"Ik hoor heel veel mensen die zich ellendig of ziek voelen en die verlangen naar de hemel. 'Dan ben ik eindelijk verlost van mijn zonden', hoor je dan. Of: 'Dan voel ik me volmaakt gelukkig'. Bij deze uitspraken maken we een grove fout. Het gaat in het koninkrijk der hemelen niet om onze volmaaktheid, om onze verlossing of om ons geluk. Het gaat om de eer van Jezus, om Zijn volmaakte liefde, om de Verlosser. Daar moeten we naar verlangen. Als we enkel naar de hemel verlangen omdat we het hier zo 'slecht' hebben, zijn we egoïstisch. Naast het feit dat we voor onszelf in de hemel willen komen, vergeten we onze omgeving.
Natuurlijk is het goed om naar de hemel te verlangen, dat verlangen zie je geregeld in de Schrift terug bij bijvoorbeeld Paulus. Maar beseffen we ook dat wanneer de Heere Jezus terugkomt, de kans voor onze ongelovige buurman of misschien onze eigen partner voorbij is? Dat die voor altijd verloren gaat? Wanneer iemand dit leest kan hij twee dingen doen: Hopen en bidden dat Jezus nog even niet terugkomt in de hoop dat zijn of haar naaste zich nog bekeert, of op dit moment naar de buurman toe lopen en vertellen over die boodschap van vergeving. Wacht er niet mee, denk niet: als ze een bakje koffie komen drinken begin ik er over. Misschien komt Jezus namelijk vanavond wel terug!"
Bron: www.cip.nl (nu Cvandaag)
Lastig stukje... Ik denk niet dat ik dit allemaal zomaar na zou zeggen. Zelf denk ik dat je de dingen onnodig scheidt als je het ene verlangen beter vindt dan het andere. Jezus verlangt toch juist Zelf ook naar onze definitieve verlossing en volmaaktheid? Dat zal de bekroning op Zijn werk zijn. En als er iemand dus ons geluk voor ogen heeft, dsn is Hij het wel! In mijn ogen is ons geluk en volmaaktheid daarom 1 geheel met de liefde voor God en het dienen van Hem.
BeantwoordenVerwijderenMaar dit neemt uiteraard niet weg dat we geen gelegenheid voorbij moeten laten gaan om anderen te vertellen over de boodschap van veregving. Dat kan ik dus volledig naspreken.