Gebrokenheid van de schepping

Misschien overkomt het jou ook wel eens: Je kijkt op de verjaardagskalender in het toilet en ziet allerlei namen staan. Een naam roept een bepaalde herinnering op en voordat je het weet, ben je ver weg met je gedachten en denk je terug aan de tijd dat je nog contact had met die persoon.
Het exemplaar dat wij hebben hangen, begint wat slecht te worden en valt af en toe naar beneden maar ik kan hem om een of andere reden maar niet in het oud papier gooien. Het gevolg is dus dat er steeds meer namen bijkomen maar ook dat de mensen die we al jaren niet meer hebben gezien, blijven staan. Het roept steeds weer herinneringen op...

Toen ik zo mijn gedachten liet gaan over de namen die er opstonden, werd ik toch een beetje melancholisch.
Wat kan er in een paar jaar tijd toch ontzettend veel veranderen. Vriendschappen veranderen of worden beëindigd, huwelijken worden verbroken en mensen overlijden.
Wat mij het meeste raakt en waar ik wel vaker over nadenk is het feit dat ik in de afgelopen jaren een heel aantal vriendinnen heb gehad waar ik op dit moment geen contact meer mee heb. Ik heb ze min of meer 'verloren' aan het leven. Er is niet één specifieke reden voor aan te wijzen want aan alle vriendschappen die zijn beëindigd - bewust of onbewust - liggen andere oorzaken ten grondslag.

Een vriendin van de lagere school vond dat ik toch wel erg fanatiek in mijn geloof geworden was de laatste jaren. Ze kon er moeilijk mee omgaan en helaas hebben we geen contact meer hoewel we elkaar nog steeds vriendelijk groeten. Later is een goede vriendin die ik tijdens de middelbare schoolperiode heb leren kennen, geëmigreerd. Mailtjes kwamen niet aan en helaas is ook dat contact heel langzaam verloren gegaan.
Een andere vriendin ging de zending in en ging naar Afrika, ook andere vriendinnen verhuisden omdat hun mannen elders werk vonden. Vriendinnen kregen een relatie of trouwden en bouwden ergens anders hun leven op. Ook een aantal echtparen waar we goed contact mee hadden, gingen scheiden en het contact werd verbroken omdat er nieuwe relaties werden aangegaan of er van hun kant geen behoefte meer was aan contact.

Het feit dat wij als gezin een aantal keer zijn veranderd van (kerkelijke)gemeente, heeft mij ook een aantal vriendschappen gekost.* We verloren elkaar uit het oog en er was soms onbegrip. Soms hebben mijn man en ik ervoor gekozen om in stilte en niet met boze gezichten weg te gaan en een nieuwe weg in te slaan. Dit hield in dat sommige wegen scheidden en relaties werden verbroken.

Kortom, vrienden gaan en vrienden komen. We verliezen ze aan de dood of aan het leven. Het is verdrietig, maar zo gaan dingen soms. Het is niet zo ik het allemaal wel 'goed' vind,  maar ik heb geleerd er mee om te gaan. Ik heb geleerd het te accepteren want soms is of kan het gewoon niet anders, hoe graag ik het ook zou willen. Een vriend(in) loopt soms een tijdje samen met je op in het leven maar er komt een tijd dat zijn of haar weg een andere kant opgaat. Ik begrijp niet waarom dat zo is, maar ik vertrouw erop dat God er een bepaalde bedoeling mee heeft (gehad).
Menselijk gezien zou ik het soms graag anders gewild hebben en anders gedaan willen hebben maar ik heb mij erbij neergelegd. Ik heb het in Gods handen gelegd. Ik heb hén in Gods handen gelegd. Het is een gevolg van de gebrokenheid van deze wereld.

Op een dag hoop ik dat ik met alle vriendinnen samen feest zal vieren bij onze Heer en Heiland. Tot het zover is, bewaar ik hun bemoedigende kaarten, brieven en gesprekken als een warme herinnering.

* Maar het heeft mij ook een aantal dierbare vriendinnen opgeleverd, waar ik zéér dankbaar voor ben.


Heb jij soortgelijke ervaringen met vriendschappen? Hoe ga jij hiermee om?