Eveline geeft, samen met haar man Fabian, zelf thuisonderwijs aan haar kinderen.
Ik heb haar gevraagd iets over thuisonderwijs te schrijven omdat het voor veel ouders nog iets onbekends is en thuisonderwijs juist een bemoediging en een open mogelijkheid zou kunnen zijn voor mensen die het overwegen of er juist nog nooit van gehoord hebben, maar bij wie het wel goed zou passen.
Hieronder Eveline's verhaal:
Ik volg je weblog met veel plezier en interesse. Bemoedigend om te lezen dat er meer vrouwen zijn die een roeping voelen om de taak van ‘manager van het gezin’ veel aandacht te geven in hun leven.
In het interview op “Het Moederfront’ met jou sprong voor mij het stukje eruit waar je zegt:
“Ik heb moeite met een maatschappij die moeder-zijn steeds meer benaderd als (zorg-)jaren die je nu eenmaal door moet zien te komen, om straks weer aan je eigen ontwikkeling te kunnen werken. Juist in de periode dat je thuis bent, met en voor je kinderen, leer je zo ontzettend veel. Als je het moederschap ziet als de schitterende tijd die het is, dan staat je ontwikkeling heus niet stil. Ik vind het jammer dat dat laatste zo onderbelicht wordt.”
Daar ben ik het van harte mee eens! Woorden van gelijke strekking werden gesproken tijdens een workshop met als thema ‘Man en vrouw’, waar mijn man en ik aan deelnamen net voor de zwangerschap van onze oudste. Die woorden staan in mijn hart gegrift! De spreker vertelde daarna vol lof over zijn dochter, die ‘thuis’ was bij de kinderen. Hij zei dat hij haar juist een enorme, waardevolle ontwikkeling zag doormaken. Hij noemde in een bijzinnetje dat zij haar kinderen thuisonderwijs gaf.
Van thuisonderwijs hadden wij nog nooit gehoord, maar onze nieuwsgierigheid was gewekt. Zijn dochter was ook op de conferentie. Toen we haar aanspraken, bleek ze graag bereid om erover te vertellen. Haar verhaal klikte eigenlijk meteen in ons hart. Toch was het erg fijn en goed dat we nog ruim de tijd hadden om ons te verdiepen in wat thuisonderwijs inhoudt, de voor- en nadelen, de verschillende mogelijkheden. We hebben er veel over gelezen en hebben via internet en ‘in real life’ contacten opgebouwd met andere thuisonderwijsgezinnen.
Inmiddels zijn we bijna zeven jaar verder en een dochter van bijna zes, een zoon van drie en een wondertje in de buik rijker! Onze kinderen gaan dus niet naar school, maar leren samen met ons. Overigens niet alleen ‘thuis’: we bezoeken met regelmaat musea, dierentuinen en spreken af met andere (thuisonderwijs)gezinnen. We beleven aan onze thuisonderwijssituatie ontzettend veel plezier en genieten ervan te zien hoe goed onze kinderen zich ontwikkelen. We zijn ontzettend dankbaar dat deze mogelijkheid op ons pad kwam!
Als lezers meer willen weten over thuisonderwijs, zijn ze van harte welkom om te komen snuffelen op mijn weblog www.vtoenzo.blogspot.com of om contact met me op te nemen.
De volgende weblogs zijn ook van Nederlandse christen-thuisonderwijzers:
Veel informatie over thuisonderwijs vind je bij deze ervaren thuisonderwijsmoeder:
Veel leesplezier gewenst! Eveline
Ik heb er zelf maar gelijk een vraag aan gekoppeld: Hebben jullie als moeder (ouders) ook ervaring met thuisonderwijs en hoe bevalt het jou? Zou je eventueel thuisonderwijs voor je kinderen willen hebben of heb je het wel eens overwogen?
Zowel Eveline en ik zijn erg benieuwd naar jullie reacties! Je kunt via dit weblog of via haar weblog ook vragen aan haar stellen als je meer over thuisonderwijs wilt weten.
Zowel Eveline en ik zijn erg benieuwd naar jullie reacties! Je kunt via dit weblog of via haar weblog ook vragen aan haar stellen als je meer over thuisonderwijs wilt weten.
