
"In het boek 'Het leven is te kort om de hoofdzaak te missen' van Bob George staat het volgende over het wetticisme van de Farizeeën te lezen: Het is net als met de Farizeeën in de tijd van Jezus. Zij hadden Gods wetten, maar dat was voor hen niet voldoende. En daarom hebben zij er nog honderden bij bedacht. In die tijd was het bijvoorbeeld niet erg als je op sabbat op een rotsblok spuugde. Maar je mocht niet op de losse grond spugen, want dan zou je er leem van kunnen maken, en leem maken is werk en op de sabbat mag je niet werken. In Johannes 9 staat het fascinerende verhaal over Jezus die een blinde geneest door op de aarde te spugen en de brij daarvan de man op de ogen te smeren. Daarna geeft Hij hem de opdracht naar een bepaalde vijver te gaan en zich daar te wassen. De Heer had die brij heus niet nodig - Hij genas veel andere mensen door hen slechts aan te raken of door een woord te spreken - en daarom heb ik me dikwijls afgevraagd waarom Hij het in dit geval zo deed. Toen ontdekte ik de interpretatie van de Farizeeën over het op de grond spugen en zo de sabbat schenden. Hier lag het antwoord. De blinde werd op de sabbat genezen (9:14). Naar mijn mening deed Jezus het er gewoon om, omdat Hij daarmee de wet van de Farizeeën overtrad! Het was een opzettelijke klap tegen de domheid van hun wetticisme.
Het artikel gaat nog verder in op het 'wetticisme' en de gevolgen die dat kan hebben maar de kern van mijn vraag is hiermee beantwoord!
Hee, dat is interessant! En deze uitleg heb ik zelf inderdaad ook nog nooit gehoord / gelezen. Mooi dat je op deze manier op zo'n directe manier Gods bemoeienis met jou mag merken!
BeantwoordenVerwijderen