Voor hem zijn de grenzen veel helderder wat betreft werk, hobby's, afspraken of kerkenwerk.
Persoonlijk merk ik dat ik veel dingen er 'even tussendoor doe'. Terwijl ik strijk of kook, praat ik met de kinderen. Terwijl ik bezig ben met iets voor de kerk, gaat de telefoon en belt er iemand op die mij op dat moment even nodig heeft. Terwijl ik aan het schoonmaken ben, belt er ineens een buurvrouw aan die even kletsen wil. Mijn werkweek loopt ook niet van maandag t/m vrijdag maar gaat in het weekend vaak gewoon door.
Aan de ene kant vind ik het heerlijk dat ik dus 'vrij' ben in het indelen van mijn dag, aan de andere kant vind ik het ook wel eens moeilijk. Wanneer heb ik nu eigenlijk écht een afspraak of wanneer ben ik nu écht vrij? Wanneer zeg ik nu (tegen iemand of tegen mijzelf) néé? Vaak probeer ik alles overal toch maar tussendoor te plannen en weer iets anders op te schuiven zodat alles vooral maar door kan gaan.
Als ik in een weekend terugkijk op een week, zie ik dat alles uiteindelijk toch wel weer gelukt is, maar erg makkelijk ging het dan niet. Er gebeuren zoveel onverwachte dingen, vaak ook met de kinderen, dat ik soms denk dat ik gewoon helemaal niets meer moet plannen. Het gaat toch altijd anders dan dat ik denk....
Begrijp mij goed hoor, ik geniet ervan thuis te zijn en in zekere mate te kunnen kiezen wat ik zal doen maar soms, heel soms, lijkt het mij ook heerlijk voorspelbaar als je 'gewoon' een baan hebt bij een werkgever en precies weet waar je aan toe bent en hoeveel uur je in de week werkt.
Herkenbaar?
Leuk stukje over jezelf!
BeantwoordenVerwijderenJa hoor, die worsteling ken ik zeker! Ik schreef er pas ook een stukje over. En het helpt, maar ik moet me dan wel aan die planning houden en dat vind ik nog wel es lastig.
http://opliefdesjacht.blogspot.nl/2013/11/timemanagement.html
Als het aan mijzelf ligt, houd ik me ook wel aan de planning. Ik ben wat dat betreft wel gedisciplineerd, maar er komt zo vaak zoveel tussendoor ;)
VerwijderenHa, wel herkenbaar dit. Willen werken volgens een strak schema. Willen vatten van de tijd, die vervliegt. Er staat iemand dicht bij me (...), die dit ook los heeft moeten laten, al is het dan nog maar gedeeltelijk en noodgedwongen.
BeantwoordenVerwijderenMaarre ... jij denkt dat een baan wel duidelijke kaders schept en vaste tijden kent? Hmmm ... ?!
Managen is niet alleen strak plannen, maar ook afwijken van je eigen regels, ad hoc beslissingen nemen, inspelen op wat er gebeurt, in goed banen leiden van het onverwachte. Kortom, het leven is bijna nooit voorspelbaar, behalve misschien voor een ambtenaar of onderwijzer ...
En, ook belangrijk, mensen zijn altijd belangrijker dan taken of functies.
Misschien vergis ik me erin Anton dat iemand met een betaalde baan vastere kaders heeft. Misschien lijkt het inderdaad zo.
VerwijderenNu ik dit zo lees, denk ik ook dat ik veel meer tijd moet 'inplannen' voor onverwachte dingen. Alhoewel, die dingen gebeuren natuurlijk nooit als je er tijd voor hebt, die komen natuurlijk onverwachts...
Zeer herkenbaar... Ik kan denk ik wel redelijk vergelijken tussen 'thuis' en 'werk'.
BeantwoordenVerwijderenSinds een jaar heb ik een baan buitenshuis, 17 uur in de week. Die dagen verlopen ook niet altijd zoals gepland of eigenlijk nooit (doktersassistente dus je weet nooit wat er gebeurt, elk telefoontje is weer onvoorspelbaar) , maar toch zit daar kop en staart aan.
Je start met de computer aanzetten en je eindigt met dat ding weer uitzetten. Daarna trek je de deur achter je dicht en is het werk voor die dag GEDAAN.
Thuis gaat dat anders! Een gevleugelde uitspraak hier is: "Er kwam zeker wat tussen." Dat wordt gezegd als de was half gevouwen is, de deur naar de schuur openstaat, een overhemd half gestreken op de plank ligt enz. enz. Ja, inderdaad. Er kwam heel wat tussen! Ik heb me er bij neergelegd. Ik begin ergens aan, en zie wel waar het eindigt. Wat niet vandaag af komt wordt morgen gedaan. Mijn jongens zien gelukkig geen stof en viezigheid, dus als de wc een dagje later wordt schoongemaakt hebben ze daar geen last van. Ik soms wel, maar ook dat moet ik naast me neerleggen.
