Aan de ene kant is dit een compliment natuurlijk wanneer iemand (en in dit geval je eigen dochter) dit tegen je zegt maar aan de andere kant zette het mij aan het denken.
Misschien reageer ik dan wel met woorden vanuit de Bijbel maar komt het wel vanuit mijn eigen hart? Weet ik het soms niet allemaal té goed en komt er een bepaalde vorm van hoogmoed en betweterigheid om de hoek kijken in de antwoorden die ik geef. Ik wil eerlijk naar mijzelf kijken en moet toegeven dat ik dit gevaar zie. Soms weet ik namelijk zo goed hoe het hoort en hoe het zou moeten dat ik mijn antwoord bij wijze van spreken al klaar heb voordat ik echt goed geluisterd heb naar iemand. Een bepaald probleem is nog maar half uitgelegd of ik denk al te weten wat de Bijbel er over zegt en hoe het opgelost zou moeten worden.
Soms moet ik gewoon leren luisteren, met iemand meevoelen, naast iemand gaan staan en niet gelijk Bijbelteksten citeren en vertellen wat Gods Woord over een bepaald onderwerp zegt. Mijn dochter leerde mij een wijze les....(waar de gesprekken tijdens het afwassen al niet goed voor zijn...)
Mooie overdenking, om juist ook in de kleine dingen niet wettisch te worden maar juist liefdevol, zo zal de Heer de bijbel ook hebben bedoeld!
BeantwoordenVerwijderen