Ik vond deze blogpost via google alerts voor thuisonderwijs, maar ik geloof dat ik die dochter (van de conferentie) was ;).
BeantwoordenVerwijderenEn ja, wij geven ook thuisonderwijs. Eerst in Nederland en nu in Engeland. Over een week verhuizen we terug naar Nederland en dan gaan we daar weer verder met thuisonderwijs.
Het is een van de beste dingen die op ons pad is gekomen. Ook al is het (natuurlijk) niet altijd pais en vree of perfect. Maar we zouden er absoluut weer voor kiezen als we opnieuw de keuze zouden moeten maken.
Ik/wij zouden nooit voor thuisonderwijs kiezen!
BeantwoordenVerwijderenIk/wij zijn heel blij met het onderwijs wat onze kinderen krijgen, en kunnen krijgen...
Deze reactie is verwijderd door de auteur.
BeantwoordenVerwijderenAan de ene kant zie ik de voordelen van thuisonderwijs. Zeker nu we het passend onderwijs krijgen waarin steeds meer kinderen in een groep komen. Als leerkracht wil je graag al deze kinderen goed begeleiden, maar je red dit gewoon niet. Ik merk ook dat ik echt handen te kort kom en dat vind ik erg frustrerend. Aan de andere kant snap ik wel waarom je niet zomaar TO kan geven. In bijna elk dorp vind je wel een school. En er zijn voldoende Christelijke scholen. Je hoeft er zeker geen uur voor te rijden, zoals bijvoorbeeld in Amerika. Daarnaast worden scholen nauwlettend door de inspectie in de gaten gehouden. Ik vraag me ook af waarom ik vier jaar heb moeten studeren, terwijl een ander zo TO kan geven. Dat vind ik ook niet helemaal eerlijk. Daarnaast weet ik ook niet of het voor kinderen altijd beter is. Het is in ieder geval belangrijk dat ze ook contact houden met kinderen uit de buurt. Dingen als samenwerken, voor jezelf opkomen en het groepsverschil missen ze toch.
BeantwoordenVerwijderenIk ben TO-er zonder lesbevoegdheid (wel een andere sociale HBO opleiding), en ik zie heel duidelijk verschil tussen wat ik doe en wat een onderwijzer doet. Ik zou echt geen klas van 30 kinderen kunnen onderwijzen, laat staan de ontwikkeling van elk kind in het oog houden, contact met alle ouders etc. Ik moet er niet aan denken!
VerwijderenMaar mijn eigen kinderen onderwijzen is een hele andere afdeling. Ik ken ze van haver tot gort, ik begrijp hoe ze informatie verwerken en wat ze nodig hebben om leerstof goed op te nemen. Zij zijn mijn 'vak' geworden, en zoals je je blijft bekwamen in je vak doe ik dat ook.
Ik heb me verdiept in methodes, ook in de achterliggende overtuiging en didactiek. En de methodes die ik gekozen heb begrijp ik dan ook, daar sta ik achter en ik weet precies hoe ik ze toe moet passen en welke doelen ik daarbij heb.
Dus ook dat is heel wat anders dan een onderwijzer die met veel meer methodes moet kunnen werken. Het is niet te vergelijken met elkaar! Mijn focus is mijn kinderen.
Voor het thuisonderwijzen heeft het juist ook voordelen om geen onderwijsachtergrond te hebben, zodat je meer naar elk individuele kind kan kijken ipv naar 'hoe het zou moeten'. Vaak zie je dat als onderwijzers TO gaan geven, ze echt even los moeten komen van die manier van kijken.
Wat mij betreft dus niets dan respect voor onderwijzers, zeker voor die hele goede onderwijzers die iets speciaals voor kinderen betekenen.
Je laatste zin vind ik opmerkelijk; dingen als samenwerken, voor jezelf opkomen en het groepsverschil missen ze toch'. Samenwerken en voor zichzelf opkomen leren ze sowieso het meest binnen het eigen gezin, daarnaast zien ze heus andere kinderen, en zien TO-gezinnen elkaar regelmatig. Het woord groepsverschil begrijp ik in deze setting niet zo. Maar ook TO kinderen doen dingen in groepen, en leren langdurige, respectvolle vriendschappen aan te gaan, te leren van grotere kinderen en volwassenen, voor kleinere kinderen te zorgen, hun eigen individualiteit te behouden etc.
