"Elke dag weer koken, strijken, stofzuigen, kinderen in bad doen en in bed stoppen... Niets ter wereld is zo vermoeiend als echtgenote en moeder zijn."
Op de achterflap van het boek 'De chaos de baas' van Sheila Wray Gregoire wordt kort beschreven wat deze christelijke schrijfster beoogt met het schrijven van haar boek:
"Veel vrouwen voelen zich emotioneel en lichamelijk uitgeput door de steeds terugkerende eindeloze hoeveelheid werk. Of ze al dan niet een baan buitenshuis hebben, maakt daarbij geen verschil. Dit boek beschrijft een uitweg uit de vermoeiende vicieuze cirkel van gezin en huishouden. De kern van het probleem is volgens de acteur dat vrouwen er niet in slagen de juiste prioriteiten te stellen. In de praktijk lijken ze meer op zorgende Martha's dan op luisterende Maria's."
Afgelopen week ben ik begonnen met het lezen van dit boek. Vaak schrijf ik pas een blogbericht over een boek wanneer ik het uit heb, deze keer ben ik echter van mening dat ik jullie dit boek niet mag onthouden.
Gaandeweg wil ik de komende weken verschillende keren een klein stukje uit het boek citeren en hier wat over schrijven. De stukken die mij deze keer raakten, waren gedeelten op blz. 14-15:
Vrouwen onder druk
"De meeste vrouwen voelen zich overbelast door al het werk dat op hun schouders neerkomt. In 1998 heeft een wetenschappelijk onderzoek naar de gezondheid van vrouwen aangetoond, dat de grootste zorg die vrouwen hadden niet lag in de kans op borstkanker of een hartkwaal - zelfs niet in hun eventuele overgewicht! Het lag veel banaler: we zijn stuk voor stuk gewoon te moe. We doen te veel en krijgen te weinig hulp. En maar al te vaak denken we dat het probleem in onszelf ligt, in plaats van in datgene wat we doen.
Naar buiten doen we ons voor als volmaakte echtgenotes en moeders, actief in de kerk en in het vrijwilligerswerk. Niemand die ook maar vermoedt hoe verdrietig, eenzaam en uitgeput we zijn, omdat we zo weinig tijd voor onszelf hebben en thuis zo weinig emotionele en praktische steun krijgen."
De schrijfster wil duidelijk stellen dat ze geen kritiek wil leveren op moeders die thuis blijven bij de kinderen. Ze heeft dat zelf acht jaar gedaan en vond het geweldig! "In de meeste gevallen is het voor alle betrokkenen het beste als een van de ouders thuis kan zijn", aldus Gregoire.
"Nu steeds meer vrouwen een hogere opleiding volgen, komen we steeds vaker voor steeds moeilijker keuzes te staan als het gaat om de combinatie van gezin en beroep. Schuldgevoelens kunnen ons verzwakken en ons verhinderen hulp te vragen of onze hoge normen bij te stellen. De maatschappij tekent ons de succesvolle vrouw als iemand die alles heeft: een baan, een man, een gezin - en dat alles ook nog een moeiteloos combineert. Veel minder aandacht hebben wij voor de prijs die een vrouw daarvoor betaalt, of voor de vraag of een man eenzelfde evenwicht in zijn leven zou moeten aanbrengen.
Wij vrouwen gaan aan deze spanningen ten onder. Als we 'alleen maar' moeder zijn, hebben we twijfels over onze eigenwaarde, maar als we buitenshuis gaan werken, voelen we ons schuldig. Ik moet de eerste vrouw nog tegenkomen die deze verscheurdheid niet herkent. Wij willen een bijdrage leveren, iets zinvols met ons leven doen, maar dat wordt heel moeilijk als we het grootse deel van ons leven besteden aan activiteiten die de meeste mensen onbelangrijk vinden."
Dit zijn natuurlijk maar korte citaten, je zou alles moeten lezen uit dit hoofdstuk om beter het verband te kunnen begrijpen.
Ik kan je dan ook van harte het boek aanraden om het te kopen en het te lezen, heel langzaam, stukje voor stukje. Het boek begint voor je gevoel wat 'negatief ' maar naarmate je verder leest, begrijp je steeds beter wat de schrijfster bedoelt.
Op de achterflap van het boek 'De chaos de baas' van Sheila Wray Gregoire wordt kort beschreven wat deze christelijke schrijfster beoogt met het schrijven van haar boek:
"Veel vrouwen voelen zich emotioneel en lichamelijk uitgeput door de steeds terugkerende eindeloze hoeveelheid werk. Of ze al dan niet een baan buitenshuis hebben, maakt daarbij geen verschil. Dit boek beschrijft een uitweg uit de vermoeiende vicieuze cirkel van gezin en huishouden. De kern van het probleem is volgens de acteur dat vrouwen er niet in slagen de juiste prioriteiten te stellen. In de praktijk lijken ze meer op zorgende Martha's dan op luisterende Maria's."
Afgelopen week ben ik begonnen met het lezen van dit boek. Vaak schrijf ik pas een blogbericht over een boek wanneer ik het uit heb, deze keer ben ik echter van mening dat ik jullie dit boek niet mag onthouden.
