Geen touwtje zonder thuisblijvers

In de kranten en in de sociale media kwam ik het overal tegen: het 'touwtje uit de brievenbus' van Jan Terlouw. Via uitzending gemist heb ik de toespraak van deze oud-politicus toch maar even teruggeluisterd. In veel dingen heeft hij gelijk denk ik, vertrouwen hebben in elkaar is ontzettend belangrijk en het is de basis voor onze samenleving. Toen ik in het Nederlands Dagblad deze column las, trof onderstaand gedeelte mij.

'Een oude man die terugblikt, dat wordt snel nostalgie die jonge mensen eerder in de kou zet dan verwarmt. Zoals dat touwtje uit de brievenbus. Het was een sterk symbool voor het vertrouwen onder buurtgenoten, maar het ging over een tijd dat er overdag vaak iemand thuisbleef, de vrouw des huizes veelal, en dat de samenleving minder multicultureel was. Ook dat moet je niet romantiseren, maar het maakte verschil. En juist op die twee thema’s – beide ouders een baan; de multiculturele samenleving is goed voor ons – hebben eerwaarde politici als Terlouw jarenlang nadrukkelijk ingezet.'

Opvallend vond ik het dat in deze column dit aspect benoemd werd door Reina Wiskerke. En ze heeft helemaal gelijk. Een touwtje hang je alleen uit de brievenbus als er iemand thuis is. En vandaag de dag zijn er overdag nauwelijks meer (jonge) moeders thuis. Van alle kanten worden ze aangemoedigd om naast de zorg voor hun kinderen en het runnen van het huishouden óók nog een baan buitenshuis te zoeken. En het liefst fulltime zodat ze genoeg verdienen om als vrouw hun eigen 'rok' op te kunnen houden.

Ik wil het kort houden in dit blogbericht (ik zou er een boek over kunnen schrijven) en begrijp wat de 'oudere staatsman' uit Twello bedoelt, maar als we het 'touwtjes-principe' werkelijk weer in zouden willen voeren in onze samenleving, moeten we toch echt andere keuzes maken en zouden moeders juist weer gestimuleerd moeten worden om thuis voor hun kinderen te zorgen. Dan zouden hele wijken fleurig worden van al die touwtjes die uit de brievenbussen hangen. Het is misschien een romantisch beeld maar oh, wat verlang ik hiernaar...