Kinderen laten leren van hun fouten

In mijn stille tijd ben ik al een tijdje in het Bijbelboek Numeri aan het lezen. Ik vond een opvallend gedeelte in hoofdstuk 30. Mozes herinnerde het volk er namelijk aan dat zij zich moesten houden aan hun beloften aan God en andere mensen. In de oudheid tekenden mensen geen geschreven contracten. Iemands woord was even bindend als zijn handtekening. Om een belofte nog bindender te maken, werd tegelijk een offer gebracht. Niemand werd door de wet gedwongen tot een eed, maar als men eenmaal een belofte had gedaan, moest men die altijd nakomen. Het verbreken van een belofte betekende dat je het vertrouwen beschaamd had en dat een relatie verbroken was. Als vandaag de dag een belofte gebroken wordt, is dat even schadelijk als in Mozes' dagen.

Wat opvallend is, zijn de verzen 3-8. In dit gedeelte staat dat in de Israëlische wet de ouders de beloften van hun kinderen konden intrekken. Dit hielp jonge mensen de gevolgen van domme beloften of kostbare verplichtingen te vermijden. Deze wet geeft een belangrijk principe voor ouders en kinderen. Jonge mensen die nog thuis wonen, moeten de hulp van hun ouders inroepen als zij besluiten nemen. De ervaring van een ouder kan een kind behoeden voor ernstige fouten. Toch moeten ouders hun gezag voorzichtig uitoefenen. Zij moeten hun kinderen laten leren van hun fouten terwijl ze hen beschermen voor rampen.

Hoe gaat dat eigenlijk vandaag de dag in onze eigen gezinnen? Proberen jullie je kinderen ook te beschermen voor rampen of laten jullie ze juist leren van hun fouten? Hoever gaan jullie hierin?