurk zou ik met een gekleurde stola ook nog naar een chic feest aan kunnen. Lammert kan zijn pak ook nog dragen naar conferenties en feesten. Ik droeg de camee van mijn oma om mijn nek en kocht verder subtiele oorbellen en armbanden, die ik nu ook nog draag. We zijn met de trein – we hebben geen auto – op huwelijksreis naar de Veluwe geweest. We vonden het vooral belangrijk dat we ergens samen ongestoord konden zijn. Mensen die hoorden dat we op huwelijksreis waren, reageerden wel verbaasd. Alsof je per se naar Curaçao moet. Er is genoeg te doen in eigen land.’

Ook deze artikelen zijn terug te lezen op de website van het Nederlands Dagblad.