Tieners... wat een heerlijke groep!

"Tieners... wat een heerlijke groep, vind je ook niet? Ze worden groot, ze stoppen met het vragen waar ze vandaan komen en weigeren je te vertellen waar ze naartoe gaan. Ze gaan hun 'eigen' leven leiden, soms een tikje egoïstisch. Maar je weet ook uit eigen ervaring dat die houding later weer bijtrekt. Ze kunnen al veel zelf, maar ze mogen nog leren hoe je daarover verantwoordelijk kunt zijn.

Tieners zijn net peuters. Ze voeren beiden een ontdekkingstocht naar hun 'ikje'. Natuurlijk verschilt het 'gebied' waar ze gaan ontdekken wie ze zijn. Tieners zien er naar uit om op eigen benen te gaan staan maar hebben daarin nog de onvoorwaardelijk liefde en zorg van hun ouders nodig, net als bij de peuter.

Maar wat doen veel ouders? Zij nemen, wanneer hun tiener aangeeft: ik kan het zelf wel, dit letterlijk en haken af. Maar juist in deze fase is je liefdevolle betrokkenheid en aanwezigheid zo ontzettend nodig, ook al zal uw tiener dat ontkennen. Ze willen met jou het contact, de zorg, de confrontatie, de controle. De begrenzing van jou als volwassene, en dan vooral daarin ervaren dat je onvoorwaardelijk lief blijft hebben. Ga op zoek naar het hart van je tiener en stel daarbij elke keer de vragen: Heeft hij/zij voldoende bagage om op eigen benen te staan? Hoe kan ik mij als ouder zo inzetten dat het werkelijke wezen in mijn tiener naar 'buiten' komt? Geef gerichte aandacht, zoek naar momenten om met ze in gesprek te gaan. Rijd een rondje in de auto, of ga samen de afwas doen ;) Ga met je tiener uit eten, naar een concert, een weekendje weg. Zoek de gouden momenten om hun hart te bereiken en met hem of haar in gesprek te blijven. Mag de tiener op je rekenen? Laat ze niet aan hun lot over, gun ze de mogelijkheid om veilig te ontdekken wie ze zijn! Dus blijf (ongemerkt) nog even standby!"

Bert Reinds