Ik ga slapen ik ben moe...

'Onverwachts kwam het: kleine Gasper van zeven jaar moest plotseling worden opgenomen in het ziekenhuis. Als zovelen moest ook bij hem de blinde darm verwijderd worden. Toen hij de operatiezaal binnengereden werd, keek hij met angstige ogen rond. Met de openheid van een kind vroeg hij aan de chirurg: "Wat gaat u met mij doen?" "We zullen die pijn uit je buikje eens even wegnemen", zei de dokter vriendelijk. "Maar ik heb helemaal geen pijn", zei Gasper. "Neen, maar als we er niets aan doen, komt de pijn morgen weer terug en word je ziek." "Hoe gaat u de pijn wegnemen, dokter?" Je gaat gewoon slapen, Gasper, en als je wakker wordt is alles gebeurd en dan ben je gauw weer beter." "Ik heb helemaal geen slaap." "Dat komt wel, ik ga je in slaap maken, hoor, je voelt er niets van." "Ga ik werkelijk slapen, dokter?" "Ja Gasper, werkelijk." "Maar dan moet ik eerst bidden", zei Gasper. Voor iemand er op verdacht was gleed hij op de grond; hij knielde en legde zijn handjes gevouwen op de rand van de brancard. Het was doodstil in de zaal. De chirurg, de beide assistenten, de zusters, niemand bewoog zich. Allen keken naar dat kleine figuurtje in het midden van de zaal. Helder en zuiver klonk zijn kinderstem:

Ik ga slapen, ik ben moe.
k Sluit mijn beide oogjes toe.
Heere, houd ook deze nacht
Over mij getrouw de wacht.

't Boze dat ik heb gedaan
Zie het, Heere, toch niet aan
Schoon mijn zonden vele zijn,
Maak om Jezus' wil mij rein.

Dit kinderlijk gebed van Gasper is het keerpunt geworden in het leven van De chirurg. Het liet hem niet meer los. Hij is die avond neergeknield voor God en heeft precies hetzelfde gevraagd: "Schoon mijn zonden vele zijn, maak om Jezus' wil mij rein.

Voorwaar zeg Ik u: Zo wie het Koninkrijk Gods niet ontvangt gelijk een kindeke, die zal in hetzelve geenszins ingaan."