Ik vind, en er zijn wetenschappelijke onderzoeken die dat ondersteunen, dat de sociale ontwikkeling op school erg overschat wordt. Ik besteed liever bewust aandacht aan de socialisatie door alle contacten die we hebben, en waar meer invloed van volwassenen dan peer pressure is.
Je opmerking dat er genoeg christelijke scholen zijn; sorry maar dat slaat nergens op. Ook binnen het christelijke geloof zijn er zoveel belevingen en geloofsrichtingen. Ook de wet erkent dat door ouders het recht op vrijstelling te geven als er geen scholen binnen redelijke afstand van hun huis zijn met precies die levensovertuiging die ouders ook hebben. Op grond van die wet geven velen TO. Door te stellen dat iedereen toch naar de christelijke school in het dorp kan, kom je aan ons recht op vrijheid van godsdienst en onderwijs.
Tenslotte; ik kan niet spreken over andere kinderen, maar voor mijn kinderen is dit absoluut het beste. En voor mij ook. Want om op de weblog terug te komen; ik heb altijd ontzettend genoten van mijn kinderen, maar de gedachte dat na 4 zorgjaren, school hun beste tijd kreeg, dát vond ik oneerlijk. Op het moment dat we voor TO kozen voelde ik de verantwoordelijkheid verschuiven; nu is niet de maatschappij verantwoordelijk voor hen, maar ik. De verantwoordelijkheid ligt nu precies waar hij moet zijn. En ja, die verantwoordelijkheid is groot! Maar zo hoort het toch, dat ouders hun verantwoordelijkheid beseffen.
Leerkrachten moeten met een diploma aan ouders kunnen laten zien dat zij de capaciteiten hebben om hun kinderen les te geven.
VerwijderenAls ouder hoef je dat niet omdat het om je eigen kinderen gaat. Als leerkracht heb je verantwoording af te dragen aan de ouders van de kinderen die jij les geeft, vandaar dat je daar 4 jaar voor naar school moet en een bewijs moet kunnen laten zien. Ouders zijn per wet (BWB1 art 247) ten alle tijde verantwoordelijk voor hun kinderen, ook als ze les van een ander op school krijgen. Dat kun je gek vinden, maar dat is wel wat de wet zegt.
Het lijkt mij voor de kinderen en ook voor jezelf als ouders niet echt gezond om tegelijk ouders en leerkracht te zijn.
BeantwoordenVerwijderenJuist op school leert een kind ook veel andere vaardigheden, zoals omgaan met andere kinderen, soms vervelende kinderen, kinderen die andere opvattingen hebben dan wat jou geleerd is, werken in een groep, spelen met elkaar enz...enz.. Er zijn genoeg scholen , b.v daltonscholen, waar kinderen ook op hun eigen niveau les krijgen en in hun eigen tempo. Het lijkt mij, dat je je kind tekort doet, als je het alleen maar thuis laat zijn in z'n eigen veilige vertrouwde wereldje. De overgang naar het voortgezet onderwijs of studietijd wordt dan wel erg groot. Het heeft niet echt geleerd duidelijk een standpunt in te nemen en samenwerken met anderen. Ook op een eventuele werkplek moet je ook stevig in je schoenen staan en heb je ook met allerlei verschillende mensen te maken.. Mijn ervaring is, dat mijn kinderen een gezonde persoonlijkheid worden, juist doordat ze op een (openbare)school zitten. Ze komen met vragen thuis en daar kan ik als moeder mijn taak zien, om ze te leren wat God van dingen vindt enz.. Ze leren voor hun geloof uit te komen en dat het niet erg is dat je soms anders over de dingen denkt dan de meesten van je klas. Ze worden weerbaar. Daarbij krijgen ze goed onderwijs en kan ik mijn tijd en energie aan de echte opvoeding besteden. Er is een goede regelmaat door de schooltijden, ze krijgen ook excursies, ik denk dat ze uiteindelijk beter geschoold zijn voor de toekomst dan dat ze thuisonderwijs zouden krijgen. Daarbij moet me wel van het hart dat ik de schoolleeftijd wel omhoog zou willen. Van mij mogen ze best vanaf hun zesde of zevende naar school in plaats van al met vier jaar.
