Het laatste kind in het bos..


Onlangs viel mijn oog op het boek 'Het laatste kind in het bos' van Richard Louv. Omdat ik zelf bij (bijna ín) het bos ben opgegroeid, trof de titel van dit boek mij onmiddellijk. Ik heb het bij de bieb aangevraagd en ben het gaan lezen!

Op het internet bleek er een speciale website aan besteed te zijn en ook het voorwoord uit het boek is op internet te vinden. Hieronder een kort gedeelte: 

“Wat is er nou spannender dan met vriendjes rondstruinen door bossen en parken, hutten maken, bramen plukken en dieren besluipen? Het ‘scharrelkind’ – een jaar of twintig geleden nog zo’n normaal verschijnsel – is volledig uit beeld geraakt. Dat is vreselijk jammer. De straat is het exclusieve domein van auto’s  geworden en bezoek aan parken en natuurgebieden is aan regels gebonden. Kinderen zitten steeds vaker binnen, achter computer of televisie, of ze worden achter hek en schutting in de tuin gehouden. Veel mensen hebben dit nauwelijks door, maar wie op een doordeweekse namiddag om zich heen kijkt, zal versteld staan: in veel straten in de Amsterdamse of Rotterdamse binnenstad is geen kind te bekennen.
Steeds meer kinderen komen zelden of nooit in een bos of op het platteland.
In dit boek geeft Richard Louv op overtuigende wijze aan dat kinderen die (bijna) geen contact met natuur hebben daarvan grote nadelen ondervinden. Een breed scala van effecten komt aan de orde: van gedragsstoornissen zoals adhd en ‘cultureel autisme’, en fysiologische effecten zoals zwaarlijvigheid en suikerziekte, tot een vergaande vervreemding van leefomgeving, eigen lichamelijkheid en zingeving/spiritualiteit. Als een complete generatie jongeren het contact met de natuur verliest, zal de hele samenleving daar de gevolgen van ondervinden. Dit is ongewenst en – sociaal gezien – onacceptabel.
Je zou bijna pleiten voor een speciaal beschermingsplan voor scharrelkinderen, zoals dat eerder voor korenwolven, otters en andere met uitsterven bedreigde soorten is ontwikkeld.”

Uit het voorwoord van ‘Het laatste kind in het bos’ van Richard Louv




Reacties