Gisteravond, 7 maart, werd tijdens het Journaal mijn aandacht getrokken door een triest bericht. Lees maar mee:
"Ouders besluiten vaker om kinderen noodgedwongen al op jonge leeftijd alleen thuis te laten, omdat ze de naschoolse opvang niet langer kunnen betalen. Dat zeggen kinderopvangbedrijven en de brancheorganisatie tegen de NOS.
Leiders in de kinderopvang zien jongens en meisjes van amper 6 jaar steeds vaker alleen op straat, al dan niet onder toezicht van een oudere broer of zus. Tot voor kort gingen deze kinderen naar de naschoolse opvang.
Minder werken
Sinds 1 januari is de kinderopvang duurder geworden. Alleenstaande ouders of gezinnen met een minimuminkomen zeggen de kosten van de opvang niet meer te kunnen betalen.
Ze kiezen ervoor om minder te gaan werken, of om familie en vrienden te vragen om op te passen. Maar als dat niet lukt, laten ze de kinderen vaker alleen thuis of op straat spelen.
Het probleem van sleutelkinderen doet zich zowel voor in grote steden als in plattelandsgemeenten, zeggen kinderopvangorganisaties als 2Samen, KindeRdam, Estro en Triodus.
Tweede Kamer
De vraag naar kinderopvang is met 10 tot 20 procent afgenomen, melden de opvangorganisaties. De bedrijven maken zich zorgen. Ze moeten groepen samenvoegen of locaties sluiten. Daarnaast worden tijdelijke contracten van leiders vaak niet verlengd.
In een enkel geval redden bedrijven het niet, zegt directeur Lex Staal van de brancheorganisatie Kinderopvang. "Wij maken ons dan ook ernstig zorgen over de beschikbaarheid van voldoende kindplaatsen en de werkgelegenheid in onze sector", schrijft Staal aan de Tweede Kamer. Morgen debatteert de Kamer over de bezuinigingen."
(Kijk HIER voor de bijbehorende video)
Ik begrijp dat sommige moeders er nog een betaalde baan bij willen of soms 'moeten' hebben maar dat dit dan het gevolg er van wordt, lijkt me toch niet de bedoeling.
(Kijk HIER voor de bijbehorende video)
Ik begrijp dat sommige moeders er nog een betaalde baan bij willen of soms 'moeten' hebben maar dat dit dan het gevolg er van wordt, lijkt me toch niet de bedoeling.
Ik heb het ook gezien op het nieuws, ik vind het te triest om in woorden uit te drukken.
BeantwoordenVerwijderenWat is er nu mis met het feit, dat je als moeder thuis blijft?, moeten we nu echt allemaal werken om carriere te maken, of omdat we anders niet rond kunnen komen? (uitzonderingen daar gelaten natuurlijk)
Ik betwijfel het nog steeds!
Mijn man is kostwinner, hij en ik voelen ons er prima bij,ik voel me niets minder dan iemand die wel werkt of carriere maakt, maar ben wel reuze blij, dat ik er altijd ben voor de kinderen.
En natuurlijk zouden we meer inkomen hebben, als ik buitenshuis ga werken, ik heb nog een hogere opleiding als mijn man, dus misschien verdien ik zelfs wel meer..., maar we doen het er gewoon mee, we hebben ons daar vanaf het begin van ons huwelijk, (18 jaar geleden) en daarvoor al, op ingesteld: zodra er kinderen komen ben ik de "thuismanager".
Er zijn er wel veel die me minachtend aankijken en keken, maar sommigen probeerden dan wel hun kind bij mij te "dumpen", zodat zij buitenshuis konden werken, ik heb daar op een enkele noodsituatie na, altijd feestelijk voor bedankt, want daar ben ik dan ineens wel goed genoeg voor als "simpel huisvrouwtje".
Barbara, helemaal mee eens wat je schrijft. Ook heel herkenbaar, dat je wel ineens goed genoeg bent als " dump" plek.
VerwijderenDaar heb ik ook altijd vriendelijk voor bedankt, ook natuurlijk uitzonderingen daargelaten.
Verder in en in triest, wat komt er van die kinderen terecht?. Nog meer probleem kinderen en jeugd?.
Dineke
Dank je voor je reactie Barbara. Ik vraag me dat soms ook af of het écht nodig is. ( uitzonderingen daargelaten zoals jij ook zegt).
BeantwoordenVerwijderenDat laatste wat je zegt, herken ik. Alleen in noodsituaties paste ik bv. op buurkinderen. Op de basisschool werden er ook altijd 'overblijfmoeders' gevraagd. Ook hier heb ik altijd voor bedankt. Er is voor de kinderen toch niets zo fijn als thuis even thuis een boterhammetje eten en even met ze te kunnen kletsen. Bij mij genoten ze er altijd erg van toen ze jonger waren.
