Geen starende kinderen in de kerk....

"Een goede preek heeft al zoveel in zich dat het met een heel klein beetje extra toegankelijk gemaakt kan worden voor kinderen. Een dominee hoeft niet zo veel gekke toeren uit te halen om ervoor te zorgen dat kinderen betrokken zijn bij de preek, mits hij zich hun perspectief heeft eigen gemaakt. De dominee kan door middel van een voorbeeld uit hun leefwereld kinderen betrekken bij de preek. Niemand wil in een kerk kinderen en jongeren die hun tijd uitzitten en maar wat om zich heen kijken." Aan het woord is Hanneke Schaap-Jonker. Onder haar redactie en die van Harmen van Wijnen is onlangs het boek Alle aandacht! Preken voor kinderen en jongeren' uitgegeven. Veel predikanten hebben iedere zondag kinderen en jongeren onder hun gehoor en preken dus ook voor deze doelgroep. Helaas ervaren de jonge luisteraars dat zelf vaak anders. Daar wil dit boek iets aan doen.

Het is volgens Hanneke Schaap ontzettend belangrijk dat er tijdens een preek de "taal van deze tijd" wordt gesproken. "De uitdaging voor de prediker van nu is om iets te zeggen in de context van vandaag. Het Evangelie moet in verbinding staan met de vragen die jongeren en kinderen hebben. Als een preek niet wordt gekoppeld aan hun situatie ontstaat er een kloof. Kinderen en jongeren haken vervolgens af, waardoor de prediking relevantie verliest. De thuissituatie is minstens net zo belangrijk. Als ouders de preek uitzitten en niet merkbaar geraakt zijn, dan merken kinderen dat. Dan brengen ze niets van Gods rijkdom over op hun kinderen."
Hanneke: "Wat in ons vermogen ligt om kinderen en jongeren erbij te houden, moeten we doen. We moeten wat te bieden hebben. De situatie is ernstiger dan veel mensen denken. Zeker in de reformatorische zuil is de laatste generatie aangebroken die meeloopt naar de kerk en gaat omdat het moet. Na deze generatie zullen er alleen maar volwassenen in de kerk zitten die van binnen geraakt zijn door de waarheid en relevantie van het Evangelie. Het is net als in de opvoeding: voordat kinderen veertien zijn, moeten we in essentie alles gezegd hebben wat we willen zeggen. Daarna werken woorden niet meer zo en gaan kinderen zelf beslissen. Het is dan voornamelijk het rolmodel dat invloed heeft op hun leven. Het is onze taak om kinderen nu te laten proeven van de goedheid van God. Zijn we te laat, dan missen we de boot."

Bron: www.cip.nl (nu Cvandaag)