De volgende bijbeltekst is eigenlijk de diepste wens die een ouder voor zijn kind(eren) kan hebben: 3 Johannes 1:4 "Groter blijdschap ken ik niet, dan dat ik hoor, dat mijn kinderen in de waarheid wandelen".Ik realiseer mij dat het voor veel ouders een wens blijft en na veel gebed nog altijd geen werkelijkheid is geworden. D.m.v. dit stukje wil ik jullie bemoedigen en aansporen te blijven volharden in het gebed voor jullie kinderen.
Als ouders zijn wij dankbaar dat onze vier kinderen al vroeg in hun leven besloten hebben Jezus in hun leven toe te laten. Ze waren allemaal tussen de 6 en 10 jaar oud toen ze bewust een keuze hebben gemaakt.
We hebben hen verteld over God, Bijbelverhalen voorgelezen, dagelijks met hen gebeden en hen meegenomen naar de kerk en naar de Bijbelclubs, waar ze werden onderwezen vanuit Gods Woord.
Ze werden vaak geconfronteerd met de vraag of ze Jezus wilden aannemen, maar we hebben het hun nooit opgelegd of hen gedwongen tot een keuze. We hebben wel gebeden dat alles wat ze leerden hun hart zou bereiken en hen een verlangen zou geven naar een diepe relatie met God.
We wilden dat het een keuze van hun hart zou zijn, hun eigen keuze. Toen het zover was, gaven ze aan met ons te willen praten en bidden. Ze stelden ons (daarvoor) al allerlei vragen en uiteindelijk kwam de dag dat ze Hem wilden aannemen als hun Redder. Dat was een bijzonder waardevol moment voor hen en voor ons als ouders.
Wat de leeftijd van onze kinderen ook is, het is nooit te vroeg of te laat om te bidden voor hun redding. Zie Joh. 3:3 en Openbaring 3: 20. In dit laatste vers staat: 'Ik sta voor de deur en klop aan. Als iemand mijn stem hoort en de deur opent, zal ik binnenkomen, en we zullen samen eten, ik met hem en hij met mij'.
Zoals het bij ons in het gezin is gegaan, is zeker niet vanzelfsprekend. Veel kinderen maken vandaag de dag andere keuzes en willen weinig of niets met het christelijke geloof te maken hebben. Het is belangrijk denk ik om te blijven bidden voor onze kinderen als ze de Heer nog niet hebben aangenomen maar juist ook als ze die keuze al wél hebben gemaakt. Het is niet vanzelfsprekend dat hun relatie met God goed blijft. Vaak hoor je dat pubers God te rug toe keren of als volwassene niets meer met God te maken willen hebben.
Laten we blijven bidden dat de Heilige Geest onze kinderen blijft helpen en leiden in elke fase van hun leven, dat ze een bewuste keuze maken of de relatie met God die ze al hebben verdiepen.
(een prachtig hulpmiddel hierbij is het boek 'De kracht van biddende ouders' van S. Omartian)
In ons gezin is het de traditie dat we de dag waarop één van onze kinderen een bewuste keuze gemaakt heeft elk jaar weer vieren met elkaar. We branden een speciale kaars en geven een (klein) cadeau dat bij de leeftijd van het kind past. Ik heb hier overigens al vaker iets over geschreven. Wie het leuk vindt, kan het hier teruglezen.
Vinden jullie het ook belangrijk dat jullie kinderen bewust ZELF een keuze maken voor de Here Jezus? Hoe is het voor jullie als ouders als je kinderen heel bewust een andere keuze maken?
Ja Wendy, niets is vanzelfsprekend. Mijn kleinkinderen zijn als baby's gedoopt ( katholieke kerk) en ik was erg trots dat mijn kinderen daarvoor kozen. Nu is het aan hen om verder de kinderen op een juiste manier aan te moedigen en enthousiast te maken/houden. Ik blijf bidden - zoals je zegt, dat moeten we zo-ie-zo blijven doen!
BeantwoordenVerwijderenOp dit moment zie ik nog niet dat onze kinderen afhaken, gelukkig. Willeke zit op belijdeniscatechisatie en is overtuigt christin. Jorike, is daarin ook heel duidelijk, al is het op een heel andere manier dan Willeke, wat minder naar buiten tredend. En Rob wil ook graag belijdenis doen, vertelde hij me vanmorgen. Geert weet zeker dat Jezus in zijn leven is. Wat is mooier? Niets. Maar gebed blijft nodig. Ook voor de kinderen die niet van ons zijn. Voor onze neef bijvoorbeeld, die niet gelooft. Wat een verdriet voor mijn zus en zwager!
BeantwoordenVerwijderenGroter blijdschap ken ik niet, dan dat ik hoor, dat mijn kinderen in de waarheid wandelen. Zo waar! Onze zoon heeft op jonge leeftijd al wel een bewuste keus gemaakt en was een getuigenis. Nu hij studeert bepaalt hij zelf zijn koers en heeft een geloofsstrijd gehad. En nu.... zoekt hij samen met zijn vriendin een gemeente. Zo waar om te blijven bidden dat ze in de waarheid mogen wandelen.
BeantwoordenVerwijderenJa, natuurlijk blijven bidden!Want als ze hebben besloten Jezus toe te laten en Hem te volgen, dan begint eigenlijk pas de strijd. Voor die tijd was het gewoon om naar hun "natuur"te handelen. En we zijn van nature aards gericht dus... Als ze bewust voor Jezus hebben gekozen komen er dagelijks momenten dat ze moeten kiezen in de verzoekingen: doe ik Gods wil of mijn eigen wil. En die verzoekingen die komen dagelijk GELUKKIG ook op mijn weg, want dan kan ik bewust kiezen: Niet mijn wil o God, maar Uw wil geschiede!. En in die strijd mag ik elke dag voor onze kinderen bidden, dat ze diezelfde keuze maken, want dat is het enige wat ons echt door en door gelukkig maakt!
BeantwoordenVerwijderenIk had zelf een paar dagen geleden een bijzonder belevenis: Ik was al biddend in slaap gevallen, in gebedsstrijd voor een bepaald kind, dat ook dat kind de weg tot waar geluk mag vinden, de weg achter de Here Jezus aan, naar de Hemel, de Genadetroon! Een uur nadat wij naar bed waren gegaan, midden in de nacht kreeg ik een sms van dat kind: mama, ik houd heel veel van u! Voor mij zo'n bemoediging dat God werkt door het gebed. Dit kind woont momenteel niet thuis, maar door gebed kan God een kind bewerken en dingen aanwijzen die ik met mijn gebrekkige moederliefdeniet kan! Ik ben zo dankbaar voor dit leven!
Wij hebben geen kinderen enkel een ruwharige teckel maar die zal geen bewuste keus maken dacht ik....
BeantwoordenVerwijderenJa, het is belangrijk dat de kinderen zelf de keuze maken. Maar dat kunnen zij alleen doen met een goede begeleiding van de ouders.
BeantwoordenVerwijderen