Gaandeweg wil ik de komende weken verschillende keren een klein stukje uit het boek citeren en hier wat over schrijven. De stukken die mij deze keer raakten, waren gedeelten op blz. 14-15:
Vrouwen onder druk
"De meeste vrouwen voelen zich overbelast door al het werk dat op hun schouders neerkomt. In 1998 heeft een wetenschappelijk onderzoek naar de gezondheid van vrouwen aangetoond, dat de grootste zorg die vrouwen hadden niet lag in de kans op borstkanker of een hartkwaal - zelfs niet in hun eventuele overgewicht! Het lag veel banaler: we zijn stuk voor stuk gewoon te moe. We doen te veel en krijgen te weinig hulp. En maar al te vaak denken we dat het probleem in onszelf ligt, in plaats van in datgene wat we doen.
Naar buiten doen we ons voor als volmaakte echtgenotes en moeders, actief in de kerk en in het vrijwilligerswerk. Niemand die ook maar vermoedt hoe verdrietig, eenzaam en uitgeput we zijn, omdat we zo weinig tijd voor onszelf hebben en thuis zo weinig emotionele en praktische steun krijgen."
De schrijfster wil duidelijk stellen dat ze geen kritiek wil leveren op moeders die thuis blijven bij de kinderen. Ze heeft dat zelf acht jaar gedaan en vond het geweldig! "In de meeste gevallen is het voor alle betrokkenen het beste als een van de ouders thuis kan zijn", aldus Gregoire.
"Nu steeds meer vrouwen een hogere opleiding volgen, komen we steeds vaker voor steeds moeilijker keuzes te staan als het gaat om de combinatie van gezin en beroep. Schuldgevoelens kunnen ons verzwakken en ons verhinderen hulp te vragen of onze hoge normen bij te stellen. De maatschappij tekent ons de succesvolle vrouw als iemand die alles heeft: een baan, een man, een gezin - en dat alles ook nog een moeiteloos combineert. Veel minder aandacht hebben wij voor de prijs die een vrouw daarvoor betaalt, of voor de vraag of een man eenzelfde evenwicht in zijn leven zou moeten aanbrengen.
Wij vrouwen gaan aan deze spanningen ten onder. Als we 'alleen maar' moeder zijn, hebben we twijfels over onze eigenwaarde, maar als we buitenshuis gaan werken, voelen we ons schuldig. Ik moet de eerste vrouw nog tegenkomen die deze verscheurdheid niet herkent. Wij willen een bijdrage leveren, iets zinvols met ons leven doen, maar dat wordt heel moeilijk als we het grootse deel van ons leven besteden aan activiteiten die de meeste mensen onbelangrijk vinden."
Dit zijn natuurlijk maar korte citaten, je zou alles moeten lezen uit dit hoofdstuk om beter het verband te kunnen begrijpen.
Ik kan je dan ook van harte het boek aanraden om het te kopen en het te lezen, heel langzaam, stukje voor stukje. Het boek begint voor je gevoel wat 'negatief ' maar naarmate je verder leest, begrijp je steeds beter wat de schrijfster bedoelt.
Naarmate ik verder lees in het boek, krijg ik steeds meer de neiging om hele stukken over te typen en met jullie te delen. Dit is helaas niet toegestaan en daarom heb ik voor mijzelf toch besloten om het bij dit blogbericht te houden.
Eigenlijk wil ik jullie van harte uitdagen het boek gewoon te gaan lezen. (Het is ook bij de bibliotheek aan te vragen). Hoe verder je leest in het boek, hoe minder negatief en hoe meer oplossingsgericht de schrijfster wordt. Er staan verschillende korte testjes in het boek en ook geeft ze aan het einde van elk hoofdstuk een aantal tips waar je mee aan de slag kunt.
Een blogleester wees mij er nog op dat de schrijfster zelf ook weblog bijhoudt. Het is in het Engels weliswaar maar het blog is de moeite waard. De link vind je in de reacties hieronder.
Eigenlijk wil ik jullie van harte uitdagen het boek gewoon te gaan lezen. (Het is ook bij de bibliotheek aan te vragen). Hoe verder je leest in het boek, hoe minder negatief en hoe meer oplossingsgericht de schrijfster wordt. Er staan verschillende korte testjes in het boek en ook geeft ze aan het einde van elk hoofdstuk een aantal tips waar je mee aan de slag kunt.
Een blogleester wees mij er nog op dat de schrijfster zelf ook weblog bijhoudt. Het is in het Engels weliswaar maar het blog is de moeite waard. De link vind je in de reacties hieronder.
Leuk dat je dit deelt, ik ga de volgende berichten zeker lezen!
BeantwoordenVerwijderenBen benieuwd Wendy!
BeantwoordenVerwijderenKlinkt als een leuk boek!
BeantwoordenVerwijderenHuisvlijt
Shiela Wray Gregoire blogt ook (in het Engels) over opvoeden, huwelijk, sex, relatie met God en conflict hantering. Absoluut een van de beste blogs die ik ooit ben tegengekomen. Vind haar blog op To Love Honor and Vacuum.com http://tolovehonorandvacuum.com/
BeantwoordenVerwijderenIk heb ook een aantal eboeks van haar gelezen - was zeer onder de indruk. Was niet in mij opgekomen dat haar boeken misschien ook vertaald waren. Bedankt.
Groetjes, Thea
Dank je voor het doorgeven Thea, dat wist ik niet. Ik ga gauw eens kijken op haar weblog.
Verwijderen