 |
| 16 januari 2015 - een eenvoudig wintergedichtje- |
Het kan je bijna niet zijn ontgaan,
rook jij het ook vandaag,
voelde je het?
Bleef je ook even staan toen je de zon
op je wangen voelde stralen?
Deed het je hart sneller kloppen?
Het voorjaar komt eraan,
ik weet het zeker.
De vogels floten harder dan normaal,
ze voelden het ook.
Maar wacht...
wat hoor ik buiten?
Het begint weer zacht te regenen,
ik haal mijn klompen naar binnen,
en stook de kachel nog eens op.
Mijn euforie probeer ik een plek te geven,
het duurt nog wel even
maar mijn stille verlangen
naar de ontluikende lente
naar de ontluikende lente
is aangewakkerd.
die regen
BeantwoordenVerwijderenmoet je weten
is een zegen
het maakt
de aarde
rijp
straks
als het licht
weer vlamt
en de wind
komt fluisteren
dan
zul je zien
zul je horen
zul je weten
wat je nu al
mag geloven
wakker
maar aan
die lente
het duurt
maar heel even
tot je het leven
weer ziet
ontspruiten
Dat is heel mooi beantwoord Anton. Ik zie ernaar uit.
VerwijderenJa, lichtpuntjes zien, hopen voelen, zelfs middenin de winter!
BeantwoordenVerwijderenDe lente komt echt wel. Wat een mooi gedicht! Dus dichten doe je ook! Veelzijdig hoor. Ik kan echt niet dichten ( niet dat het rijmt zeg maar)
BeantwoordenVerwijderenZo af en toe ontstaat er iets in mijn gedachten. Je kunt ze terugvinden aan de zijkant op dit weblog! Mijn gedicht 'verlangen' op mijn weblog Christenleven was mijn eerste gedicht!
Verwijderen