Daar is Nederland erg vroeg mee. Ik laat en heb mijn vierjarigen vaak lekker thuis gelaten en neem het tot groep drie niet zo nauw met wel of niet naar school, ze zijn in die leeftijd lekker vaak thuis gebleven. Kortom ben ik juist blij dat mijn kinderen zoveel meer leren doordat ze gewoon naar school gaan en ik tijd en energie over heb voor het echte leren.
Dineke
@ Dineke en anderen: dit artikel gaat over sociale ontwikkeling, school, thuisonderwijs.
Verwijderenhttp://www.thuisonderwijs.net/artikelen/blok-is-school-echt-zo-belangrijk-voor-de-sociaal-emotionele-ontwikkeling.pdf
En, met een knipoog, de cartoon bovenaan dit blogberichtje:
http://vanallemarktenthuis.wordpress.com/2011/02/14/thuisonderwijs/
;)
Groetjes,
Eveline
In de reacties komt regelmatig de vraag naar de sociale ontwikkeling van thuisonderwijskinderen terug. Ook als ik 'irl' in gesprek raak over onze keuze voor thuisonderwijs, wordt daar vaak naar gevraagd.
BeantwoordenVerwijderenPascale, die thuisonderwijs geeft aan haar vier kinderen (jongste 0, oudste bijna 13), formuleerde het volgende als antwoord:
http://vanallemarktenthuis.wordpress.com/2010/04/28/dialoog-1/
Ook haar andere blogjes onder 'veelgestelde vragen' zijn zeker de moeite van het lezen waard voor wie benieuwd is naar een mogelijke argumentatie achter deze, in Nederland niet zo gebruikelijke, keuze.
Groetjes,
Eveline
Hoi Eveline,
VerwijderenIk snap het standpunt heel goed hoor, en die stukjes die je aanhaalt ook wel (jammer alleen dat het Amerikaanse onderzoeken zijn) Vooral als je nog jonge kinderen hebt en je moet ze "de grote boze wereld" insturen door het naar school te laten gaan, dan lijkt het zo heerlijk om ze lekker thuis te houden en zelf te gaan onderwijzen. Daarom vind ik persoonlijk vier jaar ook heel jong om al naar school te moeten en ben ik zelf een voorstander om het kind pas vanaf groep drie naar school te laten gaan. Hier in Nederland heb je gelukkig goed onderwijs. Je krijgt naar mijn mening bij thuisonderwijs veel te veel verschillen in niveau en aansluiting op het vervolg onderwijs.(Ik kom zelf ook uit het onderwijs)Tot hoe lang wil je je kind dan thuis les blijven geven? Het lijkt mij dat het kind een beetje wereld vreemd gaat worden en extra moeite heeft om straks in een keer een studie te gaan volgen en echt midden in de grote boze wereld terecht komt.(basisschool is soms nog enigszinds vertrouwd) Is het kind daar zelf echt bij gebaat als het nooit leert om b.v. in een (grote) groep voor zijn/haar standpunt uit te durven komen? Om een getuigenis te kunnen zijn al is het nog jong. Als ik kijk naar mijn kinderen waarvan de oudste jongen straks 16 wordt, ben ik blij dat zij zich zo goed hebben ontwikkeld en geleerd hebben dat b.v anders zijn niet erg is, dat ze ook een goede aansluiting hebben op het vervolgonderwijs. Tijdens de basisschool periode heb je hen ontzettend veel meer kunnen leren n.a.l.v. vragen die ze hadden doordat ze met andere kinderen omgingen enz.. en konden ze veel ook in praktijk brengen. Je krijgt juist heel leerzame gesprekken. Wat het sociale aspect betreft is het mijns inziens een beetje kortzichtig om alleen het samen delen/spelen ruzie oplossen te noemen, maar bedoel ik juist het leren omgaan met anders denkenden, standpunten in te durven nemen, niet schamen voor het evangelie, op God leren vertrouwen, je eigen weg durven gaan in deze "boze wereld", want daar ontkom je niet aan en jong geleerd is oud gedaan.
