Afgelopen week heb ik iets bijzonders meegemaakt wat ik graag
wil delen. Ik ben er zelf nog vol van en heb het telkens in mijn gedachten.
Al een tijdje bezoek ik oudere mensen in een complex hier in het
dorp. Dinsdagmorgen ging ik naar een mevrouw die ik alleen van naam kende. Ze bleek
familie van mijn man te zijn, dat was al heel bijzonder. Maar....wat nog
bijzonderder was, was dat we na een minuut of tien over het christelijk geloof in gesprek
raakten. Ik had haar Bijbeltje (en een boekje van Watchman Nee) al zien liggen op de tafel en dat biedt altijd mooie aanknopingspunten. We hebben ruim een uur gepraat over onze Heer en Heiland!
Het was zo'n bijzondere morgen, ik zou er nog veel meer over kunnen vertellen.
Zoals deze vrouw (ze was 93) getuigde was echt geweldig. Wat voelden we ons
één, terwijl we elkaar nog nooit ontmoet hadden. Aan het einde van de ochtend
vroeg ze of ik een paar verzen wilde lezen uit de Bijbel. Ik mocht iets lezen
dat ik mooi vond. Ik bladerde gelijk naar het gedeelte dat is 's morgens zelf had gelezen en las uit
Lucas 2 vers 17-20. Wat vond ze dit geweldig....ze werd er helemaal blij van.
Ze vroeg of ik ook nog wilde bidden en zij bad ook voor mij. Samen
hebben we, net als de herders deden, God geprezen en Hem gedankt voor de Here
Jezus! Wat was dit een bijzondere ervaring om zoiets te mogen doen met iemand
die je niet kent maar waar je je diep mee verbonden voelt. Zo is het eigenlijk
met ons allemaal als christenen, we kennen elkaar misschien niet persoonlijk, maar mogen één
zijn in onze Here Jezus Christus en Hem prijzen. Wat geweldig!
Eigenlijk hoef ik hier verder niet veel aan toe te voegen maar vanmorgen las ik uit Lucas 2: 36-40. Ook hierin komt weer terug hoeveel we van oudere mensen en in dit geval Hanna, kunnen leren.
In 'Het Leven' las ik nog deze toevoeging: 'Onze samenleving hecht vaak meer waarde aan jeugd dan aan wijsheid en vaak wordt voorbij gezien aan de mogelijke bijdragen van ouderen. Als christenen moeten wij deze waarden omkeren waar dat maar mogelijk is. Moedig oudere mensen aan hun wijsheid en ervaring te delen. Luister goed als ze spreken. Geef hun je vriendschap en help hen manieren te vinden om God te kunnen blijven dienen'.
Een prachtige aanvulling en wijze les.
Ai, wat een mooi stukje Wendy, ik voel gewoon je liefde en vreugde voor haar door je schrijven heen. en ja, wat kunnen we veel leren van oudere mensen, we meoten daar wel bewust tijd voor nemen. Heel fijn dat je deze ervaring met ons wilt delen!
BeantwoordenVerwijderenJa, zeer herkenbaar.Ik vergeet nooit meer, toen ik in een Verzorgingshuis werkte, was er een mevrouw die haar heup gebroken had en veel pijn had en daarom afgezonderd was van het groepswonen van dementerende bejaarden. Ik ging zo nu en dan naar haar kamer en zong met haar Johannes de Heer liederen en zij klaarde helemaal op en zij kreeg tranen in haar ogen! Er kwam normaal gesproken, niks zinnigs uit deze demente vrouw, maar de liederen kende zij uit haar hart en zong ze zo mee!
BeantwoordenVerwijderenWat is het toch geweldig dat dat stukje langetermijngeheugen niet weg is, het lijkt wel of de Heer daar voor gezorgd heeft.
Toen de mevrouw overleed, kreeg ik van haar familie een oude zangbundel van Johannes de Heer. Het ligt in mijn boekenkast geopend ter herinnering aan deze zuster.
Daarom is het zo belangrijk de Heer zo vroeg mogelijk te kennen.
Mooi dat je het hier ook wilt delen. je hoort oude mensen vaak zeggen dat ze eenzaam zijn. Ik voel me best een beetje schuldig. Zomaar iemand opzoeken die je niet kent ... Maar als ik jou verhaal lees kan het leiden tot mooie ontmoetingen. Ik denk dat oudere mensen ons heel veel kunnen leren. Ze hebben zo'n levenseravring. Dank je wel voor dit stukje.
BeantwoordenVerwijderenWendy, wat prachtig om te lezen....dat je zó die eenheid in Christus mag ervaren, heel bijzonder. Dan vallen leeftijden helemaal weg hè?
BeantwoordenVerwijderenIk ben ook erg dol op oude mensen. Elke twee weken bezoek ik een mevrouw van 91. Ze is ook christen en door de jaren heen (inmiddels 11) zijn we vriendinnen van elkaar geworden. Zij is een groot voorbeeld voor mij. Ze heeft zoveel meegemaakt in haar leven en nog steeds gaat lang niet alles over rozen, maar klagen doet ze nooit. Haar hele identiteit is gevormd door Jezus en daardoor ga ik altijd met iets extra's bij haar vandaan en ga ik graag weer naar haar toe.
Ik zal eens aan haar vragen of ik een blog aan haar mag wijden...als ik tenminste een beetje fatsoenlijk kan uitleggen wat bloggen is want computer en laptop zeggen haar niets!
Wat mooi, ook stukjes van anderen te lezen, het is zo bemoedigend. Dank jullie wel.
BeantwoordenVerwijderenWat mooi! Ik word er zelf ook blij van, nu ik dit zo lees. En ik heb dezelfde ervaring. Ik vind het altijd fijn om met mensen van welke leeftijd dan ook over God, en de Here Jezus te praten, om het geloof te delen, om te vertellen en te horen wat ons aangesproken heeft en wat we geleerd hebben. Dat is geweldig! Maar een ouder iemand, iemand die al zoveel heeft meegemaakt met de Heer, dan word ik een soort spons, dan wil ik alles horen! We kunnen zoveel leren van ze en ook zo door ze bemoedigd worden.
BeantwoordenVerwijderenIk ben met een recensie bezig (waarschijnlijk post deze komende week op mijn blog) over het boek van Billy Graham, 'Bijna Thuis'. Een boek over ouder worden en zijn, hij noemt hier ook het voorbeeld/getuigenis zijn voor anderen als iets essentieels voor oudere mensen. Maar dat gebeurt al door gewoon met God te leven!
Prachtig stuk. Laatst nog kwam er een oudere man bij mij aan de balie post brengen. Ik moest even denken van zo, toe maar, deze man werkt gewoon nog bij die bedrijf. Vaak worden ze maar vervangen door jonkies. Terwijl hij wegliep, keek ik hem na en bedacht me: poeh, wat een bulk aan ervaring loopt daar eigenlijk. Dat bedrijf zou wel gek zijn om hem te vervangen. Hij weet heel veel, werkt er vast al tientallen jaren (weet ik eigenlijk helemaal niet, maar zo was ik wat aan het wegdenken).
BeantwoordenVerwijderenHeel bijzonder dat je dit met deze dame hebt mogen meemaken. Fijn dat jullie elkaar zo hebben mogen bemoedigen.