'Van wie bin jie d'r één?'....

Deze vraag komt jullie vast bekend voor. Misschien niet direct in dit dialect maar de vraag wie je ouders zijn, is iedereen wel eens gesteld.

Naarmate ik ouder word, vind ik het steeds waardevoller worden om op zoek te gaan naar mijn voorouders en andere familieleden. Wat deden ze en waar geloofden ze in? Waar stonden ze om bekend, wat hield hen bezig?  Waar wonen ze en leven ze überhaupt nog?
Vanmorgen was ik op bezoek bij een wat oudere oom en tante. Ik had ze een tijd niet gesproken en het was erg leuk om zo samen wat herinneringen op te halen en te horen hoe het met hen en hun kinderen gaat. Achteraf stelden we vast dat we dit eigenlijk vaker zouden moeten doen. Toen ik klein was, zag ik mijn ooms en tantes en hun kinderen, mijn neven en nichten, vrij regelmatig maar hoe ouder iedereen wordt, hoe minder sterk de familieband wordt. Ik denk dat dit in veel families zo is. Vaak zijn mensen te druk om dit allemaal bij te kunnen houden, zeker als het grote gezinnen en families zijn en iedereen zelf ook weer zijn eigen gezin heeft.
Zelf ben ik best een familiemens en ben ook gek op reünies. Ik ben altijd benieuwd hoe het met iedereen is en wat iedereen bezighoudt. Ik vind het dan ook erg jammer dat mensen door verschillende omstandigheden elkaar uit het oog verliezen en er soms ook geen moeite voor doen om elkaar op te zoeken. Soms hoor ik wel eens dat het zover gaat dat mensen geen contact meer hebben met hun kinderen, met hun ouders, of broers en zussen. Soms al jaren niet meer. Wat verdrietig is dat toch, zeker als je soms heel dicht bij elkaar woont en samen opgegroeid bent.

Wanneer je in de Bijbel familieverhalen leest en de lijn erin ontdekt, zie je dat God een plan heeft met elke generatie. Hij heeft grote dingen gedaan door mensen die Hem gehoorzaamden maar ook de mensen die hun eigen weg gingen, gebruikte Hij in Zijn plan. Wonderlijk om dit te zien. Vandaag de dag is dit niet anders denk ik.

Persoonlijk kan ik er erg van genieten en ben ik er erg dankbaar voor als ik zie dat een familie van generatie op generatie wel op God blijft vertrouwen en dat Hij een' rode draad' is in hun levens. Een soort 'Timoteüs verhaal'. Gods Woord wordt van geslacht op geslacht doorgegeven en er worden bewuste keuzes voor Hem gemaakt. In deze tijd is dat best bijzonder en niet vanzelfsprekend.

Onlangs schreef ik een stukje over een gedenkstenenboek op mijn andere weblog Christelijk Opvoeden en stond er weer bij stil hoe geweldig het is om de zegeningen die je van God ontvangt door te kunnen geven aan je kinderen. Toch realiseer ik me dat het niet in iedere familie zo gaat en dat mensen hun eigen keuzes maken.

Sinds er Facebook is, ben ik in contact gekomen met een groot aantal familieleden. Wat geweldig om op deze manier contact te hebben en te houden, vooral als ze in het buitenland wonen. De komende tijd wil ik me eens iets meer gaan verdiepen in mijn familie en de banden die er onderling zijn. Soms weet je niet eens af van het bestaan van iemand terwijl je een bloedband hebt.

Wanneer ik dit blogberichtje zo teruglees, zie ik dat het wat onsamenhangend is geworden maar ja...ik denk dat mijn bedoeling en verlangen duidelijk is. Koester je familie, we zijn niet voor niets aan elkaar gegeven

Hebben jullie wel eens onderzocht hoe jullie familie of familiestamboom in elkaar zit? Hoe heb je dat gedaan? Heeft iemand ervaring met een stamboomwebsite? Ik ben benieuwd.

(Opmerking: Inmiddels heb ik voor mijn familie een groep aangemaakt op Facebook. Wie denkt familie van mij te zijn (van de 'van den Brink' kant is van harte welkom!)