Maar nogmaals net als hieronder al gezegd wordt, de keuze is aan ieder vrij en je moet zelf bekijken wat het beste voor jouw kind is. Ik heb het wel zo, dat ik weet dat ze Gods bewaring nodig hebben op school en dat ik een taak heb om voor ze te bidden, dat ze b.v. standvastig zullen zijn. Dat ik ook met mijn kinderen in gesprek moet blijven en hen moet onderwijzen uit Gods woord. Ze hebben echt gebed nodig als ze zo een hele dag op school moeten zijn.
Dineke
Hoi Dineke,
VerwijderenBedankt voor je reactie!
De verleiding is groot om uitgebreid op je verhaal in te gaan, want het is (uiteraard) een onderwerp dat mijn hart heeft. Maar mijn bedoeling (en volgens mij ook die van Wendy) was niet zozeer een discussie op te starten met allerlei meningen, die (zoals ook Mireille schreef) vooral op gevoel of persoonlijke overtuiging gebouwd zijn. Die gevoelens en persoonlijke overtuigingen mogen natuurlijk wel mederichtinggevend zijn voor jóuw keuze (en die van je man ;)) voor jóuw gezin. Zoals Tatiana schrijft: laat deze door God vormen. Hij kent je kinderen het beste en weet als geen ander wat voor jóuw gezin de goede weg is.
Wat wel mijn bedoeling was, en ik denk ook die van Wendy: thuisonderwijs als mogelijkheid onder de aandacht brengen voor gezinnen die hier nog nooit van gehoord hebben, maar bij wie het wel zou passen. En een opening om erover van gedachten te wisselen met mensen die het overwegen.
Ik zou niet de behoefte moeten hebben om mensen met weerstand tegen thuisonderwijs te overtuigen ;) (al prikkelt het natuurlijk wel... ;)).
Mooi hoe je beschrijft dat je je kinderen in gebed draagt wanneer ze de dag op school doorbrengen. En ik hoop dat ik, als mijn oudste zestien is, met net zoveel blijdschap naar mijn kinderen kan kijken als jij nu naar de jouwe!
Groetjes,
Eveline
Mij lijkt het fantastisch om thuis onderwijs te geven. Ik vind wel dat je van jezelf moet weten, of je dat ook echt kunt. Ik ben nl. Zelfs slecht met cijfers, ja en dan....? Hoe leg je dan alles goed uit. Daarbij komt dat wij (helaas) maar 1 zoon hebben mogen krijgen. Ik vind het dan wel erg eenzaam voor hem. De eerste vier jaar heb ik hem (heerlijk!!!) thuis gehouden. En bij groep1 was ik degene die moest huilen, bij het afscheid! :-). ( uit het zicht hoor!) Ja mij lijkt het ideaal, als je het kan, en meerdere kinderen zou hebben.
BeantwoordenVerwijderenGroeten, Babette.
Hoi allemaal,
BeantwoordenVerwijderenNog maar een jaartje geleden ging mijn zoon gewoon naar school en stond ik nog niet stil bij thuisonderwijs. Totdat ik hier een daar eens met to in aanraking kwam. Ik wou dit absoluut niet en ik zag enkel de nadelen die hierboven al genoemd werden. Maar ik kreeg het wel op mijn hart dat ik een gefundeerde keuze moest maken in afhankelijkheid van God. Dus ging ik wat onderzoeken, bracht ik het in gebed en zo heb ik samen met mijn man een keuze gemaakt. Wat ik dus wil zeggen is, laat je mening even voor wat hij is en breng het in gebed. Onderzoek eens op een objectieve manier hoe het allemaal in elkaar zit. Praat eens met wat mensen,... Het is zo normaal om je kinderen naar school te sturen dat je er verder niet bij stilstaat. Misschien kom je na dit alles nog steeds tot de conclusie dat je je kinderen gewoon naar school blijft sturen. Prima. Maar maak een keuze in afhankelijkheid van de Here.
groetjes,
Tatiana.
