Stille tijd is vaak een stille 'strijd'

'Nederlanders nemen hooguit 1,3 uur per week bewust rust', las ik afgelopen week in een artikel in een dagblad. Wat men precies onder die 'rust' verstaat, wordt niet helemaal duidelijk maar dat het veel te weinig is, is direct duidelijk.
'De helft van de vrouwen en 43% van de mannen voelt zich wekelijks druk en gejaagd', 'Gevoelsmatig ervaren veel mensen dat ze tijd te kort komen' en 'Er is geen tijd meer om te herankeren', zijn ook regels die opvallen in het stuk.

Toen ik twee weken geleden schreef over het boek 'Bijschrift' van Coby Kremer, kreeg ik tientallen reacties van lezers die allemaal kans wilden maken op het boek. Nu was het aantal reacties op zich niet bijzonder - dit gebeurt wel vaker bij een winactie - maar de inhoud van de mails trof mij. Veel mensen schreven mij lieve en bemoedigende woorden en een enkeling deelde zelfs een persoonlijk verhaal. Wat mij het meeste trof, waren de eerlijke reacties van veel vrouwen die worstelen met het houden van stille tijd. Ik deel er graag een aantal met jullie om duidelijk te maken dat er veel meer zusters (en ik denk ook broeders) regelmatig dezelfde stille strijd ervaren!

Mijn stille tijd kan wel een oppepper gebruiken en schrijven doe ik graag!

Ik vind het inderdaad lastig om echt stille tijd te plannen en dit zou mij heel erg helpen.

Omdat ik ook nog niet zo veel ervaring heb met het houden van stille tijd vind ik het sowieso lastig om dit vorm te geven.

Graag zou ik het boek winnen en hoop zo te leren om een goede stille tijd te houden.

Momenteel vind ik het heel moeilijk om stille tijd te houden en wellicht kan dit boek mij het juiste duwtje in de rug geven!

Ben juist de laatste tijd gaan proberen hier wat mee te doen. Zo kan ik het handen en voeten geven.

Lijkt me erg mooi om dit boekje te gebruiken! Verdiepen en verstillen, erachter komen hoe ik denk  maar vooral hoe God over ons denkt...

Zelf ben ik nog heel zoekende naar een andere nieuwe vorm van stille tijd houden. Misschien is dit een prettige manier, toch een meer creatievere vorm om samen met de Here God bezig te zijn.

Het lijkt me fijn meer manieren te hebben om Bijbellezen te verdiepen, er meer uit te halen.

Graag wil ik jullie bemoedigen met hetgeen ik zelf afgelopen week gelezen heb. Ik ben begonnen met lezen in het Bijbelboek Lucas en in het eerste hoofdstuk viel mij op wat Johannes de Doper deed. Hij koos er bewust voor om in dorre streken te leven en te leven in de 'woestijn' (Lucas 1:80).
Net als veel andere profeten gebruikte hij de afzondering van de woestijn om geestelijk te groeien en zijn boodschap beter op God af te stemmen.

Wat hebben wij het ook nodig om echte rust te zoeken en te nemen. Om elke dag een tijd in afzondering door te brengen (alhoewel dit niet per se een woestijn hoeft te zijn) en alleen te zijn met Hem. De Here Jezus zegt dat tijd die besteed wordt aan het luisteren naar Hem, nooit zal worden weggenomen. Dat is een bemoedigende en rijke belofte. Het is namelijk tijd die besteed wordt aan een bezigheid met eeuwigheidswaarde!

(Op dit weblog staan meerdere artikelen over stille tijd en in het najaar van 2016 hoop ik een boek over dit onderwerp uit te geven. Je mag mij altijd mailen als je vragen hebt hierover.)