Misschien een rare vraag, maar denk jij ook wel eens achteraf na over het feit of iets wat je hebt gedaan of gezegd nu een zonde is of niet? Ik zal het uitleggen.
Soms ben je in gesprek met iemand en het loopt ineens uit op een meningsverschil. De ander voelt zich aangevallen of gekwetst en de sfeer is niet meer zoals in het begin. Je probeert te bedenken wat je verkeerd hebt gezegd waardoor de ander ineens zo afhoudend of geïrriteerd reageert. Het is menselijk denk ik om in eerste instantie te denken dat het aan de ander ligt. Dit is niet goed maar zo gaat dat nu eenmaal. Hij of zij is misschien moe of heeft die dag net iets vervelends meegemaakt waardoor de reactie zo totaal anders is dan je had verwacht. Je zoekt de fout niet bij jezelf want je probeerde het gesprek in te gaan met de beste bedoelingen.
Wanneer je later het gesprek in gedachten nog eens terughaalt, zie je soms ineens ook heel duidelijk wat je zélf niet goed hebt gezegd. Het is goed om dan zo snel mogelijk nadat je deze zonde erkent deze te belijden aan God én aan de betreffende persoon.
Maar... soms zijn er van die situaties waarin je je afvraagt wie er nu precies iets verkeerd heeft gezegd. Je weet eigenlijk op dat moment niet wie nu goed reageert en wie niet.
Dat laatste vind ik dus moeilijk. Ik wil graag weten óf en wát ik op zo'n moment niet goed heb gezegd. In de eerste plaats om aan God en aan hem of haar te kunnen belijden dat ik fout zat maar bovenal ook om een volgende keer niet precies dezelfde fout te maken in een nieuw gesprek of een gesprek met iemand anders. Eigenlijk zoek ik een soort 'detector' die aangeeft waar het mis is gegaan.
Uiteraard weet ik dat God elke zonde vergeeft die je Hem belijdt. 1 Johannes 1:9 is hier duidelijk over. Hij herstelt en zegent ons als we eerlijk zijn over onze zonden. Vaak vraag ik ook vergeving voor verkeerde dingen die ik heb gedaan waarvan ik mij niet bewust ben geweest want ook die wil God vergeven. Gelukkig is het ook bemoedigend om te weten dat God uiteindelijk het hart aanziet (1 Samuël 16:7). Toch zou ik soms graag willen weten waar het precies mis is gegaan....
Herkenbaar?
Ja, herkenbaar! Het helpt mij om dit gebed te bidden: "Doorgrond mij, o God, en ken mijn hart, toets mij en ken mijn gedachten; zie, of bij mij een heilloze weg is, en leid mij op de eeuwige weg." (Psalm 139:24). Het kan zo verwarrend zijn. En de Heilige Geest ziet zoveel scherper. Hij doorgrond ook onze bedoelingen met iets en onze onmacht. Heel mooi kun je dit lezen in dit magazine: https://frissewateren.nl/gij-doorgrondt-en-kent-mij-psalm-139-i/
BeantwoordenVerwijderenDat is inderdaad een mooi vers om te bidden uit deze Psalm.
VerwijderenEen gesprek tussen twee mensen kan heel diep gaan. Je praat en de ander luistert, en andersom. Soms zeg je iets dat nét een tikkeltje anders overkomt dan je bedoelt. Je merkt het zelf niet, maar je kwetst de ander toch. Zeker een flapuit als ik ben overkomt dat nogal eens. Te snel, te scherp...
BeantwoordenVerwijderenIk denk dat dat zeker zonde is. De tong kan dan veel schade aanrichten.
Maar ik denk dat je, wanneer je met goede bedoelingen en op een eerlijke manier iets zegt, geen 'schuld' hebt aan zonde. Twee personen met verschillende achtergronden en soms praat je dan even langs elkaar heen.
Wat je zelf al zegt 'God ziet het hart aan'. Als dat goed is, zou ik geen zonde zoeken... En vaak weet je zelf wél feilloos wat je intentie was toen je iets zei...
Dank je voor je reactie. En ja, dat laatste klopt helemaal. Gelukkig hebben we een genadige Vader!
Verwijderen