'Onze kinderen zijn de allerbelangrijkste gasten die ons huis binnenkomen, om liefdevolle aandacht vragen, een tijdje bij ons zijn en ons dan weer verlaten om hun eigen weg te volgen'
Henri Nouwen
Al sinds het moment dat ik wist dat ik zwanger was van onze eerste, nu zo'n ruim 19 jaar geleden, houd ik een dagboek bij over de kinderen. Het is ontzettend leuk om af en toe te lezen wat er allemaal gebeurd is in al die jaren.
Tijdens de zwangerschap hield ik bij hoe ik me voelde, wat er allemaal gebeurde bij de verloskundige, of de baby goed groeide, wat ik allemaal maakte, kocht en las. Toen onze oudste geboren werd ben ik gewoon door blijven schrijven in de kraamdagen en de dagen die volgden. Het eerste tandje, de eerste stapjes, de eerste woordjes, je kent dat wel. Gaandeweg is het eigenlijk een gewoonte geworden. Ook bij onze tweede dochter en de zoons die daarna nog volgden ben ik blijven schrijven.
Het was en is heerlijk om aan het einde van de dag even heel kort op te schrijven wat de kinderen hebben beleefd, geleerd en meegemaakt. Natuurlijk kan ik niet elk detail vermelden en blijft het bij een algemene beschrijving maar toch krijg ik zo een redelijke indruk over de ontwikkeling van de kinderen.
Tot op de dag van vandaag schrijf ik nog steeds dagelijks een klein stukje. De kinderen lezen er zelf ook in en moeten soms erg lachen om wat ze zelf zeiden en deden toen ze klein waren.
Ik moet er wel op letten dat ik niet alleen maar schrijf over hun sociale leven en hun (school) prestaties want juist hun geestelijke ontwikkeling is zo belangrijk. Het is ook geweldig om terug te lezen hoe de kinderen gegroeid zijn in hun geloof en welke stappen ze hebben ondernomen. Vaak voeg ik onderaan een bladzijde nog een gebedspunt toe en probeer daar dan ook regelmatig voor te bidden.
Ik kan het elke ouder aanraden om iets van een dagboek (of misschien een weekboek) bij te houden er hier de belangrijkste dingen van de kinderen in op te schrijven. Het is heerlijk om te doen, het maakt je dankbaar, en het is een mooie herinnering voor later.
Henri Nouwen
Al sinds het moment dat ik wist dat ik zwanger was van onze eerste, nu zo'n ruim 19 jaar geleden, houd ik een dagboek bij over de kinderen. Het is ontzettend leuk om af en toe te lezen wat er allemaal gebeurd is in al die jaren.
Tijdens de zwangerschap hield ik bij hoe ik me voelde, wat er allemaal gebeurde bij de verloskundige, of de baby goed groeide, wat ik allemaal maakte, kocht en las. Toen onze oudste geboren werd ben ik gewoon door blijven schrijven in de kraamdagen en de dagen die volgden. Het eerste tandje, de eerste stapjes, de eerste woordjes, je kent dat wel. Gaandeweg is het eigenlijk een gewoonte geworden. Ook bij onze tweede dochter en de zoons die daarna nog volgden ben ik blijven schrijven.
Het was en is heerlijk om aan het einde van de dag even heel kort op te schrijven wat de kinderen hebben beleefd, geleerd en meegemaakt. Natuurlijk kan ik niet elk detail vermelden en blijft het bij een algemene beschrijving maar toch krijg ik zo een redelijke indruk over de ontwikkeling van de kinderen.
Tot op de dag van vandaag schrijf ik nog steeds dagelijks een klein stukje. De kinderen lezen er zelf ook in en moeten soms erg lachen om wat ze zelf zeiden en deden toen ze klein waren.
Ik moet er wel op letten dat ik niet alleen maar schrijf over hun sociale leven en hun (school) prestaties want juist hun geestelijke ontwikkeling is zo belangrijk. Het is ook geweldig om terug te lezen hoe de kinderen gegroeid zijn in hun geloof en welke stappen ze hebben ondernomen. Vaak voeg ik onderaan een bladzijde nog een gebedspunt toe en probeer daar dan ook regelmatig voor te bidden.
Ik kan het elke ouder aanraden om iets van een dagboek (of misschien een weekboek) bij te houden er hier de belangrijkste dingen van de kinderen in op te schrijven. Het is heerlijk om te doen, het maakt je dankbaar, en het is een mooie herinnering voor later.
Ook ik ben toen ik zwanger was een soort dagboek begonnen.
BeantwoordenVerwijderenNu schrijf ik er een paar keer per jaar in, maar het blijft inderdaad erg leuk om het terug te lezen.
groeten Herma