Perfectionisme

De afgelopen weken hebben wij genoten van een paar heerlijke, rustige vakantieweken. Tijdens de vakantie heb ik een aantal boeken gelezen ( hier zal ik ongetwijfeld nog over bloggen) en rustig nagedacht over het komende seizoen. Al lezende kwam ik een passage tegen die mij aan het denken heeft gezet. Ik herken mij namelijk voor een heel groot deel hierin. Het heeft namelijk heel veel invloed op alles wat ik in mijn leven doe en denk.

"We zijn allemaal op zoek naar perfectie. Kijk naar een perfecte witte muur. Als er een donker vlekje op zit, dan zul je dat zien. En jij kunt kiezen: richt jij je op die witte muur of op dat donkere vlekje wat je ziet?
Ik kom behoorlijk veel mensen tegen die kampen met perfectionisme. Ze zijn tot het uiterste bezig hun leven perfect te organiseren en kunnen moeilijk omgaan met dingen die ineens anders gaan. Ook kunnen ze eindeloos bezig zijn iets beter te maken, zonder nog te genieten van wat ze aan het doen zijn. Natuurlijk is het handig om een goed systeem te hebben en kwaliteit te leveren is ook belangrijk. Maar je te veel laten leiden door perfectionisme is niet goed, omdat het je verlamt.
Het is alsof er continu een kritische Klaas of Klara over je schouders meekijkt, die commentaar levert op alles wat je doet en kritiek heeft wanneer je ergens niet aan toekomt. Het is nooit goed genoeg en dat vraagt enorm veel energie. Die kritische toeschouwers symboliseren de interne dialogen die je met jezelf voert. Dat stemmetje in je hoofd dat je continue aanspoort om nog meer te doen en het nog beter te doen."

De komende tijd wil ik, samen met God, proberen minder perfectionistisch te zijn in alle dingen die ik doe. Ik hoef maar kán ook niet alles in de hand houden. Goed is vaak goed genoeg, het hoeft niet altijd nóg iets beter. Ik mág fouten maken en per ongeluk dingen over het hoofd zien. Mijn prestaties zijn niet het belangrijkste. Ik mag zijn zoals ik ben.
Het heeft denk ik nog even tijd nodig voordat het helemaal goed tot me door gaat dringen.....