Rust in een jachtige wereld...

Wat gaat alles tegenwoordig toch razendsnel! Gisteren heb ik mij sinds lange tijd weer eens gerealiseerd in wat voor een snelle en jachtige maatschappij we leven. Nu wist ik dat natuurlijk wel langer maar wanneer je er middenin zit, heb je het niet altijd in de gaten. Je past je erin aan en doet er ongemerkt aan mee. Alles moet snel, snel, snel.... Wanneer je elkaar wilt spreken, mail je elkaar, stuur je elkaar een berichtje op Facebook of verzend je een tweet, het is (zolang het internet werkt) in no- time gebeurd. Vaak heb je ook binnen korte tijd antwoord en moet je alweer nadenken over een volgende stap die je moet nemen.

Toch bestaat er ook een hele andere 'wereld'. Sinds een paar weken ben ik als vrijwilliger actief in een wooncomplex voor ouderen hier in het dorp. Toen ik de afgelopen dagen een aantal bezoekjes bracht aan deze  mensen, moest ik even wennen aan de snelheid. Het duurt soms vijf minuten voordat iemand bij de voordeur is en de deur heeft opengedaan. Vervolgens moet je, als je binnen bent, rustig, duidelijk en langzaam praten en vaak je zinnen nog eens herhalen.

Wanneer je zo rondloopt in een omgeving waar oudere mensen wonen, staat de tijd even stil. Deze mensen hebben geen haast, ze lopen rustig achter hun rollator door de gang of door hun huis. In de woonkamer is het stil, op een tikkende klok na, en een computer is er vaak niet te vinden. In alle rust zetten ze een kopje thee en nemen de tijd voor je.
Om eerlijk te zijn: het was heerlijk! Wat een verademing kan het soms zijn: gewoon even zitten, rustig te zitten, te praten en te luisteren. Geen mobiel die tijdens het gesprek moet worden opgenomen, geen stress, geen haast.
Ik geef toe, het was even omschakelen maar de komende tijd heb ik de planning staan dit vaker te gaan doen. Wat was het goed bij deze mensen te zijn en wat kan ik veel van hen leren.

'Wie gelooft, haast niet', zegt Jesaja 28:16....een wijs Woord, maar wat is het soms moeilijk!