Met verbazing las ik op 29 oktober jl. in het Nederlands Dagblad het artikel: 'Na onze scheiding gingen we met elkaar uit eten.' Je kunt hier het hele artikel lezen op de site van het Nederlands Dagblad.
Deze titel is natuurlijk niet voor niets gekozen. Het is prikkelend en je wilt weten wat daaraan vooraf is gegaan en hoe deze mensen het samen elke week weer kunnen opbrengen om samen te eten.
Nogmaals, ik ken de situatie niet en ik weet de redenen van de scheiding niet. Wat ik wel weet is dat onze God een God van wonderen is. Ik weet zeker dat Hij jullie weer samen kan brengen als jullie dit allebei zouden willen. Het gaat namelijk niet alleen maar om de vraag of je het kúnt maar om de vraag of je het wilt. Voor Hem is niets onmogelijk!
Dit artikel staat ook in een verkorte versie in het Nederlands Dagblad van 10 november jl. Je kunt het hier teruglezen.
Deze titel is natuurlijk niet voor niets gekozen. Het is prikkelend en je wilt weten wat daaraan vooraf is gegaan en hoe deze mensen het samen elke week weer kunnen opbrengen om samen te eten.
Misschien is het goed om direct te vermelden dat ik niet uit ervaring kan spreken. Mijn man en ik zijn nog altijd gelukkig met elkaar en we doen er alles aan om dat zo te houden. Ik kan mij dan ook niet inleven in de gevoelens van mensen die uit elkaar gaan, hoewel ik het in mijn directe omgeving wel diverse keren heb meegemaakt. Het lijkt mij - eerlijk gezegd - verschrikkelijk...
De les lezen - zoals in bovenstaand citaat vermeld - zou ik dan ook zeker niet doen. Het is goed om eerst naar de balk in je eigen oog, maar vooral om naar de specifieke situatie te kijken. En dan nóg zul je uiteindelijk bepaalde keuzes van mensen moeten accepteren ook al zou je het zelf wellicht anders hebben gedaan.
Waar ik mij in dit artikel het meest over verbaas, is niet eens het feit dat deze mensen na de scheiding samen uit eten zijn geweest. Wat mij raakt, is dat dit huwelijk niet meer te herstellen is, terwijl het stel elkaar 'gewoon' blijft ontmoeten. Ik stel mij zo voor dat wanneer je je ex blijft ontmoeten - en zelfs met elkaar eet - er communicatie mogelijk is. En wanneer je communiceert, kun je elkaar dingen duidelijk maken.
Zonder gescheiden mensen te veroordelen, zou ik graag een keer bij dit stel willen aanschuiven. Ik zou talloze vragen stellen aan deze mensen die elke maandag nog bij elkaar komen om samen te eten, te praten en dingen te delen.
Terwijl ik gisteren aan het hardlopen was, dacht ik na over de mogelijke vragen die ik zou stellen. Er gingen er tientallen door mijn gedachten. Uiteindelijk zou het deze ene vraag worden:
Hebben jullie er werkelijk (biddend) alles, maar dan ook alles, aan gedaan om jullie huwelijk te herstellen?
Dit artikel staat ook in een verkorte versie in het Nederlands Dagblad van 10 november jl. Je kunt het hier teruglezen.
Wat een gevoelig onderwerp. Maar ik ben het met jou eens en bij mij is het wel uit ervaring :in een huwelijkscrisis moet je opnieuw leren communiceren en dat tijd geven. En dan heb ik het niet over weken of een paar maanden!
BeantwoordenVerwijderenDe 'grote' beslissing valt volgens mij te snel en te vaak.
Met je eens hoor. Het is zo belangrijk om met elkaar te blijven praten en al het mogelijke er aan te doen om je huwelijk te laten slagen. Het kost soms strijd en moeite maar er is veel meer mogelijk dan veel mensen denken of verwachten denk ik.
Verwijderen