Ooh en zeker niet te vergeten: lees je Bijbel. verlustig u in de HERE;
BeantwoordenVerwijderendan zal Hij u geven de wensen van uw hart. Psalm 37:4.
Dineke, je post hier nu al twee berichtjes waarin je schrijft dat kinderen wereldvreemd zoude opgroeien. Dat is een mening hè, geen feit. Als ik zie wat mijn kinderen allemaal ondernemen en leren, dan kan geen school daar aan tippen, simpelweg omdat het organisatorisch niet mogelijk is, zeker niet met alle bezuinigingen.
BeantwoordenVerwijderenVerder geef je aan dat je blij bent dat je kinderen op school zitten zodat jij tijd hebt voor het 'echte' leren. Maar dan vraag ik me af wanneer, want school krijgt elke dag de beste uren van je kind, die uit school graag nog even wil ontspannen en dan is er weer een dag voorbij. En dan, wat is in jou ogen 'echt' leren of 'echt' opvoeden? Is dat stof leren uit een werkboekje of is dat dezelfde stof bestuderen in het echte leven? Is het een schoolpleinsituatie waar vaak 1 leerkracht voor alle kinderen moet zorgen of is het een groepje met andere thuisonderwijsgezinnen waarbij de kinderen met elkaar mogen spelen en gelijk begeleiding kunnen krijgen als er een botsing komt tussen twee kinderen? Wat is 'echt' eigenlijk? School haalt kinderen juist uit het 'echte' leven om ze in een situatie te plaatsen die verder nergens nog voorkomt.
Daarnaast nog een laatste opmerking, ik vind het absoluut een onbijbelse gedachte om te stellen dat het 'ongezond' is als een kind veel in het gezin verblijft, het is een leugen die de tijdgeest ons telkens weer laat geloven. En het beste wapen van Satan om de kinderen van de ouders los te doen weken. Of je nu kiest voor thuisonderwijs of schoolonderwijs, deze leugen maakt in christelijk nederland heel veel stuk.
Anne
Ik had net een heel verhaal geschreven maar heb het maar weer weggehaald.
BeantwoordenVerwijderenWant wat ik eigenlijk wil zeggen is:
Dank je wel lieve moeders die bewust kiezen om hun kinderen onderwijs te geven. Bedankt lieve moeders dat jullie niet denken 'dat kan ik niet' maar denken 'hoe ga ik dit oplossen'. Bedankt lieve moeders dat jullie naar ieder kind apart durven en kunnen kijken. Ook als JIJ enthousiast over een methode bent, durven kijken of het ook bij je kind past. Bedankt lieve moeders dat jullie s avonds moe in bed liggen en enthousiast aan je man vertellen 'weet je, vandaag maakte ze die rekensommen ZO goed!'. Bedankt dat jullie je niet laten ontmoedigen door mensen die zeggen 'een kind heeft school nodig om sociaal te worden' of 'een kind leert meer van iemand die niet emotioneel verbonden is aan het kind' of meer van dat soort dingen (die overigens met het grootste gemak weerlegt worden door onderzoeken. Bedankt dat jullie niet mainstream denken, maar out of the box. Dat is zo waardevol!
Applaus voor jullie!
(en mij)
Bedankt dat je het zo positief beantwoord hebt waar ik misschien toch negatief over kwam. Dat was niet mijn bedoeling. Ik sluit me volledig aan bij dit laatste stukje van je. Het maakt nogal wat los, en natuurlijk is het niet mijn bedoeling om het af te kraken.Mijn excuses als ik er iemand onbewust mee gekwetst heb.
VerwijderenDineke
Hoi Dineke en anderen,
VerwijderenVan bovenstaand anoniem stukje ben ik niet de schrijfster! (Uit Dinekes reactie maak ik op dat zij dat dacht?)
Bedankt voor je laatste reactie, Dineke!
Groetjes,
Eveline
Dank jullie wel allemaal voor alle reacties. Er zijn allerlei visies en ideeën gedeeld en het is mooi om te zien hoe jullie elkaar hierin bemoedigen en opbouwen én soms ook scherp houden. Zoals Eveline hierboven al schreef was het inderdaad de bedoeling om thuisonderwijs als mogelijkheid onder de aandacht brengen voor gezinnen die hier nog nooit van gehoord hebben, maar bij wie het wel zou passen. Uiteindelijk maakt de één de keuze het wel te doen en de ander om het niet te doen.
