Psalm 122

Afgelopen week las ik in mijn bijbelleesrooster Psalm 122. Dit is voor mij altijd al een bijzondere Psalm geweest alleen al om het feit dat dit de enige Psalm is waarvoor ik geen 10 haalde toen ik hem moest leren en op mocht zeggen op de lagere school. Ik zal dit nooit vergeten. Wat de reden precies was, weet ik niet meer maar blijkbaar zat hij niet goed in mijn hoofd. In mijn jonge jaren leerde ik nog de oude berijming van de Psalmen en het eerste vers van deze Psalm luidde zo:

Ik ben verblijd, wanneer men mij

Godvruchtig opwekt: "Zie, wij staan

Gereed, om naar Gods huis te gaan;

Kom, ga met ons en doe als wij."

Jeruzalem, dat ik bemin,

Wij treden uwe poorten in;

Daar staan, o Godsstad, onze voeten.

Jeruzalem is wèl gebouwd,

Wel saâmgevoegd: wie haar beschouwt,

Zal haar voor 's Bouwheers kunstwerk groeten.

Heel Psalm 122 in de HSV:

Een pelgrimslied, van David. Ik ben verblijd, wanneer zij tegen mij zeggen: Wij zullen naar het huis van de HEERE gaan! Onze voeten staan binnen uw poorten, Jeruzalem! Jeruzalem is gebouwd als een stad die hecht samengevoegd is. Daarheen trekken de stammen op, de stammen van de HEERE, naar de ark van de getuigenis van Israël, om de Naam van de HEERE te loven. Want daar staan de zetels van het recht, de zetels van het huis van David. Bid om vrede voor Jeruzalem, laat het goed gaan met hen die u liefhebben. Laat vrede binnen uw vestingwal zijn, rust in uw burchten. Omwille van mijn broeders en mijn vrienden spreek ik nu: Vrede zij in u! Omwille van het huis van de HEERE, onze God, zal ik het goede voor u zoeken.

Wanneer je de deze hele Psalm nog eens leest, komen er prachtige dingen naar voren die als voorbeeld kunnen dienen voor ons:

• Naar Gods huis gaan, kan een opgave of een genot zijn. Voor de psalmdichter was het een genot. Hij was blij om met Gods volk in Zijn huis Hem te aanbidden.
• Als wij dicht bij God zijn en vreugde scheppen in Zijn aanwezigheid, zullen wij verlangen naar aanbidding en Hem eren. Onze houding ten opzichte van God is bepalend voor onze kijk op aanbidding.
• Wij bidden vaak voor onze eigen wensen en vergeten te bidden voor anderen. Deze Psalmdichter bad niet voor zijn eigen vrede en voorspoed, maar voor zijn broers en vrienden in Jeruzalem. Dat is voorbede, gebed ten gunste van anderen! 
• De vrede waar in deze verzen naar gezocht wordt, gaat verder dan de afwezigheid van conflicten. Het doet ook denken aan volkomenheid, gezondheid, rechtvaardigheid, voorspoed en bescherming. Echte vrede komt voort uit geloof in God, omdat dit alleen bij Hem te vinden is.

Persoonlijk heeft deze Psalm mij ook weer aangespoord om te blijven bidden voor de vrede van Jeruzalem. Ik doe het wel eens maar eerlijk gezegd zou ik hier best meer regelmaat in kunnen aanbrengen.