Een onderzoekje uit 2011:"Uit een onderzoek aan de University of Illinois is gebleken dat wanneer men gezamelijk als gezin aan tafel eet er minder kans is op overgewicht en er betere eetgewoontes ontstaan.
Volgens de onderzoekers ontstaat er ook minder kans op een verstoord eetgedrag omdat men het eerder herkent en zo het verstoord eetgedrag kunt voorkomen. Gezinnen die samen aan tafel eten zijn ook gezonder en hebben betere eetgewoontes, bovendien is het ook een goede manier om gesprekken te voeren met de kinderen over bepaalde problemen.
Door samen aan tafel te eten zouden kinderen, volgens de onderzoekers, 25 procent minder kans hebben voor het ontwikkelen van eetproblemen en overgewicht dan gezinnen die maar een paar keer per week samen eten. Zo kunnen ouders ook in de gaten houden hoeveel en wat hun kind eet en maakt samen eten bovendien het gezin veel hechter, er wordt meer tijd besteed aan elkaar."
In mijn omgeving merk ik dat er in veel gezinnen met opgroeiende kinderen, met name door de weeks, steeds minder samen wordt gegeten. Het ontbijt (als er al ontbeten wordt) gaat vaak in fases, 's middags eten de meesten op school of op het werk en de maaltijden 's avonds gaan gehaast of gefaseerd omdat de kids moeten sporten, naar andere (kerkelijke) activiteiten willen of willen gaan werken. Ook de computer blijkt vaak een 'magneet' te zijn waar jongeren (en ouderen) soms moeilijk achter vandaan kunnen komen om samen te eten.
En...soms zijn het niet altijd de kinderen die zich hier schuldig aan maken want ook als ouders hebben we soms drukke baan, maken we lange dagen en hebben niet altijd de gelegenheid en tijd om samen met het gezin te eten 's avonds.
Uit bovenstaand onderzoekje blijkt dat samen eten goed is om bepaalde gewoontes vast te houden. Wanneer je hier verder over nadenkt zouden wij als christelijke opvoeders zouden wij misschien nog wel meerdere vragen kunnen stellen over het samen eten.
Een logische vraag die hieruit voortkomt is bijvoorbeeld: wanneer openen we als gezin samen dan de Bijbel als we niet meer samen eten, wanneer bidden we samen of zingen we met elkaar? Doen we dit dan misschien ook ieder voor zich, soms een paar dagen niet, of alleen op zondag of helemaal niet meer?
Het is een onderwerp waar veel over te zeggen en te schrijven valt. Het kan van allerlei kanten belicht worden maar bewust doe ik dat niet in dit stukje.
Het lijkt mij goed om jullie als lezer eens aan het woord te laten en te horen/lezen hoe jullie dit nu in je eigen gezin beleven.
Hoe gaan jullie ermee om en wat doe je eraan om eventueel veranderingen ergens in te brengen of heb je je er al bij neergelegd dat het toch niet meer zal veranderen? Misschien hebben jullie wel andere manieren om hiermee om te gaan?
Reacties zijn welkom! Ook in de Facebookgroep Christelijk Opvoeden kan erover doorgepraat worden.
In de zomervakantie was er een 'slechte' gewoonte ingeslopen: op de bank eten. WIj kijken tv via uitzending gemist, gewoon op een laptop op het tafeltje bij de banken. En omdat we nieuwe banken hadden gekocht die errug lekker zaten sloop er de gewoonte in om achter de buis/laptop te eten.
BeantwoordenVerwijderenNu iedereen op school zit en we bijna niet meer samen eten overdag (de een begint om 8 uur, de ander om 2 uur 's middags en slaapt uit) hebben we afgesproken dat de avondmaaltijd standaard aan tafel gegeten wordt. Zo kunnen de verhalen uitgewisseld worden en wordt er samen gebeden.
Filmpjes komen dan na het afruimen/keuken opruimen.
De jongens probeerden nog wel op de bank te beginnen, maar nu we het een paar keer duidelijk hebben gezegd zijn ze er al weer aan gewend; het avondeten is aan de grote tafel.
In het weekend zijn we wat soepeler, zeker als er pizza gegeten wordt. Dat is dan een feestje!
Samen eten en bijbel lezen aan tafel was altijd een vaste gewoonte, een discipline, en het mooie is dat onze zoon het heeft overgenomen. Zelfs nu we samen zijn eten we samen aan tafel.
BeantwoordenVerwijderenWij proberen ook het avondeten gezamenlijk aan tafel te houden.
BeantwoordenVerwijderenZo belangrijk vinden wij, dat er een moment van bewust even samen bijelkaar zijn is. Gezellig de belevenissen delen van de dag, of gewoon gezellig kletsen. soms ook vreselijk druk en gekibbel metelkaar, maar toch zijn we samen als gezin. Ook is dit het moment, waar voorgelezen wordt uit de bijbel. Zelf vind ik dit waardevol en probeer daarom ook, dat dit een vaste gewoonte blijft. In het weekend is het wel eens anders, lekker " uit het vuistje" eten, of lekker in de zelfgebouwde hut enz... Je hebt hier als moeder merk ik, een hele grote invloed om dit " ritueel" vast te houden.
Dineke