BeantwoordenVerwijderenAls het goed is doet iedereen dit biddend en samen met de Heer en mogen(moeten) we elkaar hierin respecteren.
Als er nog(inhoudelijke) aanvullingen zijn of gerichte vragen, zijn die natuurlijk altijd van harte welkom.
Mijn kinderen zitten op een prima school met goed onderwijs. Ik denk dat ik te chaotisch zou zijn om mijn kinderen zelf onderwijs te geven.
BeantwoordenVerwijderenHallo allemaal,
BeantwoordenVerwijderenToen onze kinderen nog op de basisschool zaten kregen we (ik) van de Heere de opdracht ze na de basisschool thuis les te gaan geven. Ik stribbelde eerst nog tegen dat ik dat niet kon, maar de Heere zei me dat als Hij ons dat opdroeg ik er ook op moest vertrouwen dat Hij voor de omstandigheden en mijn capciteiten zou zorgen. Omdat dat toen nog 2 jaar zou duren hebben we ons heel goed voorbereid, ingelezen en zaken onderzocht en ondertussen veel gebeden. Omdat de Heere het in eerste instantie mij opdroeg wilde mijn wederhelft daar, terecht, wel zekerheid over hebben en bad de Heere dat als dit echt van Hem was, dat Hij dan zou zorgen voor een groter huis (op dat moment woonden we op een bovenwoning midden in de stad). Binnen een paar weken hadden we een ander huis op zeer wonderbaarlijke wijze en toen ook mijn wederhelft er niet meer omheen. Voor onze levensovertuiging is overigens geen school in ons land en we hebben op de basisschool verschillende malen aanvaringen gehad omdat beide overtuigingen (de hunne en de onze) niet overeen kwamen en elkaar soms "beten". Op dit moment krijgt de oudste al voor het 4e jaar thuis les en de andere twee voor het 2e jaar en na enkele maanden wilden ze al niet meer terug naar school. We werken samen met een Baptistenschool in de VS en naast hun curriculum hebben we een aanvulling voor NL, Duits, geschiedenis en nog enkele andere vakken. De verandering in mn de jongste was frappant. Op school had hij het label ADHD gekregen, maar steeds meer zag ik een jongen die constant overal in de gaten werd gehouden en zich geen houding meer wist te geven. Hij voelde zich op school als in een dwangbuis en men wilde hem zelfs aan de drugs hebben. Ik heb me daar altijd tegen verzet omdat het (in dezen) meer aan de betreffende leerkracht lag dan aan het kind. Nu na ruim 1,5 jaar thuisonderwijs is er van dat zg ADHD niks meer te merken. Passend onderwijs op z'n best.
En de angsten van sommigen dat thuisonderwijskinderen geisoleerd zouden raken is ook ongegrond. Onze kinderen doen vrijwilligers werk, hebben een baantje en hebben hun vrienden in ons dorp, maar ook in het buitenland, die ze regelmatig zien, wat ook weer erg goed is voor de taalontwikkeling (mn Duits).
Met het leerwerk gaat het erg goed. Naast dat ik ze regelmatig toetsen afneem om te kijken of het geleerde ook is blijven hangen maken ze jaarlijks een soort Cito waardoor ook de school (waar we mee samenwerken) weet hoever ze zijn gevorderd.
Waar ik wel erg van op keek is dat toen ik ze thuis kreeg ik bijna een half jaar nodig heb gehad om hun rekenniveau op te krikken tot het niveau waar ze eigenlijk hoorden te zijn en waar het Amerikaanse curriculum was en hun NL grammatica was ook niet veelbelovend (inmiddels ook sterk verbeterd) en heel belangrijk: ze hebben er veel lol in om te leren. Ze doen hun best om goede cijfers te halen en zoeken zelf ook veel boeken om te lezen en te leren (ik hoor van en over schoolgaande vrienden andere verhalen).
Maar bij alles wat we doen staat de Heere centraal en we bidden steeds om leiding en Zijn onmisbare hulp, die Hij rijkelijk geeft.