Echt vrij? Ik néém vrij! Bijvoorbeeld met een boek op de bank. Met een haakwerkje in mijn favoriete stoel. Dat zijn mijn pauzes want die worden je niet opgelegd. Op mijn werk roept mijn collega om 1 uur: PAUZE! Maak de rest straks maar af! En dan hebben we het een half uur niet over het werk terwijl we met elkaar eten. Thuis gaat dat anders.
Dus ik vind jouw uitspraak bovenaan, van Elisabeth Elliot wel een hele goeie.
DOE ALLES VAN HARTE ALS VOOR DE HERE!! Ik denk dat het doen van deze door God bedachte tekst de oplossing voor ons moeders/huisvrouwen is. Dus of het nou een wond verbinden is of Duits overhoren (tussen het koken door haha), wc schoonmaken of de buurvrouw erwtensoep brengen... als ik ALLES voor de Here doe maakt het niet uit.
En krijg ik genoeg energie, kracht, moed, vreugde, troost enz. om al die taken te doen.
Bedankt voor je aanmoediging om alles voor de Here te doen! Nu ga ik de keuken schoonmaken (heb broodjes, speculaasbrokken en amandelstaaf gebakken dus mijn keuken is wit), surprise maken (kan je dat zelfs voor de Here doen? Ja hoor!), badkamer soppen, zoonlief aan huiswerk zetten met een blij hart!
En jij ook weer bedankt voor je bemoedigende stukje Atlanta! Mooi om te lezen hoe jij ermee omgaat.
VerwijderenHeel herkenbaar! Ik vind het vooral lastig dat ik voor mijn gevoel nooit een klus (wat dan ook) achter elkaar af kan maken. Er komt altijd iets tussendoor, waardoor ik weer moed moet verzamelen om halverwege een karweitje weer in te vallen. Dat geeft veel onrust. De volgende vraag is natuurlijk: wat gaan we er aan doen? ;-)
BeantwoordenVerwijderenHerkenbaar ;)
VerwijderenZeker een herkenbare posts! Ik heb hem dan ook getweet en op Facebook gedeeld! Dank voor je eerlijkheid.
BeantwoordenVerwijderenDank je Nicole, ik zag het!
BeantwoordenVerwijderenVoor de meeste managers van het gezin is het toch wel herkenbaar denk ik.
Heel herkenbaar!
BeantwoordenVerwijderenEn goed om te lezen dat iedereen hier wat van herkent.
Samen ben je niet alleen.
;)
VerwijderenAls je een baan hebt en je hebt kinderen blijft dat laatste toch de onberekenbare factor.
BeantwoordenVerwijderenIk vind juist dat je ook teveel aan een planning kunt vastzitten, dan móet dat alles persé terwijl ik gerust een week iets oversla als me dat beter uitkomt. De kinderen zijn nog nooit ziek geworden van een x niet dweilen...
Dit is een heel herkenbaar geschreven stuk.
BeantwoordenVerwijderenIk ben 20 uur per week werkzaam voor mijn baas, dan nog 4 uur per week help ik een dame van 75.
En de rest is voor huishouden en gezin en vrije tijd? Die pak ik even snel tussendoor, na het opruimen van de tafel en de keuken weer netjes is na het avond eten.
Even snel mijn mail lezen even snel kijken of er nog nieuwtjes zijn, zoals dit stukje en soms heb ik daar niet de tijd voor omdat er wel andere klusjes zijn
Tijd voor mijn kinderen neem ik als ze thuis komen. Half uurtje even zitten met de jongste, zoonlief komt later dus dan is hij aan de beurt, manlief komt tussendoor, en tussen het koken door, luister ik naar zijn verhaal van zijn dag. En op zijn beurt vraagt hij aan mij hoe mijn dag is verlopen.
Als ik uit mijn werk kom is het huishouden aan de beurt, en je doet van alles door elkaar, tenminste ik. Multitasking noemen ze dat geloof ik. Buuf komt op de koffie, prima maar ondertussen aardappels schillen en vlees braden, sorry werkende huisvrouw/moeder/ echtgenote dan is dat niet anders.
Weekend is van mijn gezin, hoewel dan wasjes gedraaid worden, bedden verschoont, en ja, je gaat maar door.
Maar het gaat me goed af, en ik krijg geen klachten en 1 x per week is er familie overleg.
Hoe gaat het met iedereen, gaat het in huis met elkaar zoals je wil, zijn er vragen is er wat nodig? En ga zo maar door.
Fijn zo een stukje om er even over na te denken, ik ben maar een bezig bijtje.
Liefs
Wil
Nee, geen last van eigenlijk. Ik leef best wel relax, pas goed op dat er niet te veel op mijn bordje komt en kan goed nee zeggen. Het gaat gewoon best wel goed en ik voel me tevreden. Wat niet af is komt wel. Slaap is belangrijk voor mij. Als ik een paar dagen niet goed slaap voel ik me meer ontevreden. En ga ik jagen, mopperen, klagen, somber doen. Misschien ben ik wel een te makkelijke mama.
BeantwoordenVerwijderen