Ben Patterson, verbonden aan Westmont College in Californië, spreekt over een tijd waarin hij last had van een hernia en de arts zes weken volledige bedrust voorschreef.
Zwaar onder medicijnen en plat op zijn rug merkte hij dat hij vrijwel niet kon lezen. In die onbekwame staat heeft hij een belangrijke les over bidden geleerd.
'Ik voelde me machteloos. Ik voelde me ook bang. Wat zou dit alles tot gevolg hebben? Hoe moest ik nu voor mijn gezin zorgen? Hoe moest dat nu met de gemeente? Ik was de enige predikant die ze hadden en ik kon nu niets voor hen beteken. Uit pure wanhoop besloot ik voor de gemeente te bidden. Ik opende het kerkboekje en bad dagelijks voor elk gemeentelid. Het kostte me bijna twee uur, maar aangezien ik verder niets voor de kerk kon doen, vond ik dat ik maar beter voor de gemeente kon bidden. Ik deed het niet uit vroomheid maar uit verveling en frustratie. Maar na verloop van enkele weken werden de gebedstijden me dierbaar. Aan het einde van mij genezingsperiode lag ik te bidden en zei tegen de Heer: 'Weet U, het was geweldig, deze lange uren die we samen hebben doorgebracht. Wat jammer dat ik hier geen tijd voor heb als ik beter ben.'
Gods antwoord kwam snel en was heel duidelijk. Hij zei tegen mij: 'Ben, je hebt evenveel tijd tot je beschikking of je nu gezond bent of ziek. In beide gevallen heb je precies dezelfde vierentwintig uur. Het probleem met jou is dat jij, als je gezond bent, denkt dat je de leiding hebt. Wanneer je ziek bent, weet je dat dit niet het geval is.'
Wat een prachtig mooi getuigenis. Samen met Hem zijn is heel kostbaar. Weten dat Hij de leiding heeft..., zo waar.Waardevol voor mij!
BeantwoordenVerwijderenDank je wel voor je reactie Yvonne. Het is zeker leerzaam en waardevol!
VerwijderenDank je wel ook voor al je andere reacties op mijn andere blogs. Bemoedigend.
Veel zegen toegewenst bij het schrijven van jouw blogs!
Ik heb het doorgezet naar iemand die dit goed kan gebruiken. Dank je, Wendy.
BeantwoordenVerwijderen