God laat onze kinderen niet los

Vanmorgen las ik een prachtig artikel wat zeker gespreksstof zal opleveren. Voel je vrij om te reageren op dit weblog of in de (besloten) Facebookgroep: 

"Kinderen die hun christelijke ouders duidelijk maken niet meer mee te willen naar de kerk. Het is een verschijnsel dat steeds vaker voorkomt. Dit geldt ook voor de dochter van Marjan uit Barendrecht. Tegenover CIP.nl laat ze weten haar dochter absoluut niet het geloof en de kerk te willen opleggen en veel waarde te hechten aan de kracht van gebed. "Bidden is geen garantie, maar ik vraag altijd om Gods leiding. En voorbede en zegenen heeft veel kracht."

Marjan heeft in totaal drie kinderen. Haar 22-jarige dochter is het huis uit en gaat haar eigen weg. Ze gaat niet naar een gemeente, gelooft wel in God, maar heeft veel kritische vragen. Haar twee andere kinderen van 13 en 11 jaar gaan op zondag mee naar een evangelische gemeente. Toch hield haar dochter zich in haar tienerjaren bezig met het geloof. "Ze voerde bijvoorbeeld chatgesprekken over het ontstaan van de wereld door God met atheïsten en ging naar de Alpha-cursus," vertelt haar moeder. Maar regels vergrootten de afstand tussen haar en de kerk. "Zo was er een leidinggevende die haar aansprak op haar kledingkeuze en op een gegeven moment aandrong om een keuze voor God te maken. Maar zo'n keuze moet vanuit jezelf komen en kan niet worden opgelegd. Dit heeft duidelijk een rol gespeeld in haar besluit om de kerk te verlaten."

Het vasthouden van de kerkelijke jeugd is in veel gemeenten een 'hoofdpijndossier' geworden. Jongeren gaan op een bepaald moment graag hun eigen weg. Dit bemerkt ook Marjan: "In deze tijd draait het om het eigen geluk, de volledige vervulling van wie je zelf kunt en wilt zijn in alle vrijheid, althans dat is wat de wereld c.q. de maatschappij en media je voorspiegelt. Anderzijds is er een hang naar commitment en mogen zijn wie je bent. Je kunt er op twee manieren tegenaan kijken: nu ben je soms een 'rare vogel' als je nog gelooft en naar de kerk gaat, maar aan de andere kant biedt een nieuwe generatie die zonder het geloof is opgegroeid - en de ballast van het geloof van hun ouders van vroeger -  nieuwe mogelijkheden." Volgens haar is het vooral belangrijk om jongeren een verantwoordelijkheidsgevoel te geven in de gemeente. "Geef ze bijvoorbeeld een taak in de kinderprogramma's tijdens een kerkdienst of betrek ze bij de muziek. Zo zien ze in dat ze nodig zijn en voorkom je dat ze zich buitenstaander voelen in de gemeente en bijvoorbeeld meer met hun mobieltje bezig zijn dan met de dienst zelf."

Geloof doorgeven

Haar dochter schuift nog regelmatig aan voor het eten in het gezin van Marjan. Als er dan voor en na het eten gebeden wordt en de Bijbel opengaat, komt het geloof regelmatig ter sprake. "Soms zie ik dat dit bij haar wrijving oplevert. Zo zei ze bijvoorbeeld eens: 'Ik had gewild dat ik niet was opgevoed met het geloof en vervolgens later op mijn 18e een vrije keuze had kunnen maken.' En toch blijven wij het belangrijk vinden om het geloof door te geven in de opvoeding. Uiteindelijk komt het aan op de vraag of iemand wel of niet het geloof wil aannemen en zich eraan wil toewijden. De ene heeft een positieve kijk ten opzichte van het geloofsleven en een ander niet. Aan de ene kant is het zaak om dit als ouder los te laten en aan de andere kant wil je hen altijd weer de christelijke boodschap meegeven."

Machtige God

In hoeverre is er eigenlijk aandacht binnen gemeenten voor ouders die wijsheid willen ontvangen in omgang met kinderen die de kerk de rug toekeren? Marjan geeft toe dat visie op dit gebied ontbreekt. "Dit zou door middel van meerdere thema-avonden kunnen worden ingevuld, waarin ouders van tieners en jongeren elkaar ontmoeten, ervaringen kunnen delen en begeleiding vanuit de gemeente hierin krijgen." Zelf geeft de moeder het volgende advies mee: "Bespreek met je kind tijdens een wandeling of de afwas eens de beweegredenen waarom ze wel of niet meer naar de kerk willen gaan. Jongeren komen in hun puberteit in een hele andere leefwereld terecht en zoeken ook in het geloof hun eigen identiteit. Open staan voor hun ideeën en persoonlijke zoektocht levert vaak veel meer op dan jouw geloof en de regels daarvan op te leggen. Zoals God met ons een relatie wil hebben, zo is het ook belangrijk om met je kind in relatie te blijven."

"Verder is het belangrijk om als ouders te beseffen dat als onze kinderen 'nee' zeggen tegen het geloof of de kerk dat geen definitieve keuze is over het algemeen. Op latere punten in hun leven komt het vaak terug, bij trouwen, bij kinderen krijgen, in moeilijke situaties. We mogen hoopvol zijn en weten dat God onze kinderen niet loslaat. In die zin mogen we vertrouwen hebben en weten dat God machtiger is dan wij mensen," aldus Marjan."

Bron: www.cip.nl (nu Cvandaag)

Hoe is dit bij jullie kinderen? Gaan ze (nog) mee naar de kerk? Blijf je in gesprek erover met ze? Reacties zijn van harte welkom!