D.L.Moody vertelde eens over een vader die op een zondagmiddag in het veld was gaan wandelen met zijn kleine kind. Omdat het zo vreselijk warm was, ging hij lekker in de schaduw onder een boom liggen. Zijn kleintje rende heen en weer om wilde bloemen te plukken. Dan kwam hij vertellen hoe fijn hij het vond. Na een tijdje was de vader in slaap gezakt en ondertussen dwaalde zijn kleine jongen verder van hem af.
Toen hij wakker werd was zijn eerste gedachte: “Waar is mijn kind?” Hij keek overal rond, maar zag hem nergens. Hij schreeuwde zo hard hij kon en hoorde alleen de echo. Hij rende naar een heuvel, keek rond en riep opnieuw, maar er kwam geen reactie. Daarna keek hij naar beneden in een nabij gelegen bergkloof. Daar zag hij zijn kleine, lieve kind verongelukt tussen de struiken op een rots. Hij haastte zich naar beneden waar hij het levenloze lichaam van zijn kind oppakte en tegen zijn borst drukte. Hij beschuldigde zichzelf dat hij de moordenaar was geweest van zijn kind. Hij had hem niet beschermt tegen de gevaren. Toen hij sliep was zijn arme kind over de overhangende rots gerend en naar beneden gestort.
Denk je nu bij jezelf “dit zou mij nooit overkomen?” Mogelijk niet op deze manier, maar hoe bescherm jij je kinderen tegen de gevaren en verleidingen van onze boze samenleving. Ben je hier actief mee bezig of lig je rustig te slapen, terwijl je kinderen zich mogelijk ongewaarschuwd en onverwachts over een akelige afgrond in een bodemloze put storten? Vader, het is jouw verantwoordelijkheid om je kinderen te waarschuwen en tegen te houden.
Reacties
Een reactie posten
Fijn dat je een reactie achterlaat. Deze wordt eerst gecontroleerd dus het kan even duren voor je hem terugziet onder het bericht.