Een interview met Elbert Dijkgraaf (42), woordvoerder gezinszaken SGP in de Tweede Kamer en vader van een dochter (16) en twee zoons (13 en 10), is interessant om te lezen.Vorig jaar verscheen het Gezinsrapport 2011. In een korte serie gaan (ervarings) deskundigen in op conclusies uit het rapport.
Er gaat tegenwoordig meer tijd naar de kinderen dan vroeger.
Lachend: „Nou, privé herken ik dat zeker niet! Als vader schiet ik in dit werk zeer regelmatig tekort. Wel verkeer ik in de gelukkige omstandigheid dat ik een vrouw heb die de traditionele keuze gemaakt heeft om er fulltime voor de kinderen te zijn. Om me heen zie ik weinig dat een van de ouders er nagenoeg altijd is, nog los van de vraag of dat vader of moeder is. Mijn kinderen waarderen dat heel erg – dat mama thuis is en een kopje thee klaar heeft als ze uit school komen.”
Ouders vinden het belangrijk dat hun kinderen leren zelfstandig te denken en te handelen.
„Deze conclusie komt aardig overeen met het beeld dat ik heb van de maatschappij; ook met hoe ik daar zelf in sta. In deze tijd komt er zo veel op kinderen af dat het cruciaal is om hen zelfstandig te maken. Kijk naar het omgaan met media. Ik zeg niet alleen: Dit mag wel en dit mag niet, maar ik probeer de vraag bij mijn kinderen terug te leggen. En het mooie is dat ze dan meestal zelf ook wel snappen waarom ze een bepaald computerspelletje beter niet kunnen spelen.”
De buurt en het sociale netwerk kunnen voor ouders een bron van steun vormen.
„Ik ben voorzitter geweest van een werkgroep van Helpende Handen, om ouders van kinderen met autisme te ondersteunen. Soms functioneerde het netwerk om hen heen prima, maar ik hoorde ook dramatische verhalen van mensen die nergens terechtkunnen. Toch moeten we wel terugvallen op dit soort netwerken, want professionalisering van alle zorg wordt onbetaalbaar. Daarin liggen kansen, ook voor de kerk. Voor traditionele taken van de kerk, zoals het stimuleren van gemeente-zijn, komt alleen maar meer ruimte.”
Trouwe kerkgangers zijn met hun gezinsopvattingen een vreemde eend in de bijt.
"Ik formuleer deze stelling liever positief: trouwe kerkgangers lopen voorop in de discussie. Als je aan jongeren vraagt wat hun ideaal is, zeggen ze niet dat ze het liefst in een gebroken gezin opgroeien. Nee, ze willen een traditioneel gezin met aandacht voor elkaar. En dan heb ik het echt niet alleen over reformatorische jongeren. Ons ideaal is gelukkig het ideaal van velen. Dat is veelzeggend. Ik merk dat ook in de politiek: veel mensen snakken naar een gewoon gezinsleven.”
"Ik formuleer deze stelling liever positief: trouwe kerkgangers lopen voorop in de discussie. Als je aan jongeren vraagt wat hun ideaal is, zeggen ze niet dat ze het liefst in een gebroken gezin opgroeien. Nee, ze willen een traditioneel gezin met aandacht voor elkaar. En dan heb ik het echt niet alleen over reformatorische jongeren. Ons ideaal is gelukkig het ideaal van velen. Dat is veelzeggend. Ik merk dat ook in de politiek: veel mensen snakken naar een gewoon gezinsleven.”
Wat wonderlijk eigenlijk, dat de mensen gewoon snakken naar hoe God het ook bedoeld heeft.
BeantwoordenVerwijderenWat hebben wij als ouders hier een prachtige taak, om eraan te werken dat ons gezin een veilige haven is voor onze kinderen. Een vader en een moeder die een goed en gelukkig huwelijk hebben,een plek waar kinderen weten dat ze welkom zijn en met alles bij hun ouders kunnen komen, waar opbouw is enz.. Zo kunnen we ook weer een voorbeeld zijn voor de volgende generatie.
Dineke
Deze reactie is verwijderd door de auteur.
VerwijderenHelemaal met je eens Dineke.
VerwijderenIk ben dol op gewoon. Dat klinkt saai maar valt best mee. In onze tijd moet een christen van alles kunnen wat de mensen die niet geloven ook doen en niets is te dol. Een christelijke nudistenclub, welja het bestaat! In welke zak men op zondagmorgen de bijbel stopt weet ik niet, maar het geeft wel een heel nieuwe kijk op het vlees. Of je er blij van wordt lijkt me een andere zaak. Het wachten is op een nieuw speeltje nu de Torontoblessing is weggespoeld en het soaken met of zonder weldadig schuim heeft afgedaan. Geef mij nou maar gewoon een preek met wat zingen en verder mogen ze al die geestelijke dansjes op het podium ook houden. Ik ben dol op gewoon, al 51 jaar lang en het verveeld nooit.
BeantwoordenVerwijderenJa, gewoon, daar houd ik ook van. Soms is dat inderdaad saai vindt men. Maar wat nog belangrijker is, is denk ik dat we in het gezin tijd hebben voor elkaar. Vaak 'moeten' we zoveel (van wie weet ik niet) dat we langs elkaar heen leven en het vaak aan echte aandacht en tijd ontbreekt omdat we zo met onszelf en onze eigen dingen bezig zijn. Als ik dit artikel lees en zie dat jongeren behoefte hebben aan gewoon gezinsleven dan is dat toch iets waar ik graag mijn best voor wil doen. Een veilige haven, zoals Dineke zegt hierboven, is toch het belangrijkste.
BeantwoordenVerwijderenWas mijn kostbaarste schat een moeder die gewoon thuis was. Nou ja, tot ze er met een andere man vandoor ging, maar dat was pas toen ik 14 werd en dus heb ik toch fijne herinneringen aan de eerste 14 jaar.
BeantwoordenVerwijderen