Jozua?

'Eh... Jozua?' antwoordde ik opnieuw en keek mijn vader met grote ogen aan. Ik voelde mijn wangen rood en warm worden. Stiekem hoopte ik dat dit ook deze keer goed zou zijn. Het was de eerste keer immers ook goed? Ik zag mijn zusje zachtjes grinniken en met haar hoofd schudden.
'Helaas', antwoordde mijn vader, 'deze keer was het niet Jozua. Martine, weet jij het?'. 
Mijn zusje wist altijd alles. Ze kon dan misschien lichamelijk niet zoveel en was snel moe, maar haar brein werkte altijd uitmuntend. Frustrerend vond ik dit soms. Ik kon geen beter antwoord dan 'Jozua' bedenken, want ik wist het gewoon niet.

Mijn wangen gloeiden nog meer. Teleurgesteld keek ik naar beneden. Het drong direct tot mij door dat ik wéér had zitten dromen tijdens het Bijbelverhaal dat mijn vader voorlas. Ik wist dat er aan het einde van elk verhaal vragen kwamen, maar ik kon het niet helpen dat mijn gedachten keer op keer weggleden. De warme stem van mijn vader klonk altijd vertrouwd zo na het avondeten. Het was een heerlijk moment voor mij om even mijn gedachten te laten gaan en na te denken over wat er allemaal gebeurd was die dag. 

'Het lijkt mij goed dat je het verhaal voor jezelf zo meteen nog eens leest en daarna de vragen maakt'. Ik keek mijn vader vragend aan. 
'Allemaal?', vroeg ik verbaasd. 
'Je hebt niet goed geluisterd', vertelde hij me. 'Als je nu niet weet waar het verhaal over gaat, snap je  morgen het vervolg ook niet', voegde hij er nog aan toe.
Ik wist dat hij gelijk had. Er zat niets anders op dan het verhaal opnieuw te lezen en de vragen te beantwoorden.  Na het danken pakte ik pen en papier en begon het verhaal uit Richteren nogmaals te lezen. Verwonderd vroeg ik mijzelf af of mijn vader dit allemaal had gelezen zojuist. Ik had er werkelijk niets van onthouden. Het leek nieuw voor me. 
Terwijl mijn vader en moeder de afwas deden, kwamen ze steeds even kijken of ik vorderde. Na een half uurtje was het dan toch gelukt om de antwoorden op de vragen te vinden.

Op dat moment realiseerde ik mij het nog niet maar achteraf gezien ben ik Evert Kuijt dankbaar voor deze prachtige kinderbijbel - mét vragen. Ik vermoed dat die  mijn Bijbelkennis toch nog wat heeft opgekrikt en wie weet is hier toen ook mijn passie voor schrijven al begonnen?

Het antwoord 'Eh... Jozua' geef ik voor de grap nog weleens wanneer ik bij mijn ouders ben. Als ik hier goed over nadenk is het eigenlijk zo gek nog niet. Jozua betekent tenslotte 'Jeshua' wat 'Jezus' betekent. En in ons eigen gezin zeggen we vaak: 'Jezus... altijd goed!'

De kinderbijbel van Evert Kuijt - mét vragen!