Dat is inderdaad triest, in uitzonderlijke gevallen is het ook heel eenzaam als je als alleenstaande moeder dus niemand hebt om op terug te vallen.
BeantwoordenVerwijderenIk werk wel een paar uur in de thuiszorg(onder schooltijd)maar mijn gezin staat op nummer 1. We hebben het ook 8 jaar met een salaris gered en zaten niet altijd breed, maar God heeft altijd voorzien. Ik herken het, dat ouders die werken hun kinderen even gemakkelijk bij je willen brengen. Ik vond dat best wel es moeilijk, maar gaf toch aan:'ik heb er voor gekozen om thuis te zijn, en niet op andere kinderen te passen,jij wil werken, voor nood wil ik best oppassen, maar anders niet"
Typisch het omkeren van de kwestie. Het probleem is niet dat de opvang te duur is, maar dat de ouders te veel willen, moeten blijven werken om dat te realiseren en de kinderen niet meer zelf kunnen opvoeden. Veel mensen parkeren hun nageslacht bij oma, maar dat deugt niet mensen! Ook al zegt oma dat ze het leuk vindt. Het zijn jullie kinderen en die mag je van de Heer zelf opvoeden. Dat men deze zegen om wenst te ruilen voor een tweede auto, een grotere hypotheek en twee maal per jaar op vakantie, is dieptriest. Uitzonderingen daargelaten zijn al de echtparen die ik ken en hun kinderen twee, drie of zelfs meer dagen in de week bij een ander stallen in mijn ogen de mooiste tijd van hun leven waarin ze hun kinderen kunnen zien opgroeien en ervan genieten, aan het inruilen voor weelde.
BeantwoordenVerwijderenHeel triest. Ook hier gebeurt het dat het vriendje van mijn zoon alleen thuis moet zijn (soms samen met zijn broertje van 8, een hele dag!!), en soms kan hij de sleutel van de voordeur niet omgedraaid krijgen. Altijd komt hij bij mij voor hulp... Ook als zijn moeder er wel zou zijn maar er niet is en hij geen sleutel heeft.
BeantwoordenVerwijderenUit medelijden laat ik hem altijd binnen komen, luister naar zijn verhaal en geef hem te eten en te drinken. Deze jongen komt liefde tekort (want het is niet alleen het lege huis...) en ik ben blij dat ik er dan een klein beetje in mag gieten. Maar structureel oppassen daar pas ik voor om dezelfde redenen als de moeders hier boven.
Ik zie het als een voorrecht de deur voor mijn kinderen open te mogen doen en ze met een stralende lach te zeggen: WELKOM THUIS LIEVE KINDEREN!
Beste allemaal,
VerwijderenSuper als je beslissing kan en wilt nemen om thuis met je kinderen te blijven. En helemaal fijn als pa de kostwinaaar is en je als moeder zijnde geen inkomen hoeft te generen. Echter sommige opmerkingen erg kort door de bocht (kind wat een sleutel heeft komt liefde te kort. Natuurlijk gun ik het niemand maar hebben jullie wel eens nagedacht aan de mama's die er om wat voor reden alleen voor staan. En dus de luxe niet hebben om thuis te blijven. Als werkende alleenstaanstaande moeder die oprecht, liefdevol en bewust haar gezin managed. Word ik geraakt door enkele opmerkingen. Nee mijn kids komen net zoveel te kort als die v jullie. En ja ik ben superblij dat ik een moeder heb die uit alle liefde wilt oppassen. Mijn kinderen zijn net als ik onderdeel van mijn moeder , net als die van mijn zus. Kortom wees niet altijd zo kortzichtig en neerbuigend naar een ander. Maar respecteer elkanders keuze en denk na voor je wat zegt.
Mvg Maureen
Dank je voor je reactie Maureen.
VerwijderenIn een van de bovenstaande reacties heb ik ook geschreven dat het niet voor iedereen mogelijk is. Er zijn uitzonderingen. Jouw situatie is er zo één. Eigenlijk heb je helemaal geen keuze als je als vrouw buiten de deur moet werken. Er moet gewoon geld verdiend worden. Ik begrijp dat helemaal hoor!
Maar..het is wel zo dat veel vrouwen wél een keuze hebben om wel of niet voor hun kinderen thuis te zijn na schooltijd. Veel vrouwen kiezen toch voor hun eigen werk of carrière en laten hun kinderen aan hun lot over. Dat is wat er in dit artikel stond en dat vind ik wel zorgelijk.