Toen ik mij de afgelopen week tijdens het voorbereiden van de kinderdienst verdiepte in het (bekende) verhaal van David en Goliath uit 1 Samuƫl 17, vielen mij toch weer nieuwe dingen op. Je leest het verhaal in eerste instantie met het idee dat 'je het wel weet'. Toch zitten er wijze lessen in.
Goliath daagde veertig(!) dagen lang de Israƫlitische legers uit. Men wachtte aan beide zijden totdat de ander zou aanvallen. Wat moet dit een verschrikkelijke tijd geweest zijn om elke dag weer zo'n reus te zien staan op de helling tegenover de vallei. Is het bij ons soms niet net zo dat we elke dag soms weer 'als een berg' tegen iets op zien en dat we denken dat we nooit zullen 'overwinnen'? Er lijkt soms geen einde aan te komen en soms blijven we worstelen met ons probleem.
Toch ging David er op een hele andere manier mee om. Het verschil zit hem namelijk in het perspectief dat je hebt. De meeste toeschouwers zagen alleen een reus. Maar David zag een sterfelijke man die Zijn God uitdaagde (vs. 25-26). Hij wist dat hij niet alleen zou zijn als hij voor Goliath zou staan. God zou met hem meevechten. Hij keek naar zijn situatie vanuit Gods gezichtspunt.
Als wij meer vanuit Gods oogpunt naar onmogelijke situaties zouden kijken zou dat ons helpen om reusachtige problemen in het juiste perspectief te zien. Als we dat eenmaal duidelijk zien, kunnen we met meer succes vechten. David wist dat God hem zou helpen en Hij vertrouwde volledig op Zijn hulp. Laten ook wij doorgaan met het 'verslaan' van onze 'reuzen'. God belooft ons erbij te helpen ook al kan het heel veel dagen duren.
Filippenzen 4: 13 "Ik vermag alle dingen in Hem die mij kracht geeft"
Reacties
Een reactie posten
Fijn dat je een reactie achterlaat. Deze wordt eerst gecontroleerd dus het kan even duren voor je hem terugziet onder het bericht.